Our Agreement [JİKOOK]

29༗

İyi Okumalar🌼💛

•

Dakikalar önce oturduğu koltukta anlattıklarıyla Seokjin dahil herkes şokla dinliyordu.

Hoseok'un gözleri bile dolmuşken Seokjin sessizce ağlıyordu.

Seokjin diğerlerinden daha çok etkilenmişti.

Jungkook'la lise ikideyken tanışmışlardı.

Namjoon'la beraber liseden çıktıktan sonra yolda eğilmiş etrafa saçılmış eşyalarını toplayan küçük çocuğa yardım ederken tanışmışlardı.

Anladıkları kadarıyla Jungkook okulun kötü çocuklarından zorbalık görmüştü.

O gün tanışan üçlüyle hyungları Jungkook'u kardeşleri olarak benimsemiş ve hayatlarına dahil etmişlerdi.

Jungkook'un ortaokulu bitirip onlarla aynı liseye düşmesiyle iyice bağlanmışlardı birbirlerine.Ama iki yıl sonra hyunglarının üniverteye geçmesiyle küçük çocuk yalnız kalmıştı.

Zaten herşey o zaman olmuştu.

Lisede tek başına kalan küçük çocuk kötü bir şekilde yetişen çocukların açık avı olmuştu.

Sözel şiddet,sözel taciz ve sonunda fiziksel tacizle eve kapanmıştı.

Seokjin ve Namjoon ilk günlerde ulaşamadıkları kardeşlerinin kapılarına dayandıklarında öğrendikleri tek şey Bayan Jeon'dan sert bir şekilde Jungkook'un artık evde özel dersle okuyacağıydı.

O günden aylar sonra -Bayan Jeon'dan gizli- hep görüntülü konuşmayla ve mesajla ilişkilerini sağlam tutmuşlardı.

Jimin,ağlaması iyice şiddetlenen bedene ortamdaki herkes gibi bilinmezlikle bakıp hızlıca elini Yoongi'nin üzerinden uzatıp Seokjin'in elini tutmuştu.

"Hyung,ağlama lütfen."

Seokjin,elini tutan bedenin farkında bile değildi.

Küçük kardeşinin hasta olduğunu şimdi öğreniyordu.Neler yaşadığını neler çektiğini.

Meğer ne kadar eksikmiş.

Jungkook,bir kere bile onlara söylemeyi denememişti bile.

Korkmuştu,tepkilerinden,
söyleyeceklerinden ya da korktuğunu zannetmişti.Aklı hep annesinin 'Onlara söylersen seni bırakırlar,tek arkadaşlarını kaybedersin,senden soğurlar,nefret ederler' cümleleriyle harmanlanmış,beyni buğulanmıştı.

O yüzden Jeon Jungkook abilerine kendisi hakkında ufacık bilgi bile vermemişti.

"Ji-jimin bize bir şey söylemedi."

Donuk bir şekilde söylediği şeylerle ortamdaki herkes birbirine bakarken Hoseok taşan gözlerini sildi.

Yoongi,kolay kolay ağlamazken bile gözleri dolmuştu.Taehyung bir kere yüzyüze geldiği adam için içten içe harap olmuştu.

Öğrendikleri o kadar ağırdı ki,on yedi yaşında bir çocuğun bu yaşına kadar nasıl dayandığını düşünüp daha fazla üzülüyorlardı.