Remember me - Jikook

1.2

Kimden; Bilinmeyen Numara

Selam Jimin-ah, ben Jungkook.

Mesajla ne kadar bakıştığımı bilmiyordum. Zaman kavramı birden yok olmuştu sanki. Neden bana bunu yaşattığını o kadar merak ediyorum ki, şu anda mesajına cevap vermemin tek sebebi bu başka hiçbir şey değil.

Kime; Bilinmeyen numara

Ne istiyorsun?

Bu kadar kaba olmak zorunda mısın güzelim?

Bana güzelim deme.

Nasıl istersen...

Ben sadece bugün için üzgünüm demek istemiştim.

Seni erkek arkadaşının yanında zor duruma düşürmek istemedim o yüzden de panikledim.

Neden beni zor duruma düşürecekmişsin?

Aramızda beni zor duruma düşürecek bir şey mi vardı?

2.34pm

(Görüldü)

Elbette cevap vermeyecekti. Zaten ne beklemiştim ki. Hâlâ ne bekliyorum ki bu adamdan. Çoktan Wonho'ya bir şans vereceğimi söyledim onu hayal kırıklığına uğratmayacağım. Hele ki senin gel gitlerin yüzünden asla Jeon Jungkook.

*

Chae kafeye girdiğimizden beri huysuzluk yapıyordu sebebi ise her zaman oturduğumuz masaya başka birilerinin kurulmuş olmasıydı. Birden fazla bulunduğu her yeri kafasında 'benim' diye kodluyor olduğundan bazı zamanlar bu durum bizi zor duruma düşürüyor maalesef.

"Pekala gençler," Jennie Chae'nin homurtularına bir son verdi. "Şimdi size Chae ile düşündüğümüz muhteşem fikri anlatacağım. Diyoruz ki ara tatili beraber geçirelim. Şehir dışındaki mekanlara baktık ama içimize sinen olmadı ve günlük ücreti çok fazlaydı. O yüzden ben de büyükbabama dağ evini kullanıp kullanamayacağımızı sordum. Kendisi muazzam biri olduğu için kabul etti." Chae mutlulukla ellerini çırptı. Jennie ona gülümseyip devam etti. "Ne dersiniz?"

Sooji biz dışında kim olacak diye mantıklı bir soru yöneltti. Jennie konuşmadan önce tatlısından bir çatal aldı. "Şimdi şöyle ki çoğunuzun tanıdığı kuzenimi de davet ettim o da bir iki arkadaşını davet edebilir ama endişeniz olmasın hepsi tatlı insanlar rahatsız olmazsınız."

"Hem biraz kafamızı dağıtırız." diye ekledi Chae. Kabul etmemizi istediği her halinden belli oluyordu. Fena bir fikir değildi aslında. Annemler şehir dışında olacağından onların yanına gitme planım rafa kalkalı birkaç gün oluyordu ve burada tek başıma kalma düşüncesi de pek hoşuma gitmemişti açıkçası.

"Ee ne diyorsunuz?" Jennie gözlerini her birimizin üzerinde gezdirirken tatlısından bir çatal daha almıştı.

"Ben gelemem." kulağıma doğru fısılmıştı Wonho. Başımı ona çevirdim ama omzuna yatıyor olduğumdan çenesiyle göz göze gelmiştim. Bunu fark edince başını biraz geri çekip gülümsedi. "Ailenin yanına gidecektin değil mi?" Başıyla onayladı beni.

"Dudaklarını öyle sarkıtmamalısın Jimin-ah," burnunu yanağıma sürttü. "Seni öpebilirim." istemsizce güldüm.

"Flörtleşmeniz bittiyse cevap alabilir miyiz?" Chae'nin sesi ile uzandığım yerden kalktım. "Gelebilirim gibi duruyor."  Wonho dışında herkes gelebileceğini söylemişti. Jennie ellerini çırpıp hazırlıklar için birkaç arama yapması gerektiğini söyledi ve Chae ile birlikte telefona gömüldüler.

"Haftaya cuma Yoreum'un evinde parti var." Sooji kahvesini yudumlarken söylemişti. "Gidelim, kafamız dağılır."

"Olur." Jennie ve Chae aynı anda onaylamıştı.

"Ne dersin?" fısıltım Wonho'ya çarptığında gülümsedi. "Eğer istiyorsan tabii ki gideriz." önüme gelen saçı kulağımın arkasına sıkıştırdı. "Anladığım kadarıyla siz de tamamsınız." dedi Sooji gülümseyerek.

Evet, tamamız.

🩰

Byee.