Melezler Okulu-3:Suon Laneti

☀️ İki Dost Bir Evde 🌙

Selamlar! Nasılsınız bakalım? Ben iyiyim teşekkür ederim.Umarım sizlerde iyisinizdir.Bugün söyleyeceğim bir duyuru yok.

Hadi çok uzatmadan yeni bölümümüze geçelim derim

Yazarınız;
Dilara

Birkaç dakikanın ardından sonunda Revirden çıkmıştık ve kendi evime doğru gidiyorduk.Uzaktan o kadar endişe verici bir şekilde duruyorduk ki karşıdan gelen kişi sürekli ne olduğunu soruyordu

"Aman tanrım,Eclipse sana ne oldu böyle!"dedi Raphael endişeli bir ses tonuyla

Yanında Cynthia duruyordu ve onun da bakışlarından benim için endişeli olduğu belliydi

"Şey...Eclipse'in başı dönmüş ve bayılmış o yüzden revire getirmişler,verdikleri ilaç bacaklarını uyuşturduğu için zar zor yürüyor o yüzden ona yardım ediyoruz!"dedi Tralia bir çırpıda

Raphael ve Cynthia her hâlde bu kadar hızlı bir cevap beklemiyorlardı ki affallamışlardı,sonra birbirlerine baktılar ve tekrardan bize doğru döndüler.Raphael yumuşak bir gülümseme ile bana doğru döndü ve elini omuzuma koydu

"Umarım en kısa sürede iyileşirsin"dedi sakin bir sesle

Hafiften gülümsedim ve başımı salladım.Yorgunluktan şu an konuşacak hâlim bile yoktu

Raphael başını olumlu anlamda hafiften salladı ve Cynthia'ya doğru 'hadi gidelim' işaretini yaptı.Cynthia sadece bana gülümsedi ve başını eğdi sonra ise ikisi de gözden kayboldular

Ben hariç herkes giden Raphael ve Cynthia'nın arkasından kısa süreliğine de olsa baktılar,Ben ise o esnada uyumak veya ayakta kalmak konusunda gidip geliyordum

Gözlerim yerdeki kare kare dizilmiş parkelere bakıyordu.Gözlerimin hafiften bulanıklaştığını hissettiğim anda konuşmaya başladım

"Eğer biraz daha burada kalırsam bir ilk yaşanacak ve ilk defa uyuyacağım"diye kısık sesle bir sitem ettim

Gözlerim yere kenetlendiğinden dolayı kimsenin yüzüne bakmamıştım

"İyi işte biraz dinlenmiş olursun"dedi Troy

Derken Troy'un aniden bağırmasını duydum.Tabii ben yine yere bakmakla meşgul olduğumdan ne olduğunu görememiştim

"Ukalalık yapma kardeşim"dedi Tralia

"Ay tamam be! İki yüzünüz gülsün dedik suçlu çıktık"dedi Troy sitemle

"Hadi,Hadi! Çok uzatma da yürümeye başla"dedi Tralia

Tralia bunu dedikten sonra Datrone ve Troy yeniden yürümeye başladılar,her ne kadar uyuşmuş ayaklarım ağrıyor olsa da eve gidip,ayaklarımı uzatıp rahatlayacağım düşüncesi bana güç veriyordu

Gözlerim bulanıkta olsa kafamı yavaş yavaş Troy'a doğru döndürdüm.Oma doğru hafiften gülümsedim

"Şu an kafamın uyuşuk olmasından dolayı gülemiyorum ama esprin iyidi.Uyumayı cidden çok isterdim"dedim en azından onu mutlu edebilmek için

Troy,kafasını bana doğru çevirdi,yakınlıktan dolayı neredeyse burunlarımız birbirlerine değecekti ama kafamda binbir türlü şey döndüğü için bu pek umurumda değildi

Troy,tatlı bir şekilde sırıttı

"Eğer komik bulduysan ne rahat bana...Hadi şimdi seni hızlıca evine götürelim de dinlen biraz"dedi Troy,yavaş ve sakin bir sesle

☀️🌙

Sonunda eve vardığımızda derin bir oh çektim.Şükürler olsun ki bacaklarımdaki uyuşmadan dolayı oluşan ağrı sonunda bitecekti