Melezler Okulu-3:Suon Laneti

☀️ Ruhlar Alemi 🌙

Amaris yavaşça ayağa kalktı ve bütün bedenini kontrol etmeye başladı.Kolları,bacakları,gövdesi ve başı normal insan bedeniydi hatta bir genç kız bedeni

Amaris yerinde zıpladı ancak ruh olduğundan havada süzülmeye başladı.Neşeli bir şekilde iki kere havada takla attıktan sonra Elleri ile göğüsünü tuttu 

"Yeniden benim! Yeniden bir bütünüm!"

Amaris gözlerini birden bana dikti ve somurttu.Ellerini belinde birleştirerek yere yavaşça indi

Sanırım bundan sonra azar çekme kısmı başlıyordu

"Eclipse? Beni nasıl unutabildin? Beni! Ablan Amaris'i sana cidden inanamıyorum!"diye çemkirirken ben ise süt dökmüş kedi gibi yere bakıyordum.Hak etmiştim

Neredeyse bir 4 dakika boyunca azar yedikten sonra Amaris derin bir nefes aldı ve bir süreliğine sustu.Sakin bir sesle yeniden konuştu

"Az kalsın yok oluyordum"

Amaris benim cevap vermem için sustuğunda ona doğru baktım.Kollarını göğüsünde birleştirmiş meraklı gözlerle bana bakıyordu

"Özür dilerim,Amaris.Ben bilmiyorum...Benim salaklığım.Bilseydim asla seni 3 ay boyunca yanlız bırakmazdım bunu bilirsin"dedim neredeyse fısıltı kadar alçak bir sesle

Neden oldu bilmiyorum sırf özür diledim diye mi oldu hiç bir fikrim yok ama bunu der demez Amaris'in o ciddi tonu gitti ve yerini aniden neşeli bir ton aldı.Üzerime doğru süzüldü ve bana sarıldı

"Seni affediyorum,canım kardeşim benim!"

Bunu ruh olmasına bağlıyorum.Yoksa başka açıklaması olamaz

Amaris tam yanıma oturdu.Çimenlerin hoş kokusu burnumda dolanırken elleri ile oynamaya başladı ve afacan bir çocuk gibi konuşmaya başladı.Cidden bu kızın hayattayken böyle davranmadığına yemin edebilirim ancak daha önce dediğim gibi,ruh olmasına bağlıyorum

"Bu Yaz,babamız Karanlık Ay oldu değil mi?"

İsmini duymam bile içimde ürperti oluşmasına yetmişti

"Evet.Bunu sen nereden biliyorsun?"

Karanlık Ay'ı bilmesine şaşırmıştım ancak şok olmamıştım.Kendi zamanında bile Karanlık Ay vakası mutlaka olmuştur ancak Ruhlar Aleminin bu olaydan haberdar olacağı pek fazla aklıma gelmemişti.Amaris parmakları ile oynamayı kesti ve bana baktı

"Karanlık Ay her 4 senede geri geliyor.Neredeyse 9-10 kere gördüm ancak hayata dönmesine izin vermeden engelledim.Muhtemelen sende yaptın şu an karşımdasın ve hayattasın bu bunu kanıtlıyor.Her neyse! Konumuz bu değil"

İçimden bir ses kötü bir şey olacağını söylüyordu

"Kötü bir şey olacağı konusunda haklısın"dedi Amaris

"Sen nasıl-"

Amaris kollarını iki yana açtı ve imalı bir biçimde kendini gösterdi.Tamam anladım Amaris

"Konu çok dağılıyor en iyisi açıklamayı yapmak.Bu Karanlık Ay olayı seni etkilediği kadar bizi de etkiledi.Şimdi neden diye soracaksın.Hemen cevabını vereyim.Karanlık Ay neredeyse tüm Suon Çocuklarını etkiler,Bu babamızdan gelen bir ruhsal bağ olduğundan seni ne kadar etkilediyse bizi de o kadar etkiledi"

İçimdeki düşünce kanımı dondurdu.Hafiften çekinerek,Amaris'e söyledim

"Benim ruhumun emilmesi sizinde ruhunuzun emilmesine sebep oldu"

Amaris hüzünlü bir şekilde başını sallayarak beni onaylamış oldu

"Hepimiz aslında Karanlık Ay dirilirken onun bir parçası olduk.Onun dirilmesini sağlayan Karanlık Ruhlara dönüştük sen bunu hatırlamıyorsun.Kısa süre sonra yeniden dirildiğin için karanlık birer parça olmayı unuttun ama biz Ruhlar olarak unutmadık.Bu büyü bazılarımızı tehlikeli bir biçimde bozdu.Bazılarımız ise Karanlık Ay yok olduktan sonra eski haline geri geldi.Demek istediğim şu,bu konuda çok dikkatli ol Eclipse her an saldırabilirler"

Her şey bir anda söylemişti o yüzden kafamın karışmasına sebep olmuştu.Karanlık Ay'ı diriltirken bende mi Karanlık Ruha dönüşmüştüm yani? Orayı onaylatmak için Amaris ne dediyse kendi yorumumla tekrar ettim

"Karanlık Ay'ı diriltmek için benim kanıma ihtiyaç vardı ama bu esnada hem benim ruhum hemde sizler,Onu diriltmek için Karanlık ruhlara dönüştük buna bende dahilim sonra ben dirilince ne olduğunu unuttum ancak siz ruh olduğunuz için aranızdan bazıları Karanlık ruh bedenlerinden çıkamadılar.Beni de onlar konusunda uyanıyorsun.Doğru mu anladım?"

"Aynen öyle"

Bir panikle Amaris'e doğru emekledim

"O zaman onları kurtaralım! Kardeşlerimi bu Karanlık büyüden kurtarmamız gerek!"

Amaris gülümsedi ve kolunu omuzuma koyarak beni kendine çekti

"Korkma,Karanlık Ay gittiği için yavaş yavaş iyileşiyorlar.Ben sadece eğer saldırmaya kalkarlarsa dikkatli olmanı söylüyorum"

Amaris sende bir karar ver onlar için endişeleneyim mi? Yoksa kafama mı bakayım?

Bön bön bakarken Amaris derin bir nefes verdi

"Ruhlar,Onları kontrol eden şey etkisini kaybettiğinde yine eski haline dönerler.Ancak bu yaşayanlardan daha yavaş geçer"

"Anladım"

Derken aniden hava karardı.Çimenler duruyordu ancak etrafta gece olmuş gibiydi.Gökyüzünde yıldızlar ve Ay belirdi

"Babamız seni çağırıyor.Onun yanına gitmen gerekiyor"

"Biliyorum.O zaman yarın görüşürüz Amaris!"dedim ve sağ elimi salladım

Amaris ise hiçbir şey söylemedi sadece gülümseyerek sol elini salladı.Yere uzandım,ellerimi karnımın üzerine koydum ve gözlerimi kapattım

Uyandığımda ise yeniden Ruh Odasındaydım.Bir çırpıda doğruldum ve ellerimden destek alarak öylece durdum.Şaşkın bir şekilde etrafa bakarken pencereyi fark ettim.Akşam olmak üzereydi yani tam olarak akşam değildi

Babamın,Silver formunu yeniden göreceğim için,içim neşeyle kaplanmıştı.Hızlıca ayağa kalktım ancak Ruh Çemberinden olsa gerek hafiften ve kısa süreliğine başım döndü ve olduğum yerde durdum.Gözlerimi ovaladım ve birkaç kırpma ile kendimi test ettim.Sıkıntı yoktu

"Silver'ı göreceğim!"diyerek evin içinde bağırdım.Uzaktan gören kesinlikle deli derdi hiç şüphesiz

Hızlıca,Ruh Odasının yanındaki odama geçtim ve balkondan,çatıya tırmanarak tam çatının tepesine baktım.Evet oradaydı

Kısa gümüş rengi saçları ve bembeyaz teni ile üzerinde siyah bir t-shirt ve altında gri renkli bir dizlerinin biraz altına gelen bir şort ile duruyordu.Yukarıya dik dik baktığından dolayı beni fark etmemişti

Parktan balon alan küçük bir çocuk gibi içimde bir sevinç birikti

"Silver!"diye bağırdım

Silver aniden bağırmamla yerinde zıpladı sonra benim bulunduğum yere doğru döndü ve 32 diş gülümseyerek konuştu

"Eclipse! Hadi gel yanıma"

"Geliyorum"dedim ve çatının üzerine çıkarak onun yanına doğru gittim

...