"Hoş geldiniz Leyla Hanım," diyen girişteki kıza göz süzüp Yavuz'un odasına ilerledim.
Ne oldu cicim, ilk geldiğim gün insan yerine koymuyordun beni, şimdi hemen hanım olduk.
Not alıyorum; patroniçe olduğum an, bana kötü davranan herkesi işten atacağım.
Ya da atmayacağım, kimsenin ekmeğiyle oynamak olmaz şimdi.
Yavuz'un kapısından havalı bir giriş yaparken, "Hello Aşkısı," dedim. Ama o da ne! Benim kütüğü Adana olan ama halis mulis Sivaslı yapacağım sevgilim bir kadınla konuşuyordu.
"Leylacığım, neden haber vermiyorsun," diyerek şaşkın bakışlarını bana çevirdiğinde karşısında oturan kadına bakıyordum dumur olmuş ifademle.
Ne haber vereceğim pardon!
"Çalıştığım şirkete gelirken neden haber vereyim?"
Aynen, aklım fikrim işteydi benim. Ne demiş Seda Ablamız; work work work.
Yavuz, bakışlarımı fark edince, "Tanıştırayım," dedi kadına bakarak, zahmet oldu canım ya! "Güzin Hanım. Bizde yeni bir proje için görüşüyorduk."
Güzin denilen kadın bana memnuniyetsizce bakmaya başlamıştı. Yavuz'un beni, Bihter'ini tanıştırmamasıyla, "Merhaba Güzin Hanım, bende Leyla," dedim dişlerimi sıkarak.
Hodri meydan padişah Yavuz, topu buradan çevir bakalım. Sadece adımı söyledim, sıfatımı söylemedim. De bakalım şimdi Leyla'da şirketimizin olmazsa olmazı, benim hayatımın ışığı falan diye.
Tekli koltuğa kurulduğumda, "Yavuz Bey, projeyi mail atmıştınız zaten, eşimle de görüşüp size başlama tarihini haber verelim," dedi Güzin.
Bacım evlisin madem neden baştan söylemiyorsun ya, adama içimden ne küfürler ettim. Sana da ettim ama olsun, Allah affetsin.
Güzin'in kibarca odadan çıkmasıyla içimdeki huysuz kız ortaya çıkmıştı. Tamam, huysuz demeyelim de kıskanç diyelim. "Yavuz, ben diyorum ki," diyerek konuşmaya başladığımda, "Söyle Leyla'm yine ne diyorsun?" diye karşılık verdi.
Duyan da çok konuşuyorum sanacak, ayıp.
"Sana dövme yaptıralım." Korku dolu ifadesiyle bana döndüğünde, "Şöyle görünecek bir yerine Leyla yazdıralım," dedim açıklayarak.
Mesela alnına. Çok abartı olursa yüzük parmağı da kabulüm. Ama orada da okunmayabilir, alın iyidir. Bu kadın, bu adamın kaderi gibi düşünülür görülünce.
Ik mık etmeye başladığında işin ilginç yanını çözmüştüm. Yavuz, benim adımı yazdırmaktan korkmuyordu arkadaşlar, iğneden korkuyordu.
Allah'ım gönlümü kimin eline düşürdün sen Ya Rab! Dışarıdan baktım yeşil türbe dedikleri hesap çıktı adam. Koskoca kalıplı, padişah ünvanını layık gördüğüm, CEO iğneden korkuyor. Ama anlamalıydım babamla tanışmaya geldiğinde ödlek olduğunu.
Neyse, sıkıntı yok. Aşığız sonuçta katlanacağız.
Yavuz'un toplantıya girmesi gerektiği için odadan çıkmasını fırsat bilip 23 Nisan günü gibi CEO koltuğuna attım kendimi. Ve hemen bir havalara girdim sormayın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gökhan: Güzel renk kanka
Ben ne diyorum, bu mal ne diyor
Leyla: Ne anladın acaba Gökhan Leyla: Neyin rengi kanka?
Gökhan: Kardeşim baktım baktım bir bok anlamadım Gökhan: Saçını boyatmışsındır diye düşündüm Gökhan: Burun aynı, kirpik aynı, dolgu aynı Gökhan: Abooo Leyla Gökhan: Allah yarattığı kulu tanımayacak lan o kadar çok oynamışsın kendinle
Leyla: Gerizekalı ya sdsfsdfsd Leyla: Neyse konu o değil Leyla: CEO koltuğundayım yakışmış mı?
Gökhan: Koltuk görünmüyor ama yakışmıştır kanka
Leyla: Bu kadar saydıklarından sonra aksini iddaa edemezsin zaten
Gökhan: Senin odaya Yavuz geçsin, sen onun odasında kal artık Gökhan: Kapıya da altın sarısı bir tabela Leyla Yavuz diye
Leyla: Keşke Yavuz benim soyadımı alsa ama o da çok saçma Yavuz Yavuz Leyla: Ağıt yakar gibi fssfsds Leyla: Hadi kaçtım ben biraz bilgisayarını karıştıracağım.
