⁷🐰

122 16 16
                                    

"İyi geceler." odasının kapısını kapatır kapatmaz omuzlarım çöktü. Tüm neden ben olmasam da zaten düzgün olmayan hayatında bir kargaşayı da benim yarattığımın farkındaydım.

Tek başına yaşamaya çalışan, sorumlulukları ve aile hayatında sıkıntıları olan birinin omzuna bir de benim yüküm eklenmişti. Haruto'yu seviyordum ve ona minnettardım bu yüzden onun için bir iyilik yapma kararı aldım.

Gidecektim.

Yanıma hiçbir şey almama gerek yoktu, ki şimdi odasına girsem neden kıyafetlerimi aldığımı soracaktı. Kaldığım salona ilerleyip birkaç saat önce çıkardığım pembe sweatshirtümü ve kot pantolonumu yeniden giyindim. Pijamalarımı katlayıp benim için açtığı yer yatağını da topladım. Ona son bir kez veda edemeyeceğim için not yazmak istesem de etrafta kağıt ya da kalem bulamamıştım. Sanırım tek pişmanlığım ona son kez teşekkür edemememdi.

Montumu ve ayakkabılarımı giyinip, sessiz olmaya özen göstererek kapıyı açıp çıktım evden. Siyah kapıya son kez bakarken gözlerimin dolmasına engel olamamıştım. Burada, kapıya bakarken oyalanmamın nedeni içten içe -her ne kadar gerçek anlamda sessiz olsam da- kapının kapanma sesini duymuş olmasını ve buraya gelip beni yeniden içeriye almasını istiyor olmamdı.

Sol gözümden akan yaşı elimin tersiyle sildim. Bencillik etmemeliydim.

Orada dikilmeyi keserek çıktım apartmandan. Adımlarımın yönü belliydi. Onunla dışarı çıktığımız zaman sürekli önünden geçtiğimiz, Haruto'nun evine on dakika uzaklıkta ki karakol.

Ne zaman oradan geçsek küçük bir ihtimal de olsa oraya gireceğimizden korkarak koluna sarıldığım ve ona iyice yanaştığım anlar gözümün önüne gelince alt dudağım büküldü. Birine, bir şeylere çabuk bağlanan yapımdan nefret ediyordum. Ne olurdu daha soğuk yapıda ve mesafeli yaratılsaydım?

Söylediklerimden sonra sanki uzun zamandır bu haberi bekliyorlarmış gibi hiç vakit kaybetmeden birini aradı.
"Kaybolmuş. Uzun zamandır, zarar görmemek için kimliğini saklayarak yaşlı bir kadının yanında kalmış." Karşı tarafı dinledi. "Tamam, bekliyoruz."

Beni bir odaya yönlendirip yanıma da kadın polislerden birini bırakarak odadan ayrıldı. Rahat gözükmesinin aksine hiç de rahat olmayan koltukta otururken odanın soğuk gri rengi zaten gergin olan beni iyice germişti.

Karşımdaki kadınla arada kesişen bakışlarımız eşliğinde aradan ne kadar süre geçti bilmiyorum ama kapı açıldı ve benim için geldiklerini söylediler. Girişte beni bekleyen arabanın önünde duran adam da arabının için de bekleyen şoför de haftalar önce beni çalışacağım yere götürecek olan kişilerdi.

Dolu gözlerimi saklamak için öne eğdiğim başımla bindim arabaya. Arka koltukta yerimi alır almaz başımı cama yasladım ve sessizce ağlamaya başladım. İçimdeki bencil taraf, tamamen ortadan kalkan o küçük umut da gidince susmuştu. Artık bu yolun dönüşü yoktu.

Bu sefer hiç ara vermeden çıktığımız yolun bittiğini arabadan inen şoförün kapıyı sertçe kapatmasıyla anlamıştım. Dalgın olduğumdan dolayı aniden gelen sesle yerimden sıçramıştım.

Yolcu koltuğundaki adam da arabadan indi ve arka tarafa gelip kapımı açtı. Beklemeden indim arabadan. Şehirden oldukça uzak, birçok özel mülkün bulunduğu bir yere gelmiştik. Buradan sadece üst katını görebildiğim evin ağaçlarla dolu büyük bir bahçesi vardı ve yüksek bahçe duvarlarının önünde korumalar duruyordu.

İçlerinden biri, beni getiren iki kişiyi umursamadan yanıma ilerledi ve kolumu tutarak beni bahçe kapısına ilerletti. Bana göstermeden girdiği şifreyle kapı açıldı ve biz aşağıya inen merdivenlerden ilerledik. Aşağı indikçe evin diğer iki katı da gözlerimin önüne serilirken o an kafama dank eden şeyle sertçe yutkundum.

Burada ne halt edeceğimi bilmiyordum ki ben.

Üzüntümü geriye iten korkumla sıkıca tuttuğu kolumdan beni çekiştiren koruma eşliğinde giriş kapısına doğru ilerledim.

###

ay noluyo noluyo
puahahnclekdpekdls

medya:dobby'nin elleri minicik yicem

medya:dobby'nin elleri minicik yicem

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

yeni kapak için teşekkürler doruto

yeni kapak için teşekkürler doruto

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
free hugs, dorutoHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin