SEÇİLMİŞ

ikinci bölümcük

Hellöööö

Nasılsınızzzzzz

Oy ve yorum piliz

.......

"Efendim." dediğimde okula doğru hızlı adımlarla ilerliyordum. Önüme gelen saçlarımı bir yandan geriye atmaya çalışırken bir yandan arabalara dikkat etmeye çalışıyordum. Acayip rüzgar vardı ve havaya uçarsam şaşırmazdım (!)

"Nasılsın hayatım?" babamın sesini duyduğumda gülümsedim.

"İyiyim baba, okula gidiyorum. Sen nasılsın?"

"Ben de iyiyim." dediğinde 1,2 saniye kadar durdu ve "Biliyorsun yakında evleneceğim..." dedi. Onay beklercesine sustuğun da  "Evet." dedim.

"Seni çok seviyorum tamam mı, sakın yanlış anlama." dedi ama sesindeki üzgünlüğü anlayabiliyordum. Kapı açılma sesi geldi ve daha sonra kapanma sesi. Başka bir odaya geçtiğini düşündüm. "Biliyorum baba ben de seni seviyorum." dedim. Okulu gördüğümde adımlarımı yavaşlattım.

"Ben bir kızım olduğunu söylemedim ona. Yani daha önce evlendiğimi biliyor ama-"

"Ne?" dedim sözünü keserek ve olduğum yerde durdum.

"Öyle Larin söyleyemedim. Sadece 3 yıl evli kaldığımı ve evli iken onunla görüştüğümü biliyor."

Derin bir nefes aldım. "Baba senin neredeyse 3 ay sonra  19 yaşına girecek kızın var ve sen annemle 15 sene evli kaldın. Ve sen o kadına bunları söylemeden mi evleniyorsun?"

Sıkıntılı bir nefes aldı. "Söyleyecektim ama o ben hiç evlenmedim diyince ne diyeceğimi bilemedim. Beni anla Larin. Sen benim yerimde olsan ne yapardın?"

Yanımdaki duvara sırtımı yasladım. Sinirle nefes aldım. "Ben senin yerinde olmam merak etme. Sen yalana alışkınsın ama ben değilim. Unutma baba annemle ayrılmanızın bir nedeni de yalandı. Bir evlilikte yalan olursa o evlilik olmuyor baba. Bunu en iyi sen biliyorsun. Kadına yazık vallah. Ne yap ne et evlenmeden her şeyi söyle kadına." dediğimde sinirle devam ettim. "Ya kadını kendi yerime koyamıyorum. Öğrendiği zaman ne kadar yıkılacak, ne kadar üzülecek kim bilir!"

"Larin." dedi babam. "Ben de bunun farkındayım ve yapacağım hiçbir şey yoktu."

Gözlerimi devirdim. "Yapacak bir şey vardı. Sen yapmak istemedin."

"Niye bana ters davranıyorsun? Ben sana hiçbir şey yapamadım."

Yine duygu sömürüsü yapıp, kendini hep haklı çıkarmaya çalışıyordu. Uğraşacak durumda değildim. "Evet baba hiçbir şey yapmadın." dedim onu takmayarak. "Neyse okula gitmem lazım görüşürüz."

"Tamam kızım iyi dersler."

"Teşekkür ederim." deyip telefonu kapattım ve okula doğru ilerledim.

Annemle 3 yıl önce boşanmışlardı ve bu 3 yıl hissettiğimi huzuru başka hiçbir yerde hissetmemiştim. Evde gürültü yoktu. Evde tek başıma oluyordum çoğu zaman. Ev bana kalmıştı ve en önemlisi küfür duymuyordum. Annemle babam kavga eden ve hiçbir zaman ayrılmayan çiftlerdi. Sabah kavga edip akşam öpüşüp koklaşıyorlardı ama onun psikolojisini ben çekiyordum. Babam durmadan bağırıp, küfürler savuruyor, annemde babama karşılık verip araya hep ben giriyordum. Tabii alışkın olduğum için artık kendi hallerine bıraksam da birbirlerine zarar verirler diye yine bir girişimde bulunuyordum. Babamın evleneceği kadını tanımıyordum. Düğünde babam tanıştıracağını söylemişti ama beni bilmedikleri için büyük ihtimalle böyle bir şey olmayacaktı.