SEÇİLMİŞ

onüçüncü bölümcük

Hellooooo

Hoş geldinizzzzzz

Yorum ve vote atttinnnn

Olduğunuz tarih👉

😘

....

"Anne gitme okula." dedim sakin kalmaya çalışır bir şekilde. Ama ne mümkün!!
Miraç hocayı engelediğim için anneme mesaj atmıştı bu sefer. Annemi okula çağırıyordu. Ben de gitmemesi için ısrar ediyordum. Anneme büyük ihtimalle onu öptüğümü falan söyleyecekti. Ya da başka bir şey deyip beni kötüleyebilirdi.

Annem ceketini giyerken "Ya bu hoca neden madem çok önemli gelmeniz lazım, dedi." Dedi ve aynadan kendine baktı.

Ben de ayakkabımı giymeye başlarken "O hoca biraz gıcık. " Dedim yalan söyleyerek. Annemin hiçbir şey çakmaması lazımdı.
"Takıntılı bir hoca. Geçenlerde Can'a takmıştı. Şimdi de bana aynı şeyi yapıyor."

Annem gözlerini açarak, şaşkın bir şekilde bana baktığında "Neden bir hoca öğrencisine taksın ki canım?" dedi ve merdivenlerden inemeye başladı. Ben de arkasından koşarak ilerledim.

Stres olmuştum. Ya anneme her şeyi anlatırsa? Ya beni rezil ederse anneme? Ya annem beni evlatlıktan red ederse? Nereye gidecektim? Ya onu öptüğümü, onu sevdiğimi falan söylerse. Miraç hoça ne şerefsiz bir adamdı!
Amık herif!

"Anne!" diye seslendiğimde çoktan arabaya binmişti. Hızlıca ön koltuğa oturdum. "Anne vallah gitmene gerek yok."

Arabayı sürmeye başladığında gözüyle telefonu işaret etti. "Ara!" Dedi.

Kimi dercesine baktığımda bağırarak "Miraç hocanın ara bakalım takıntılı mıymış sana! Neden hocan çok önemli,  acil gelmeniz gerekiyor dedi. Anlamıyorum!" dedi. Birden sinirlenmişti. "Of." deyip eliyle yüzünü ovuşturdu. "İlk defa bir hocandan şikayet aldım ya sinirlerim bozuldu."

Sorun değildi bağırması. O da haklıydı. İlk defa şikayet alıyordu benim hakkımda.
Aramamak üzeri arkama yaşlandığımda bir yandan da telefonu açıyordu. Vallah yanmıştım billah yanmıştım!

Telefonu hoparlöre aldığında çok geçmeden Miraç hocanın sesini duydum.

"Alo?"

"Merhaba hocam ben Larin'in annesiyim. Okula geliyordum da müsait misiniz diye aramak istedim." Dedi annem.

Stresle dudaklarımı kemirmeye başladım. Stresten ellerim terlemişti. Komple terlemiştim daha doğrusu.

"Evet evet okuldayım. Mümkünse yalnız gelin." dediğinde anneme döndüm ve işaret parmağımla dudaklarıma değdirdim ve çaktırma gibisinden işaretler yapmaya çalıştım. Başını salladı.

"Tamam da neden çağırdığınızı anlamadım. Kızım kötü bir şeyler mi yaptı?" diye sorduğunda annem merakla Miraç hocayı dinlemeye başladım.

"Bunları burada, yalnız konuşsak daha iyi olur ama uygunsuz birkaç harekette bulundu Larin."

Kaşlarımı kaldırarak şaşkınlıkla anneme baktığımda dudaklarımı oynatarak "Yalan söylüyor." dedim.

Annem beni hiç takmayarak "Tamam hocam geliyorum ben zaten." dedi.

"İyi günler."

🩷

Stresten kapıda tırnaklarımı yerken tırnak etlerimi yediğimi ve kanadığını acısıyla anladım. Kanı üstüme silsemde yenisi hemen eklenmişti. Annem Miraç hocayla odasında konuşuyorlardı ve beni almamışlardı. Ben de kulağımı kapığa dayamış onları duymaya çalışıyordum. Odaya İzzet hoca da girmişti ve 5 dakika sonra falan o çıkmış şimdi ise yalnız konuşuyorlardı. Eğer öpüştüğümüzü anneme söylerse ben de onun mememe dokunduğunu cart diye söyleyeverecektim. Her şeyi kafamda ayarlanmıştım. Aşağılık herif! Gel sen öp beni sonra da anan gelsin de!
Piç!

Kapının aniden açılmasıyla öne doğru dengemi kaybettiğimde Miraç hocanın sesini duydum. "Neyseki kapılar ses geçilmeyenden." Bu söylediği ile gözlerimi devirdim.

Annem bana kaş göz işareti yaparken bakışlarım Miraç hocaya gitti.
Bana şuan da öfke dolu ya da nefret eder gibi bakmıyor aksine yumuşak bir bakışı var gözlerime.
"Beni ne diye suçladınız anneme?" dedim ben onun aksine sert bir şekilde.

"Öğretmeninle öyle konuşma." diyen anneme baktım. Onunda sert bir ifadesi yoktu. Söylemedi mi acaba?

Miraç hoca elini koluma koyduğunda hızlıca çektim ve "İyi günler hocam. Okuldan atıldığıma göre inşallah bir daha görüşmeyiz." Diyerek ilerleyecekken annem durdurdu. "Ne okuldan atılması Larin. Yok öyle bir şey." dedi. Şaşkınlıkla Miraç hocaya döndüğümde bana gülümsedi.
Bipolar misin lan it?
Bir öyle bir böylesin şerefsiz!

"Tuvalettte kavga ettin diye disipline verecek değiliz tabii. Sadece UYARI." derken uyarıyı bastırmıştı.
Kavga etmişim he!

"Benimle paylaştığınız için teşekkür ederim Miraç hocam. Ben gideyim. Larin'de derse girsin." dedi annem ve sonra Miraç hoca konuştu. "İyi günler."

"Evde görüşürüz Larin." Diyen anenmin peşinden gidecekken Miraç hoca kolumdan tuttu ve "Odama gel." Dedi.
Gözlerine bakarak göz devirdiğimde gülerek odasına girdi. Ben de peşinden girip kapıya kapattım ve hızlı bir şekilde konuştum.

"Siz niye bir öylesiniz bir böylesiniz vallah anlamıyorum? Bipolar mısınız hocam siz! Ne yapmaya çalışıyorsunuz!"

Hızlıca arkasına döndü ve üzerime gelemeye başladı.
Kaşlarımı çatık, gözlerimden ateş fışkırırcasına yüzüne bakıyordum ama o bana hafif tebessümle bakıyor, sinir falan hiç yoktu yüzünde.

"Bakın böyle üstüme falan gelmeyin sonra bana salak saçma şekilde bağırıp, şekilden şekile giriyorsunuz!"

Beni hiç aldırış etmeden omzundan hafif intirip kapıya yasladı. Başım ona göre kalktı ve ellerini başımın iki yanına sabitledi. Başını başıma yaklaştırdı. "Ne yapıyorsunuz?" dedim sesim kısık çıkmıştı. Kalbim heyecandan hızlanmıştı. Sessiz olan bu odada kalbimin sesini büyük ihtimalle duyuyordu. Ellerim heyecandan terlemeye başlamıştı. Onun gözlerinde gördüğüm şey tuhaftı. Tam adlandıramadığım bir duygu vardı sanki.
Burnunu burnuma sürttü. Gözlerini kapattı. "Kendime bir şekilde hakim olmam lazımdı."
Dudaklarını yanağımda durdurdu ve yavaşça boynuma doğru ilerledi. Sadece dudaklarını tenimde gezdiriyordu. "Ama olamadım. Sandım ki belki okuldan gidersen vazgeçerim..." boynumdan derin bir nefes aldı. "Kokundan uzaklaşmıyorum..."

.....

Bölümü nasıl buldunuzzzzz

Bölüm atmami çok isteyenler var. Onların yorumlarını gördükçe çok mutlu oluyorum ama artık sık sık bölüm gelecek. Daha hızlı yazmaya çalışacağım canlarım🩷🩵