sütyen | lee know ff ✔

7 | seni bekleyeceğim

Sütyen 👀 | İyi Okumalar ✨

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum sevgili okurlarım  <3

★ ★ ★

Kim Seoha'nın Gözünden;

"Kendine gelmelisin Seoha."

Başım önde eğik, sessizce ayakkabılarımı izliyordum. Bayan Park'ın derin bir iç çektiğini işittim. "Bugün derste uyudun. Daha önce bunu hiç yapmamıştın. Her şeyin yolunda olduğundan emin misin ?" Usulca kafamı salladım sonunda başımı kaldırırken. En son yapılan sınavlardan benden beklenenden düşük almıştım. Bu yüzden de rehber hocamız Bayan Park beni öğretmenler odasına çağırmıştı.

"Gerçekten iyiyim efendim. Dün gece sınava çalışırken sabahladığım için bugün istemsizce uyukladım. Diğer sınavlarda daha iyi yapacağımdan emin olabilirsiniz. Daha sıkı çalışacağım." Güven vermek istercesine konuştum. Bayan Park kırmızı çerçeveli gözlüklerini çıkararak gözlerini ovuşturdu. "Bence sende ki sorun çalışman değil Seoha. Aksine bunu gayet iyi yapıyorsun. Ama doğru yapmadığın bazı şeyler var."

Tek kaşım havalandı. "Anlayamadım Bayan Park ?" Doğru yapmadığım bir şey yoktu ki. Gerçekten de her şeye özen göstermeye dikkat ediyordum. "En son ne zaman eğlendin ?" Kaşları havaya kalktı. Merak dolu bakışları ile yüzümü süzüyordu. Yutkundum ve gözlerimi kaçırdım. Ne kadar düşünsem de aklıma yakın zamandaki hiçbir anı gelmiyordu. Yoktu, eğlendiğim bir an yoktu.

Bayan Park tekrardan bir iç çekerek sandalyesini düzeltti ve masasındaki kağıtlara döndü. "Sana sosyalleş falan demiyorum. Elbette bunu yapsan iyi olur ama kendini rahat hissetmen daha önemli. Ancak eğlenmen gerekiyor Seoha. Sürekli ders çalışman önemli değil. Önemli olan verim alman. Verim almak içinde ruh sağlığına dikkat etmen lazım." Bana bakmadan konuşuyordu.

Terli avuç işlerimi eteğime silerek o görmese bile usulca kafa salladım. "Anlıyorum öğretmenim." Kesinlikle anlamamıştım. Daha doğrusu ne yapacağım hakkında en ufak fikrim bile yoktu. Bu kadın iyi miydi gerçekten?

"Senin yaşındaki gençler hayatın tadını çıkarmayı bilmeli Kim."

Sessiz kaldım. Bayan Park genelde böyle konuşmazdı. Aksine diğer hocalara nazaran daha disiplinliydi. Ondan bu sözleri duymak beni şaşırtmıştı doğrusu. "Gidebilirsin."
Tekrardan bana bakmasan önündeki kağıtlarla uğraşmaya devam etti. Saygıyla eğilip yavaşça arkamı döndüm. Son kez ona bir bakış atarak ofisinden çıktım. Ve çıkar çıkmaz sırtımı kapıya yaslayarak derin bir nefes verdim.

"Pek iyi gitmedi sanırım ?"

Kısa süreli kapattığım gözlerimi hızla açarak bana bakmakta olan bedene çevirdim bakışlarımı. Minho kollarını göğsünde toplamış sırtını duvara yaslamış bana bakıyordu. Tek kaşı havalandı. "Çok mu kızdı ?"

Evet, o günden sonra aramız daha iyiydi. En azından eskisi gibi değildik diyebilirim. Yaslandığım yerden doğrulmadan kafamı iki yana salladım. "Garipti. Ama sorun yok." Birkaç saniye donuk bakışları ile bana baktıktan sonra gülümsedi ve sırtını duvardan ayırdı. Elleri cebinde önümde durdu. "Öğle yemeğini kaçırdığın için ben de sana bir şeyler aldım. Birlikte yemek ister misin ?"

Omuz silktim. "Buna hayır diyemem." Güldü ve gitmemiz için bir işaret yaptı. Kapıdan ayrılarak yürümeye başladığımda kolumdan tutarak beni durdurmuştu. "Çatıya gidiyoruz." Ben bir şey diyemeden elimi tutmuş ve beni de kendi ile birlikte sürüklemeye başlamıştı. İlk başta bir şey demek için ağzımı açsam da tekrardan kapattım. En azından orada fazla insan yoktu.