Yaz tatilinin berbat geçebileceğini tahmin edebiliyordum. Çünkü benim için ondan ayrı kalmak ölüm gibiydi. Fakat dayanmalıydım başka çarem yoktu.
İlk günlerde geceleri hiç durmadan ağladım hemde sabahlara kadar. Telefondan fotoğraflarına bakarak avuttum kendimi. Gündüzleri vakit buldukça oturduğu semte gittim. (biz ayrı semtlerde oturuyorduk). Evine yakın yerlerde salakça dolaştım belki bir umut onu görebilirim diye. Ama bir süre sonra pes ettim. Çünkü öğrendim ki Ankara'ya gitmiş. Hem de karne günü. Desene bütün emeklerim boşa gitmiş. Ama hiç bir zaman pişman olmadım yaptıklarımdan. Bir süre sonra artık dayanamadım. En azından göremesem bile sesini duymalıydım. Ki bunu istesem yapardım. Elimde telefon numarası vardı çünkü. Bir gün cesaretimi topladım. Aldım elime telefonu. Öncelikle numaramı gizliye aldım ne olur ne olma diye.
Numarasını çevirdim. Numarayı çevirirken farkettim ki ezberlemişim. Telefon çalmaya başladı. Kalbim dışarıdan sesi duyulacak bir biçimde hızlı atmaya başladı. Yavaştan nefes alamadığımı hissettim. 3 kere çaldıktan sonra açtı telefonu. "Alo" dedi. Tabi ki de cevap vermeyecektim. Sonuçta sadece sesini duymaktı amacım. Benden cevap alamayınca yineledi "efendim". O kadar güzel sesi vardı ki sabaha kadar bana 'efendim' demesini dinleyebilirdim. Ama tabi ki de bu mümkün değildi. Olmadı da zaten benden cevap alamayınca kapattı telefonu.
Kalbimin atışı biraz da olsa yavaşlamıştı. Ama sesi hala kulağımdaydı sanki. Bir 5 dakika kendime gelemedim. Hem çok korkmuştun bir şey anlayacak diye, hem de çok heyecanlanmıştım.
Mutlulukla dolu hüzün kapladı birden içimi. Değişik duygular içerisindeydim. İçim hala onu göremiyor olduğum için kan ağlarken, bir yandan da sesini duyduğum için mutluluk göz yaşları döküyordu. Gözümden yavaş yavaş yaşlar süzülmeye başladı. Bir an önce bitmeliydi artık şu lanet yaz tatili.
Yaptığım hiç bir şeyden keyif almıyordum. Bu yakınımdakikere de yansıyordu ve artık bundan şikayet etmeye başladılar. Ee haklılardı da. Sabahlara kadar oturup gizli gizli ağlıyordum. Bir süre sonra ağlarken uyuya kalıyordum. Sonra da öğlen geç saatlere kadar yatıyordum.
Biraz kafamı dinlemem lazımdı. Artık evdekilerde beni bunaltıyorlardı. Resmen depresyona girmiştim. Neredeyse hiç odamdan çıkmıyordum. Benimde artık bir tatile ihtiyacım vardı.
Teyzemlerin gümüldürde güzel, sakin, sessiz bir yazlıkları vardı. En iyisi oraya gidip 1 hafta kafa dinlemekti. Anne ve babamdan izni kopardım. Hemen yola çıktım. 1 buçuk saatlik yolculuğun ardından sonunda gümüldürdeydim. Arabadan indikten sonra içime derin bir nefes çektim. Her taraf mis gibi deniz kokuyordu. Galiba bu kaçamak tatil bana biraz iyi gelecekti.
