Part 9

427 66 3
                                    

(unicode)

ခုနောက်ပိုင်း ဆော့ဂျင်က ဟိုဆော့နဲ့မဆုံမိအောင် မသိမသာရှောင်လာတာ
အလုပ်ကိုလည်းဟိုဆော့ မနိုးခင်အစောကြီးသွားတယ်
ပြန်လာရင်လည်း ဟိုဆော့အိပ်ပျော်တဲ့အချိန်မှပြန်လာတယ်

အလုပ်အားတဲ့ရက်တွေအရင်လို ဟိုဆော့ကြိုက်တာလေးတွေမချက်ကျွေးဖြစ်တော့ဘူး
သွားချင်တဲ့နေရာလေးတွေလည်းမလိုက်ပို့ဖြစ်တော့ဘူး
သေချာပေါက်ကို ကိုယ်မရှိလည်းဖြစ်နေတာပဲ
ထယ်ယောင်း နဲ့သူပျော်နေပြီလေ

သူပျော်နေရင် ကိုယ်ခံစားရတယ်ဆိုတာ ဘာအရေးလဲ

ကလပ်က အပြန်ထယ်ယောင်းကိုဟိုဆော့အခန်းသွားအိပ်ခိုင်းတဲ့ညမှာပဲ
ထယ်ယောင်းကပြောလာတယ်

အဲ့ညက

"အန်ကယ်လေး မအိပ်သေးဘူးလား"

"အင်း အိပ်မပျော်လို့ ဟိုလေးရောအိပ်သွားပြီလား"

"သူအိပ်ပျော်သွားပြီ "

"ဪ..."

ထယ်ယောင်း က ဆော့ဂျင် ရှေ့မှာဝင်ထိုင်တယ်
လေးနက်တဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့

"အန်ကယ်လေး...အမှန်တိုင်းဖြေ
hope ကိုချစ်နေတာလား"

"အဲ့မေးခွန်းဆိုမမေးနဲ့တော့...အန်ကယ်လေးမဖြေနိုင်ဘူး အရင်ထဲကပြောထားတယ်မလား တူတစ်ယောက်လို ..."

"အဲ့တာဆို ကျွန်တော် hope ကိုလိုက်မယ်"

ဆော့ဂျင် ရင်ထဲကိုဒိန်းခနဲဖြစ်သွားတယ်
လက်ဖျားတွေတောင်အေးလာတဲ့ထိ

"ဟိုလေး ကကစားစရာမဟုတ်ဘူးနော် ထယ်ယောင်း"

"ကျွန်တော်သိပါတယ် ကျွန်တော်ကမကစားပါဘူး အတည်"

"ထယ်ယောင်း ကဧည့်သည်လေ ပြီးတော.."

"ဪ အန်ကယ်လေးရယ်...အဓိကကလူနှစ်ယောက်ချစ်နေဖို့ပဲလိုတာမလား သူ့အချစ်ကိုကျွန်တော်ရအောင်ယူမယ်"

"....."

ဆော့ဂျင် ပြောစရာစကားပင်ပျောက်ကုန်သည်
တစ်ဖက်က မြတ်နိုးရသူလေး တစ်ဖက်က တူအရင်း

ကိုယ်ချစ်တာကို ဝန်မခံရဲတဲ့သတ္တိမရှိလေတော့ ခံစားပေအုံးတော့ ကင်ဆော့ဂျင်ရေ

CAMELLIAWhere stories live. Discover now