Magic Universe🔥💧 (Minsung) -DÜZENLENDİ-

37 "Özel hayat"

Jisung'dan

Gözlerimi açtığımda hiç tanıdık olmayan bir yerde olduğumu gördüm. Etrafa bakınca hastanede olduğumu anladım. Ne olmuştu bana? Burada ne işim vardı?

Yaklaşık 5 dk sonra odaya Minho gelmişti.

Han:Neden buradayız?

LK: Bayıldın bebeğim. O yüzden buradayız. Hatırlamıyor musun?

Han:En son sahildeydik. Hatırladığım tek şey bu.

LK: Kendini fazla yorma. Al bunları sana aldım acıkmışsındır diye.

Elindeki atıştırmalıkları bana vermişti. Ama yiyecek hâlim yoktu. Yinede onu kırmamak için bir iki lokma yemeye çalıştım.
Üstüne birde serum takmışlardı. Hayır ne gerek vardı sanki?

Neden böyle olduğumu çok merak ediyordum. Belki doktor bir şey söylemiştir diye Minho'ya sordum. O ise doktorun da bilmediğini söyledi. Sadece "şekeri düşmüş olabilir" demiş.

Han:Serum bitince gideceğiz değil mi?

LK:Evet.

Minho fazlasıyla durgun duruyordu. Bir şeye üzgün gibiydi. Bana olduğunu sanmıyorum başka bir şeye üzgün veya endişeliydi. Yine de  üstüne gitmek istemediğim için bir şey sormadım.

Yarım saat sonra serumum bitmişti. Hastaneden çıkıp eve doğru gitmiştik. Fazlasıyla halsiz olduğum için kendimi direk yatağa attım. Minho ise yatağın kenarına bir sandalye çekip oturmuştu. Ona yanıma gelmesini söyledim.

LK: Önce yemek yapmam lazım. Ama bitince söz gelicem.

Sandalyeden kalktı ve gidecekken onu elinden tuttum.

Han:Bu seferlik sihir kullanabilirsin. Yanımda ol istiyorum. Hem ne acelesi var ben aç bile değilim. Sonra yaparsın.

Hiçbir şey söylemeden yanıma yattı ve kollarını belime dolayıp sıkıca sarmaladı. Birbirimize yapışmış durumdaydık şuan.

Uzun bir sessizlikten sonra Minho sessizliği bozdu ve konuşmaya başladı. Sesi her zamankinden daha alçaktı. Evde biri uyuyor sanarsın.

LK:Jisung bana bir konuda söz vermeni istiyorum.

Han: Neymiş bakalım?

LK:Bana asla yalan söylemeyeceksin. Ve nereye gidersen git haberim olacak tamam mı?

Han:Sana yalan söylemem bunu biliyorsun zaten ama ikincisi nedenmiş?

LK: Sorgulama sadece cevap ver.

Han: Minho ama bende artık bir bireyim. Belki biriyle özel bir yere gitmem lazım.

LK:Ne kadar özel olabilir ki? Hem umurumda bile değil. Sen söylemesen bile ben seni bir şekilde bulurum. Bana emanet olduğunu unutma.

Han:Offf pekii sözz!

LK: Böyle uslu ol işte.

Han:Beni nereye kadar korumayı düşünüyorsun?

LK: Ömrümün sonuna kadar. Hatta biz büyücüler ölümsüzüz o yüzden asırlar boyunca.

Han:Ya bir gün evlenirsen ve ben böyle sap kalırsam ne olacak. O zaman da mı koruyacaksın?

LK:Evett hem evleneceğimi nerden çıkarıyorsun? Özellikle bir kızla?

Han:Bilmem.

LK: Ben varken ne biri sana dokunabilir ne de zarar verebilir. Hele benim dışımda kimse seni öpemez. Kısacası hiçbir şekilde temasta bulunamazlar.