Magic Universe🔥💧 (Minsung) -DÜZENLENDİ-

47 "Galiba Yolun Sonuna Geldim"

SG: Dinliyoruz Min Jun.

MJ:Pekala size her şeyi en baştan anlatacağım. Öncelikle Jisung doğduğunda annesi onu istememişti bunun nedeni ise tam belli değil. Muhtemelen ki hepiniz Jisung'un doğduğu andan itibaren bırakıldığını düşünüyorsunuz. Ama öyle değil. Jisung iki aylıkken annesi tarafından sokağa atıldı. Evet, bildiğiniz sokağa atıldı. Bayan Han çocuğu olduğu öğrendiği zaman bir kız çocuğu olacağını düşünmüştü. Ama erkek olduğunu duyuca aldırmak istemiş Bay Han izin vermediği için aldıramamıştı. Bu yüzden Jisung'u sevmediğini düşünüyorum. Ve benim ailem ise trafik kazasında ölmüştü. Yetimhaneye bile almadılar. Sokakta kalıyordum. Bir gün o beni evine götürdü yedirdi içirdi falan. Okula başladım ve sesinle aynı sınıfta olduğumu öğrendi. Ve birden seni kötülemeye başladı. Çocuk aklı işte, inandım. Ve ilkokuldan beri yaptığım her şey bizzat onun emriydi. Bu beni haklı çıkarmaz bunu adım gibi biliyorum. Ama zorundaydım işte. Allah belamı versin!

Jisung'dan

Min Jun birden ağlamaya başlamıştı. Onu ilk kez ağlarken görmüştüm. Okuldaki bana karşı zorba olan çocuk gitmiş yerine perişan biri gelmişti.

Binlerce kez özür diledi bizden. En sonda dayanamadım ve ona sarıldım.

Han:Tamam geçti her şey. Affediyorum seni. Sonuçta senin yerinde kim olsa mecbur kalmaz mıydı?

MJ: Gerçekten özür dilerim hepinizden.

Han: Sorun yokk. Annemi ve babamı bulmayı hep istemiştim bir kerede olsun sarılmayı... Ama böyle biriyse annem yüzünü bile görmek istemiyorum.

F:Senin gibi iyi kalpli bir çocuğu haketmiyor kusura bakmasın. Ve Min Jun geçmişi boş ver geleceğe bakalım biz.

LK: Bir şey sorabilir miyim?

MJ: Tabiki.

LK:Onca şeyi nereden biliyorsun? Sonuçta aynı yaştayız ve sana bir şey anlattığını sanmıyorum.

MJ: Seungmin nasıl geleceği görebiliyorsa ben de geçmişi görebiliyorum.

SG:Se-sen nerden biliyorsun?

MJ:Uzun hikaye, boş ver.

Üç gün sonra

Minho'dan

Okula gitmek bile istemiyordum. Ama mecbur gidiyordum. Ve derslerde kafamı koyup uyuyordum. Hocalar ne olduğunu soruyordu bir şey demiyordum. İyi falan değilim. Çünkü işim bitecek. Neden kabul ettim ki sanki. Salak Minho, salak Minho! Her türlü kaybedeceksin Jisung'u.

Ve evet kararlıydım. Bugün Jisung'a açılacaktım. Bari içimde kalmasın değil mi?

Eve geldiğimizde ise kendimi yatağa attım. Jisung yanlız kalmak istediğimi bildiği için üstelemiyordu.

Zil çaldı. Jisung'un açacağını bildiğim için kılımı kıpırdatmadım.

Biri odamın kapısını tıklattı.

"Gel" dedim.

Gelen Hyunjin'in ta kendisiydi.

HJ: Şey gelebilir miyim?

LK:Hmhm.

Geldi ve yatağımın köşesine oturdu.

HJ: Konuşmak ister misin?

LK: Bilmiyorum.

HJ: Anlıyorum sadece belki konuşursan kendini iyi hissedersin diye şey yaptım.