MY EX-HUSBAND ALESSANDRO (ON-GOING)

Chapter 17

ESTELLA'S POV

Tumakbo ako papasok sa village namin, may binabalak ako.

Lintik lang ang walang ganti.

"Woman! Comeback here!" Humabol sakin si Mais at nang masense ko na malapit na sya saakin ay mabilis akong tumigil saka pwinesto ang paa ko.

Natawa ako ng dumere-deretso si Mais nang takbo kaya dumeretso din ang halik nya sa semento.

Boom! Patid!

"Ouch.." mahinang daing nya kaya.

"Hoy, grabe ka naman. Swimming na swimming kana ba at nag dive ka talaga dyan sa semento? Feeling sereno ka dyan ah!" Lomobo ang mga pisngi ko dahil sa matinding pagpipigil nang tawa nang samaan nya ako nang tingin.

"You son of-"

"Excuse me! Daughter!" Natatawang pagtatama ko sakanya.

I wonder kung ilan nahuli nyang palaka

Hirap na tumayo si Mais. May gasgas ang baba at ilong nya pati braso. Mangiyak-ngiyak nya yung hinawakan.

"You're out of your mind!" Inis nyang turan.

Binelatan ko sya saka nag lakad na ulit. Wala syang nagawa kundi sumunod kahit na hirap mag lakad.

Gantihan lang.

"Estella!" Sigaw ni Tyler ng nakakaisang hakbang palang ako papasok ng bahay.

"Andito na sila!" Sigaw din ni Anne.

Hindi ko nalang sila pinansin saka naupo sa sofa.

Hindi ko pa nabili yung pagkain ko! Kainis naman. Bwisit kasi yung Jonny Sin na yun! Sumama-sama pa!

"Hey? Where have you been?" Kunot noong bungad ni Ezekiel.

"What do you care?" Tinaasan ko sya ng kilay na ikina-kunot lalo ng noo nya.

"Hoy girl! Si Ezekiel yan!" May panunuway sa boses ni Kiesha.

I just shrugged. I'm not in the mood. Nagugutom na ako!

"Answer my question, Estella." Mahinang sabi ni Ezekiel. Bumuntong hininga ako saka sya nilingon.

"I'm with your Cousin, Jonny Si- Jonny. Pumunta kami sa convenient store. Happy?" I rolled my eyes.

Siguro naman satisfy na sya sa sagot ko

"Bakit mo kasama si Jonny?" Tanong ni Trixie.

"Bida-bida kasi. Nagulat nalang ako nasa likod ko na sya, kasabay ko mag lakad." Bored kong sagot.

Hindi na sila nag tanong. Nahalata siguro na badtrip ako.

"Jonny, Pre!" Masayang tawag ni Tyler kay Mais na kakarating lang.

Umirap sya saka dumeretso sa kusina.

Mahigit 30 minutes ata ng lumabas ulet sya. Hindi ko inorasan ha. Hula-hula lang.

Umupo ito sa tabi ko at agad na kuminang ang mata ko ng makitang may laman na carbonara pasta ang plato nya.

Susubo palang sana sya ng hablutin ko ang hawak nya.

"Omg, thank you! Hindi mo naman kailangan mag abala e!" Masayang turan ko saka sumubo.

"Damn you, Estella! That's my food!" Asar na singhal nya.