Beklenmedik Anda Gelen Misafir

3.3

ASAF'IN AĞZINDAN

Günün her saati biri bir insanın aklına gelebilir miydi?  Benim geliyordu özlemim de sevgim de gün geçerken artıyordu fakat bunun için yapabileceğim bir şey yoktu. Korkularım, endişelerim bir yandan özlemim ve sevgim bir yandan kendimi bir kafeste boğuluyormuş gibi hissediyordum. Ne yapacaktım? Ona ne diyecektim? Bana ne derse ne tepki verse haklıydı. Onu bırakan bendim ama o benden nefret etmek yerine aksine bana iyi davranıyordu benim ona yaptıklarıma rağmen o hâlâ benim yanımda olmak için elinden geleni yapıyordu. Ona yazmak onunla konuşmak onu arayıp yüzünü görmek istiyordum. Yaşattığım onca şeyi onunla vakit geçirerek telafi etmek istiyordum. Onun benim yanımda hissettiğim gibi o da beni yanında olduğumu hissetsin istiyordum. Daha fazla dayanamayacaktım onunla konuşmam gerek bu- bu kadar özlemle dolu bedenim ondan uzak kalmakta aşırı zorlanıyordu. Onunla konuşmayı onu bir daha bırakmamayı istiyorum. Çok yakında ahsen çok yakında bizim için her şey farklı olacak ve sana bütün yaşadığımız acıları unutturacağım.