Beklenmedik Anda Gelen Misafir

2.9

ASAF'IN AĞZINDAN

Ahsenle konuşmalarımız güzel bir şekilde devam etse de içimdeki korku ve endişe beni gittikçe ele alıyordu. Ne yapacağımı bilemez bir duruma gelmiştim. Ellerim kafamda durup bu ilişkiyi sürdürüp sürdürmemekte tereddüt ediyordum. Ya ahsen'i üzersem ya kalbini kırıp onu kaybedersem endişesi bütün vücuduma titreme hissini verirken kalbim korku ve sevgi karmaşasıyla bunu yapmamam gerektiğini söylüyordu. Bir sene de olsa ahsenle güzel zamanlarımız vardı ama ben onu bu bataklığıma çekemem onu kendi iç savaşımla olan münakaşaya sürükleyemezdim bunu ona yapmaya hakkım yok. Onunla konuşmam gerekiyordu ben ona zarar vermek istemiyorum daha fazla. Umarım beni anlar ve unutmaya çalışırdı. Ondan ayrı kalmak bana da zor gelecek ama bunu yapmaktan başka bir çarem olmadığını da biliyorum. Telefonu elime alıp onunla olan mesajlarıma girdim. Ona mesaj attım ve zor da olsa ayrılmak istediğimi söyledim ona açıklama yapmamam bile onun onuruna dokunurken ben sadece bahanemi öne sürerek ondan ayrıldım. Evet başladığımız yere tekrar dönmüştüm o güzel bir sene maalesef ki benim belirsizliklerim ve kendimle olan iç savaşım yüzünden bitmişti bu ilişki. İkimiz içinde zor olacak ama bu duruma alışıp birbirimizi unutacağız. İşlerimi hallettikten sonra eve geldim ve yatağıma yatıp tavanı izleyerek düşüncelere daldım. Kim bilir ne haldeydi şimdi? Hayır asaf bu en doğru karar senden uzak olması daha iyi. Seni unutup hayatına devam etmesi gerekiyor sakın duygularına yenik düşük bir şey yapmaya kalkışma. Kendime bu komutu verdikten sonra zar zor uykuya daldım hoş ikimizde bu haldeyken nasıl uyuyacaksam? Düşüncelerimi bir kenara bırakıp gözlerimi kapattım.