Promises Beneath The Blue Clouds (Rich Girls Series #4)

CHAPTER 3

"Yvette Remi Zendaya where the hell are you?" May diin ngunit hindi pasigaw na tanong ni Daddy sa akin at kahit hindi ko nakikita ang mukha niya, at kahit tanging boses lamang niya ang naririnig ko sa kabilang linya, alam ko naman na galit na naman ito sa akin.

"Nasa Cebu—"

"What the?!" Daddy didn't continue what he supposed to say instead he pull a heavy sighed. "Anong ginagawa mo diyan?" Tanong nito na para bang pinipigilan nito ang iba pang salitang lalabas sa bibig niya.

"Umm...is that a serious question?" I Manage to laugh at my own question. Wala naman akong narinig na tugon mula sa kabilang linya kaya huminto na ako sa pagtawa. "Dad, hindi ba sinabi ni Mommy sa iyo no'ng isang araw na may flight ako kahapon papuntang Cebu?" Tanong ko kay Daddy.

Sa pagkakatanda ko nagpaaalam ako kay Mommy no'ng nakaraang araw tungkol sa flight ko. Sinabi ko sa kan'ya na aalis ako ng Zamboaga at pupunta ng Cebu. Alam ko na hindi ko na kailangan pang pagpaalam kay Mommy tungkol dito, alam ko na hindi ko na kailangan pang pagpaalam kay Mommy tungkol sa trabaho ko, sa bawat alis ko, dahil bukod na nasa tamang edad na ako, kaya ko na din naman ang sarili ko, it's just I used to do it everyday na aalis ako ng bansa o di kaya ng Zamboanga.

"Then?" Daddy asked as if he got bored or enraged because of my answer towards his question. "Bakit ba puro na lang trabaho ang inaatupad mo? Can you just take a rest for a while? Kadarating mo nga lang ng Zamboanga tapos aalis ka na naman? Huwag mo namang masyadong pagurin yang sarili mo, Yvette."

"Dad it is my passion." Mahina kong sagot takot na baka mamis-interpret ni Daddy ang tono ng pananalita ko. Baka sabihin niya galit ako kahit hindi naman.

"Yes I know. Kaya nga diba sinuportahan ka namin ng Mommy mo sa career na gusto mong tahakin, but Yvette can you just rest for a while? Spend time with your family, spend time with us. Solong anak ka na nga lang namin tapos palagi ka pang wala dito sa bahay." Si Daddy na para bang kinokonsensya pa ako.

Napangiti naman ako ng mapait. Sila nga din ni Mommy palagi ding wala sa bahay. Lalong-lalo na siya. He always put business on the top of his list. Business is his priority that his family. Than me.

"Baka next month or 'di kaya next week nasa Zamboanga —"

"Bakit pa patatagalin kung pwede naman bukas? O 'di kaya ngayon. Come on, Yvette. You're my daughter. You're a CEO's daughter, kaya kung kailan mo gustong umuwi pwedeng pwede kang umuwi—"

"It's not that easy Daddy...sa susunod pa na buwan ang susunod kong flight pabalik ng Zamboanga."

"Jesus Yvette! Bakit hindi ka na lang bumili ng ticket? Or get a free ticket? Ikaw ang magmamana, ikaw lamang ang tagapagmana ng airline business natin, kaya bakit mo yang pinoproblema? Call Majah, ask for a free ticket. Sabihin mo ngayon ka aalis ng Cebu at babalik ng Zamboanga."

"Daddy!" Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at napasigaw na ako dahil sa sobrang pagkainis. He's always like this! He always control my life! He always want to control everything!

"Bakit ba ayaw mong umuwi ng Zamboanga? Hindi mo ba alam na magdamag na naghintay si Miguel kahapon doon sa Chinese Restaurant? Hindi ka ba nahihiya, Yvette? Pinaghintay mo sa wala yung tao!"

Parang may kumurot sa puso ko nang marinig ang mga salitang iyon kay Daddy. I did expect him to say those words. I did expect that this was the real reason why Daddy called me, and not because he's concerned to me. I just couldn't believe him to actually say those words. I just couldn't believe that I was right. My instinct was right.

Masakit lang. I somehow hope that I was wrong, that my instinct was wrong, but not. I was definitely correct. I just couldn't believe it.

"I didn't agree with that date Daddy." After a while of silence I still tried to answer my Father, even though there was as if something was blocking my throat to speak.