Promises Beneath The Blue Clouds (Rich Girls Series #4)

CHAPTER 5

CHAPTER 5

Hindi pa rin maalis-alis sa isipan ko ang titig n'ya na 'yon sa akin. Isang linggo na rin ang nakalilipas simula nang matapos ang birthday celebration ng Mama nina Marian, pero ang mga paru-paro na nararamdaman ng tiyan ko ay wala na yatang balak na umalis dito.

It was just a simple stare yet I still can't move on! Para na akong mababaliw kakaisip dahil doon!

Napatili naman ako ng mahina at kaagad na binagsak ang katawan sa kama dahil naiisip ko na naman ang titig n'ya! O My God! What's happening in myself?! I can't understand myself!

Isang linggo na, Yvette! Isang linggo na ang nakalilipas pero hindi ka pa rin nakakamove on!

What if the reason of his stare was he pitty me? I mean, I was lonely that time, I had no friends to talk to, and I just only have myself. My chest tightened because of that theory. May be my theory was right. But, what if he likes me too? What if he likes me secretly the way I like him? O My God! My heart hammered because of that thought.

Dahil sa kilig na nararamdaman, hindi ko na mapigilan pang kunin sa kama ko ang isa kong damit na nakatupi ng maayos at itinakip ito sa mukha ko. May be because of what I'm doing the romantic excitement that my heart feels will gradually lessen, but I was wrong. Mas pinalala ko lamang ang kilig na nararamdaman ko! Para na akong mababaliw dahil sa titig n'ya na 'yon.

"So, you're really leaving, huh?" Napabalikwas lamang ako ng bangon at tiyaka ko lamang inalis ang damit na nakatakip sa mukha ko nang marinig ang boses ni Daddy.

Pagharap ko sa kaniya ay nasa tabi ko na ito at pinatititigan na ang mga damit ko na nakatupi ng maayos. Handa ko na itong ipasok sa loob ng bag na dadalhin ko.

"Dad, we've already talked about this, aren't we?" Pinilit ko ang sarili ko na huwag ipakita ang kilig na nararamdaman kay Daddy.

"Yes, I remember. But, do you really need to go?"

"Dad, it's Delaney's wedding. My bestfriend's wedding so I need to attend. I must attend, Daddy." Pagpapaliwanag ko ulit sa kan'ya.

Sa mga susunod na araw ikakasal na sina Zeil at Delaney. Bilang ako ang Maid of Honor ng kasal nila, nararapat lamang na andoon ako. Hindi ako puwedeng lumiban dahil bukod doon kaibigan din ako ng bride. Alam kong magtatampo talaga si Delaney kapag wala ako sa araw ng kasal nila.

"Ilang araw ka naman do'n sa Hacienda nila?" Daddy asked as his eyes were trailing at my folded clothes.

Napakagat labi naman ako. "Seven days."

"What?!" Singhal ni Daddy nang marinig ang sagot ko. "I thought you were only stay there for four days? Why has it been a week now?!" Daddy said in disbelief.

I told Daddy and Mommy last night that I would just stay there for four days, but I extended it and make one week. Parang ang awkward naman kasi kung pagkatapos ng kasal uuwi na kaagad ako. 'Yong mga kaibigan ko nga isang linggo sila doon sa Hacienda tapos ako apat na araw lang? That's unfair.

"Okay fine. I know you can handle yourself because you're a grown woman now. But, Yvette...please be more careful. Malayo ang Negros at hindi mo gano'n kakilala ang mga tao do'n. Baka anong gawin sa'yo."

Because of what I heard, it was as if something soft touched my heart. My Daddy may be a helicopter parent, but he's a sweet and caring one. Hindi perpekto ang Daddy ko at palagi kaming hindi nagkakasundo sa mga bagay-bagay lalong-lalo na sa personal ko na buhay, pero kahit na ganoon hindi pa din nawawala ang pagiging ganito ni Daddy. We may be fight, but he still loves me.

"Dad, I'm already twenty-ei—"

"I know, but I can't still help but to feel anxious everytime you leave, I mean, this is normal because I am a parent—"