Doğa'nın Kanunu

2.BÖLÜM

...🍀🍀...

~Yazardan~

Küçük çocuk koşarak eve gidip odasından kendi battaniyesini aldı.
Aynı şekilde koşarak tekrardan hamakta uyuyakalan küçük kızın yanına geldi ve üzerini örttü.

David, Annabeli bir süre daha izledikten sonra babasıyla antrenman yapmak için babasını ikna etmek için koşarak babasının yanına gitti.
"Babacığım?"

Koyu bir sohbete dalmış olan genç adam yüzünde gülümsemesiyle henüz 10 yaşındaki oğluna döndü.
"Efendim oğlum" diye yanıtladı Davidin saçlarını karıştırırken.

David yüzündeki gülümsemesiyle "antrenman yapalım mı?" diye sordu.

Ortamdaki herkes küçük çocuğun söylediğine gülümserken Davidin babası onu cevapsız bırakmadı "hadi o zaman görelim marifetlerini küçük kurt"

Devid heyecanla gülümserken babası ayağa kalkmış koşu alanlarına ilerliyordu.

David ne yapacaklarını anlayınca biraz hayal kırıklığı yaşamıştı.
"Ne zaman seninle antrenman yapmak istesem hep koşu yaptırıyorsun ama baba" dedi sitem edercesine.

Babası Davide gülümseyerek cevap verdi "hala yavaş koşuyorsun küçük adam"

David küçük yanaklarını şişirip "hiçte bile gayet de hızlıyım ben" diye söylendi

Babası oğlunun boyuna eğilerek işaret parmağıyla Davidin burnuna dokundu. "Görelim o zaman"

Babası koşu alanındaki yerini alırken David babasının koca adımlarına yetişmeye çalışıyordu.

Arkalarından gelen Davidin annesi onların bu haline gülüyordu çünkü Davidin onlara kıyasla hızlı koşamaması gayet normaldi.

David babasının yanındaki yerini aldığında annesi üçten geriye sayıp rekabetlerini izlemişti.
Tabi ki de kazanan babası olduğundan David babasına "koca ayaklı" diye söyleniyordu.

David ve babası, annesine doğru ilerlerken gecenin karanlığında tatlı tatlı bir rüzgar esmeye başlamıştı. Fakat beklenmeyen bir hızla da artıyordu.

Devidin annesi hissetmiş gibi başını önce bahçeye sonra kocasına çevirdi "Victor?"

Aynı şekilde kocası da eşine bakıyordu "Adela?"

İki eş birbirine bakarken David beklenmeyen bir hızla Annabelin yanına koşmuştu.
Hem annesi hem babası bu druma şaşırsada şimdilik kendilerini toparlayıp onlarda Annabelin yanına gitmişlerdi.

Calista uykusunda sayıklayan Annabeli kucağına almış uyandırmaya çalışıyordu. Hemen yanlarında dikilen Carlos, Victor ve Adela ile göz göze gelince Adela merakla sordu "değişen bir şey yok mu?" Carlos olumsuz bir şekilde başını salladı.

O sırada David üzgün ve meraklı bakışlarıyla Annabele bakmaya devam ediyordu. Bir kaç dakika sonra dayanamayıp Annabelin elini tuttu ve bildiği duaları etmeye başladı.

Victor Davide yaklaşıp omuzlarından tuttu ve onu yerden kaldırdı "gidelim David, o iyi olacak"

David babasını itip "hep aynı şeyi söylüyorsun baba, peki niye hala kabusları görmeye devam ediyor?!"

Bu tepkiyi kimse beklemediğinden herkes şaşkınlıkla Davide bakıyordu.
En sonunda babası "David-" demişti ki araya Calista girdi "o haklı Victor, daha fazla onu kandıramayız."

David şaşkınlıkla Calistaya baktı "onun nesi var Calista hala?"

Calistanın kucağındaki Annabel sakinleşmeye başlarken Calista Annabelin terlerini silmeye başladı ardından Davide döndü.
"Yaşı yüzünden güçlerini kontrol edemiyor David."