20.BÖLÜM

2.4K 177 56
                                    

Helloo! fazla beklettim farkındayım ama yeni bölümle sizlerleyim! 😊

Keyifli okumalar dilerim, destekleriniz için şimdiden teşekkür ederim canlarım 🌹🍀💚

...🍀🍀...

Yazardan

Genç alfa olacaklardan habersiz bir şekilde sevdiği kızın güvende olacağına inanarak onu üssde bırakıp yanındaki genç büyücü ve betasıyla beraber yola koyuldu.

Yaklaşık iki saatlik yolculukları sırasında genç alfanın düşündüğü yalnızca iki şey vardı.

Biri yaptığı planın işe yarayıp yaramayacağıydı, diğeri ise sevdiği kadındı.

David, Annabelin aksine onu hiç bir zaman kardeş veya arkadaş gibi görmemişti. En başından beri Annabeli seviyordu ancak küçük yaşta duygularını keşfedecek kadar olgunlaşmadığı için duygularını anlayamamıştı.

Başta ona karşı hissettiği sonsuz sevgi ve bağlılık hissini normal bulmuş, ancak ilerleyen zamanlarda ise duygularının düşündüğünden daha fazlası olduğunu kavramaya başlamıştı.

David

"Dalıp gittiniz alfam, sizi bu kadar düşündüren nedir?"

Lutherın sorusuyla kendime geldiğimde bakışlarımı ona doğru çevirip derin bir nefes çektim içime.

"Olasılıklar" dediğimde ne demek istediğimi anladı mı emin olamamıştım ama oda benim gibi sesli bir şekilde nefesini verip bakışlarını yola çevirdi.

"Olasılıklar her zaman vardır. İyi veya kötü, bir ya da daha fazla..."

Kısa bir an duraksamanın ardından devam etti "olasılıkları düşünmek önemlidir ama eğer kendinizi buna fazla kaptırırsanız o zaman başınıza iş açabilirsiniz"

Kısa bir an düşündükten sonra "ne gibi?" diye sordum.

"Fazla düşünmek dikkat dağınıklığına sebep olabiliyor. Özellikle savaş meydanındayken bu sizin için büyük bir dezavantaja dönüşebilir."

Onu haklı bulduğumda sessiz kalmaya karar vererek yolu izlemeye devam ettim ve atımın eğerini biraz daha kavradım.

Annabel

İçimdeki huzursuzlukla beraber ateşin başında otururken şimdiden Davidle beraber gitmediğime pişman olmaya başlamıştım bile.

Beni öperek yumuşatacığını düşünmüş ve bu konuda başarılı da olmuştu.

Kahretsin! Beni öpmesine ve gitmesine izin vermemeliydim. Aptal Annabel!

Sus! Davidin o yumuşacık dudaklarını yeniden hissetmek için neler vermezdin, sanki bilmiyoruz.

- O ayrı, bu ayrı!

He yani yeniden öpmek için neler vermeyeceğin kısmı doğru yani?

- Konu bu mu şimdi Roz!? Beni burada bırakıp tek başına gitti!

Teknik olarak tek başına değil, Gwen ve Luther da onunla beraber. Ona bir şey olmayacağına eminim.

- Sadece senin emin olmanla hallolsa keşke her şey...

Yine de hala onu yeniden öpmek istediğini hissedebiliyorum

Kıkırdayan kurdumla üzgün ruh halimden çıkıp kaşlarımı çattım.

- Sırası değil Roz! Biraz ciddi olabilir misin!?

Doğa'nın KanunuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin