Keyifli okumalar dilerim.
Daha sık bölümler için yorum bırakıp bölümü oylayarak yazarınızı motive etmeyi unutmayın lüften canlar♡♡...🍀🍀...
Annabel'den
Oturduğum yemek masasında gıkım çıkmazken tek odaklandığım şey önümde didiklediğim yemeğimdi.
Dönüşümümün üzerinden bir gün geçmişti ve ben bu süreçte Davidden kaçıp durmuştum.
Sarayda ki çalışanlar arasında daha yeni dönüşüyor olmamın dedikodusu dönüyordu ve muhtemelen Alfalık törenine gelen herkes şuan da bu konuyu çekiştiriyorlardı.
Kimsenin Davidin bileğini ısırdığımdan haberi yoktu. David bunu saklamıştı, nedenini bilmesem de memnundum.
Halamlar ise gelip tebrik etmişlerdi ama bende bir sorun olduğunun herkes farkındaydı.
"Yemeğini didiklemeyi bırak da karnını doyur Annabel"
Yanı başımda duyduğum, dedemin uyarıcı sesiyle başımı kaldırmadan bir iki lokma bir şey attım ağzıma.
Bu gün savaş üssüne gidecektik. Victor amca bizimle gelirken, halamın ve Adela ablanın gelmesine izin verilmediği için dedem her ihtimale karşı sarayda kalacağını söylemişti.
Masada derin bir sessizlik vardı. Herkes bir şeyler düşünüyor, ihtimalleri değerlendiriyorlardı.
Göz ucuyla Davide baktığımda masanın başında ki yerinde, aynı benim gibi düşünceli bir şekilde yemeğini didiklerken bulmuştum onu.
Ona fazla bakmamaya çalışarak başımı önüme çevirecektim ki bakışlarımız buluştu. Ne zaman ona baksam hissediyordu.
Gözlerimi kaçırıp önüme döndüm. Dönüşümden sonra garip bir şekilde ne zaman ona baksam hissetmiş gibi bakışları beni buluyordu.
Beni hissediyor olabilir mi?
"Karnını güzel doyur Annabel, sonra yolda acıkabilirsin." dedemin tekrar konuşmasıyla bu sefer ona baktım.
Bu zamana kadar hep beni düşünmüş ve halen daha düşünmeye devam ediyordu.
Dedeme içten ve samimi bir gülümseme bahşedip "yiyorum zaten" dedim.
"Yemiyorsun. Kaç dakikadır seni izliyorum ama tek yaptığın ya yemeğini didiklemek ya da kuş kadar lokmalar yemek oluyor."
Dedemin endişeli ve düşünceli tavrım beni kendime getirmişti "kusura bakma dede, dalmışım."
"O belli oluyor zaten küçük hanım."
Dedemden sonra eski Alfa araya girdi.
"1 saat sonra yola çıkılacak. Hazırlıklarınız bitmediyse acele etseniz iyi olur çocuklar."
Eşyalarımızı zaten bizim yerimize hizmetçiler toparlamıştı. Vedalaşmak dışında yapacağım başka bir şeyim de yoktu ki.
Kısa süre sonra hepimiz teker teker sofradan kalkmaya başlamıştık. Üzerime rahat bir şeyler giyinebilmek için en erken kalkan ben olmuştum.
Dolabımda ki bir ton elbisenin arasından en rahatını giydiğimde aynada kendimle bakışmaya başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Doğa'nın Kanunu
FantasíaBiri Doğayı korumaya yemin etmiş bir peri. Diğeri ise Alfalığa aday bir kurt. İkisi de küçüklük arkadaşları. Kader onlar için neler yazmış gelin beraber bakalım. Senden tek istediğim sadece 'Tanıtım'ı okuman. Çok kısa ve ilgini çekeceğini düşünüyoru...