You're my destiny { Draco x reader }

Life changer

- Draco?! 

Δεν περίμενα να τον δω. Δεν περίμενα να με σώσει. Είμαι χαρούμενη που είναι ζωντανός όμως τα πράγματα δεν είναι όπως πριν. Κανονικά αν έβλεπα ξανά τα μάτια του μετά από τόσο καιρό, θα ήμουν ευτυχισμένη αλλά τώρα αισθάνομαι συντετριμμένη και προδομένη. 

Καθώς τον βλέπω να πλησιάζει αρχίζω να βουρκώνω. Δεν ξέρω αν είναι η σωστή ή η φυσιολογική αντίδραση όμως δεν έχω τον έλεγχο.

- Είσαι καλά..? λέει και με κοιτάει στα μάτια ενώ περνάει μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου.

Η φωνή του έτρεμε και κατάλαβα πως πονούσε. Όμως δεν γνωρίζω αν πονάει που με ξαναβλέπει ή που με ξαναβλέπει και δεν μπορεί να με φιλήσει... 

Δεν μπορούσα να μιλήσω εκείνη τη στιγμή οπότε απλά έγνεψα. 

Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, γύρισα στον Blaise ώστε να μου είναι πιο εύκολο να μιλήσω και θυμήθηκα πως τα παιδιά έχουν ώρα να ακουστούν.

- Πρέπει να βρούμε τα παιδιά. τους λέω και οι δύο γνέφουν

Καθώς τρέχουμε μέσα στους άδειους διαδρόμους βλέπουμε τους πάντες μαζεμένους έξω από το σχολείο. Εκεί ήταν και τα παιδιά. Πήγαμε και ο θείος μου στεκόταν στη μέση της αυλής με ένα τρομακτικό - θα έλεγα- χαμόγελο.

- O Harry Potter είναι νεκρός! είπε και άρχισε να γελάει σαν ψυχοπαθής

Όταν το άκουσα αυτό ασυναίσθητα έπεσα στην αγκαλιά του Draco. Με αγκάλιασε και αυτός τόσο σφικτά όσο ποτέ. Για κάποια δευτερόλεπτα δεν είχα επαφή με το περιβάλλον. Προσπαθούσα να επεξεργαστώ τι είχε συμβεί. Αυτό κράτησε μέχρι που άκουσα την φωνή του θείου μου ξανά.

- Y/n... έλα εδώ κορίτσι μου..

Τον αγνόησα και είδα πίσω στο πλήθος τους γονείς του Draco να του κάνουν νόημα να πάει μαζί τους. Τότε γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια.

- Draco, μην πας, σε παρακαλώ. ως απάντηση με κοίταξε απελπισμένα

- Συγγνώμη. ήταν το μόνο που είπε

Με έβγαλε από την αγκαλιά του και περπάτησε με αργά βήματα προς την απέναντι πλευρά.

- Μπράβο Draco! Έκανες τη σωστή επιλογή.. λέει ο Voldemort και ύστερα γυρίζει το βλέμμα του σε εμένα πάλι

- Έλα επιτέλους y/n τι περιμένεις?! μου λέει και καταλαβαίνω πως χάνει την υπομονή του

Κάνω κάποια βήματα μπροστά και προσπαθώ να αγνοήσω το γεγονός πως ο Draco πήγε με το μέρος του θείου μου.

- Όχι. λέω με σταθερή φωνή

- Τι εννοείς όχι?! λέει έκπληκτος

- Εννοώ πως δεν θα έρθω με το μέρος σου. Θα μείνω εδώ και θα προστατεύσω το σχολείο και τους φίλους μου! 

- Θα τη μετανιώσεις αυτή την απόφαση νεαρή μου! λέει με πολλά νεύρα

- Δεν νομίζω. λέει ο Nevil και στέκεται δίπλα μου

Εκείνο το δευτερόλεπτο ο Draco αρχίζει να τρέχει προς το μέρος μου και στα μισά της διαδρομής πετάει το ραβδί του στον Harry ο οποίος ξυπνάει και αρχίζει να τρέχει.

Ο Draco φτάνει σε μένα, με σηκώνει ψηλά και με φιλάει. Μου είχε λείψει αυτό το συναίσθημα που ένιωθα κάθε φορά που με φιλούσε.

Τον απομακρύνω γρήγορα αφού δεν θέλω να μας σκοτώσουν, πιάνω το χέρι του και μας καθοδηγώ μέσα στο κτίριο.

Ηευυυ

Συγγνώμη που ήταν λίγο μικρό το κεφάλαιο απλά δεν είχα πολύ χρόνο σήμερα. Θα ανεβάσω το επόμενο σύντομα!! Επίσης σχεδόν φτάσαμε 1000 προβολές!!! Σας ευχαριστώ πάραααα πολύ!!

Τα λεμεε <333