Έτρεξα στον Harry για να μου εξηγήσει πως πέθανε ο Cedric. Έσκυψα δίπλα του και προσπάθησα να τον καθησυχάσω. Όταν άρχισε να παίρνει κανονικά ανάσες πάλι μίλησε.
- ΓΥΡΙΣΕ! Ο VOLDEMORT ΓΥΡΙΣΕ!
Μου κόπηκαν τα πόδια. Άρχισα να βουρκώνω. Δεν γίνεται να γύρισε... έχει πεθάνει.... έχει εξαφανιστεί... Αν γύρισε... θα αλλάξει τελείως η ζωή μου.... θα με φοβούνται... δεν θέλω να με φοβούνται.. όμως έχω ζωντανή οικογένεια....
Από τις σκέψεις μου με έβγαλε ο ήχος ενός κλάματος.. ήταν ο Draco. Γύρισα και τον κοίταξα. Τα μάτια του είχαν γίνει κόκκινα από το κλάμα και όταν είδε πως τον κοιτούσα, γύρισε την πλάτη και έφυγε. Έτρεξα πίσω του αν και με δυσκολία περπατούσα από το σοκ. Μπήκε μέσα στο δωμάτιο του και τον είδα να έχει κάτσει στο κρεβάτι με τα χέρια στο πρόσωπο του. Πλησίασα και κάθισα δίπλα του. Ακούμπησα το χέρι μου στον ώμο του και τότε, μετά από πολύ καιρό, συνάντησα πάλι τα μάτια του.
- Τι έχεις? του είπα σχεδόν ψιθυριστά αφού δεν είχα δύναμη ούτε να μιλήσω
- Τω-τώρα που γύρισε... ο πα-πατέρας μου θα με αναγκάσει να γίνω ένας από αυτούς... δεν θέλω να γίνω σαν και αυτόν.... είπε μέσα στο κλάμα του
Απλά τον πήρα αγκαλιά. Κλαίγαμε και οι δύο μέχρι που μας πήρε ο ύπνος αγκαλιά.
Το επόμενο πρωί ξύπνησα από έναν χτύπο στο τζάμι. Ήταν η κουκουβάγια μου με ένα γράμμα στο ράμφος. Σηκώθηκα, άνοιξα το παράθυρο και ύστερα άνοιξα το γράμμ a.
Αγαπητή Y/n
Από ότι με ενημέρωσαν, έχεις μάθει για την επιστροφή μου. Σε λίγες μέρες θα τελειώσει η χρονιά οπότε, θα ήθελα εσύ και ο Draco να έρθετε να μείνετε σπίτι για τις καλοκαιρινές διακοπές. Έχω να σας κάνω κάποιες πολύ σημαντικές ανακοινώσεις.
Ο θείος σου, Voldemort.
Πανικοβλήθηκα όταν διάβασα το γράμμα και έτσι κάθισα γρήγορα στο κρεβάτι. Τότε ο Draco ξύπνησε και λογικά κατάλαβε πως κάτι είχε συμβεί.
- Έγινε κάτι? ρώτησε με βραχνή φωνή
Δεν είπα κάτι και απλά του έδωσα το γράμμα. Ενώ το διάβαζε τον έβλεπα να ταράζεται όλο και περισσότερο. Όταν τελείωσε, σήκωσε αργά το βλέμμα του και με κοίταξε σε φάση " Δεν θέλω να πάω.. πρέπει να το κάνουμε?"
- Draco πρέπει να πάμε. είπα ανέκφραστη
Ενώ ετοιμάζαμε τα πράγματα μας, δεν μιλούσε κανείς. Πήγαμε στον σταθμό του τρένου και ταξιδεύαμε για αρκετή ώρα μέχρι που φτάσαμε στο Λονδίνο. Μετά πήγαμε στο παλιό μου σπίτι. Ήταν σκοτεινό, με γκρι ψηλούς τοίχους και μεγάλα παράθυρα που φαίνονταν θεόκλειστα. Άνοιξα την καγκελόπορτα της αυλής και πήγαμε με αργά βήματα προς την πόρτα. Χτύπησα το κουδούνι και άνοιξε ένας από τους υπηρέτες του θείου.
- Σας περιμένουν όλοι στη τραπεζαρία κυρία Riddle. Δώστε μου τις βαλίτσες σας για να τις τακτοποιήσω. είπε και του δώσαμε τις βαλίτσες.
Μπήκαμε στην τραπεζαρία και είδαμε πολλούς θανατοφάγους να κάθονται γύρω από το τραπέζι. Υπήρχαν μόνο τρεις κενές καρέκλες. Οι δύο για εμένα και τον Draco και η άλλη για τον θείο. Ο Draco κάθισε και πριν προλάβω να κάνω το ίδιο μπήκε μέσα στην αίθουσα ο Voldemort.
- Νομίζω πως προηγούνται οι κυρίες νεαρέ μου. τότε ο Draco σηκώθηκε από την καρέκλα και έσειρε τη δική μου για να κάτσω. Πριν προλάβω να το κάνω αυτό, ο θείος ήρθε και με αγκάλιασε. Δεν έκανα το ίδιο, γιατί στην πραγματικότητα δεν τον ήθελα κοντά μου.
- Σας μάζεψα σήμερα εδώ για να επιβραβεύσω τους πιστούς, να τιμωρήσω τους άπιστους και να καλωσορίσω κάποια καινούρια μέλη της ομάδας... Bellatrix, ήσουν η μόνη πιστή ακόλουθος, συγχαρητήρια. Lucious.. συνεχίζεις να με απογοητεύεις.. όσο για τους υπόλοιπους δεν έχω να πω κάτι. Draco και y/n ακολουθήστε με παρακαλώ, οι υπόλοιποι είστε ελεύθεροι να φύγετε..
Aloha παιδάκια!
Αυτό το τριήμερο δεν θα ανεβάσω κεφάλαιο γιατί θα φύγω για μια εκδρομουλαααα!!! Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις 250 προβολές!!!!
byeeeeee
VOCÊ ESTÁ LENDO
You're my destiny { Draco x reader }
Fanfic《 Κοιτούσα τα γαλαζοπρασινα ματια του, χάθηκα μέσα στο βλέμμα του... Ηθελα να τον αγκάλιασα να τον φιλήσω και του πω πως τον αγαπω.. αλλά αυτό δεν γινόταν... Άλλωστε, το ήξερα πως ποτε δεν θα με αγαπούσε. Δεν είχα ελπίδες. Μπορεί να έχει οποια θέλει...
