Bloody Confession [DS#6] - COMPLETED

Wakas

"Umalis ka d'yan! Chupe!"

"Kapal mo naman, ah. Ikaw ang umalis, aba.

"Kapal ng mukha mo, ako nauna!"

"Ako!"

"Ako sabi!"

"Ako nga!!"

"Ako sabi, eh!"

Kanina pa'ko naiirita sa dalawa na'to. Gusto ko pumatay.

"Pag di kayo, tatahimik. Walang ni isa sainyo ang sasama!" Sigaw ko sakanila, napatahimik naman agad sila.

"Amara naman, eh. It's a joke, nukaba!" Naghampasan pa sila.

"Sa backsit kayo, ako mag da-drive." Nag unahan pa sila pumasok sa loob, gusto kasi nilang ako ang katabi nila kaya nag aagawan kanina.

Yes, it's been 2 years. Simula noon, 'di ko na sila nakita, 'di na'ko nagparamdam, i never felt their presence. But today, we are invited for some reason. Idk how to face them after what happened before.

Si Jelyn at Kwenzy, nakabalik ng ligtas matapos ang gyera. They were poisoned that time kaya't wala sila sa katinuan na kalabanin kami, or should i say, patayin ako.

Si Caspian, kalaban pala. Nakikipag-kaibigan para malaman ang plano namin. Umamin din s'ya non, na nagawa lang naman n'ya kasi daw nasa kalaban ang parents n'ya. No choice.

Si Mrs. Black, namatay s'ya kasi biglang may pumaslang sakan'ya. That time kasi nag aaway na ang mga gangs at ang mga doctor dahil sa'kin. At sa abala ng mga ito ay may pumaslang kay Mrs. Black, and guess what. Ang anak n'yang babae ang pumaslang.

Speaking of gangs, i miss them all. I miss their presence, naughtiness, clingiest, smile, and wtz. Simula nung nangyari, hindi na 'ko nagpakita. Nagising na lang ako na nasa hospital na 'ko, at ang daming sugat. Hindi ko alam kunh sino ang nagdala sa'kin doon pero i'm sure, it was gangs.

"Girl, baka mabangga us, ha? I love my life pa kaya!" Doon lang ako nabalik sa realidad ng mag sumon saakin si Kwenzy. I miss this girl, also. I miss her being conyo.

"Tompak! Muntik na us mabangga sa poste," pag iinarte naman ni Jelyn. Isa pa 'to.

"Ito na nga, ihuhulog ko kayo d'yan, eh."

"Na mi-miss mo 'no?" I don't know if she's referring to "you know", but yeah, I really, really miss him.

"Yeah."

Matapos ang isang oras na byahe ay naka dating na kami sa aming distinasyon. Ang daming pinagbago, mula sa gate at mga puno. Parang buhay ang lahat, sobrang ganda. Ang mga puno ay masisigla, ang gate naman ay bagong pinta.

"I miss the old this! Owemjiii!!! I remembered na it." Saad ni Kwenzy, napangiti na lang ako.

"Trut!! I missed this too!!" Walang ano-ano man ay nagsitakbuhan na sila papasok ng University. Madaming tao, puno ng sigla ang kanilang mga mata.

Nawala sa paningin ko sila Kwenzy at Jelyn, nagpalinga-linga pa'ko para hanapin sila pero 'di na mahagilap ng mga mata ko.

"A-amara?" Napalingon ako sa nagsalita sa likuran ko. I thought it was one of friend but i'm wrong. It's one of my friends in gangs.

"Skyla." She smiled weakly.

"Amara! huhuhuhu! Na miss kita!!" Sobrang higpit ng yakap n'ya saakin na para bang ayaw n'ya akong pakawalan.

I miss you too.

"Me too."

"Teka, naiiyak ako! huhuhu, namiss talaga kita!" Hindi pa s'ya tapos na yakapin ako ay may sumigaw na sa ngalan ko.

"AMARAAAAAAA??!!!!" Muntikan na 'kong matumba kasi sinunggaban n'ya ako ng mahigpit na yakap. It was Collie.

"Amara! I miss you!!!" Same.

"Owemji!"

"Amara!!"

"Waaaa!!"

"huhuhuh, Amara!!!"

"Gago, ikaw ba 'yan??"

"Izaaa!!!"

"😭😭😭"

Boung gangs ay yumakap saakin, halos matumba na 'ko sa yakap nila.

"WE MISS YOU!!" Sabay-sabay nilang sigaw.
Merong hinahanap ang mata ko pero di ko makita. Asan na s'ya?

I bit my lower lip, ayaw kung umiyak.

"I miss you all." Tuluyan ng tumulo ang luha ko.

"We've been waiting for you so long." Ani ni Val. Sana hinintay n'ya rin ako.

"Sshhh, 'wag kang umiyak. May isa pang naghihintay sa'yo." Kunot noo akong nakatingin kay Junnel. I miss him too.

Tinignan ko sila, bahagya silang umalis sa kan'ya kan'ya nilang pwesto. Do'n ko nakita ang isang lalaking papalapit sa'kin. He wear tuxedo black and holding a rose flowers on his right hand. He's here, he's waiting, he's here been waiting for almost 2 years.

"I miss you, Amara," salubong n'ya sa'kin. Narinig ko ang hagikhik ng mga kaibigan, even Jelyn and Kwenzy. Halatang kinikilig.

"I miss you too, Alas." Sagot ko sakan'ya.

"YOHOOOOO!!!"

"SANA ALL NO!"

"EHEM, KASAL NA 'YAN!!"

"NINONG KAMI HA!"

"ALAS 'WAG KANG GUMAWA NG MILAGRO, HA!"

Nagtawanan kaming lahat. Simula sa araw na 'to, lalabas na sila. Mamumuhay na sila na parang normal na tao, mamahalin na n'ya ako tulad ng sinabi n'ya noon.

"I been waiting for almost 2 years, Amara. And now, you're here. I will never let you go, never again."

"Nagsinungaling ka!" Pagsusumano ko. Ang boung akala ko kasi, patay na s'ya, akala ko kasi namatay s'ya sa gitna ng gyera. Kung 'di lang sa'kin sinabi nila Skyla ang totoo, baka hanggang ngayon umiiyak parin ako.

"Sorry, we lied."

"Huy! Gago!"

"Ikaw lang ang nag sinungaling huy!"

"I!"

"Hindi, WE, Alas. I!"

"I YUN!"

"I'll accept the punishment, Amara. Ano, gagawin ko."

"Love me again, the way you love me before." Nararamdaman ko ang tensyon ng mga tao na nasa paligid namin.

"How could i love you again, if i didn't stop loving you in the first place, Amara." He smiled.

"I'm willing to court you again and again, Amara."

"Then i'll say yes." I smiled.

"Loving you was so hard, but i didn't stop. I found infinity love in the middle of disaster, i found you. I confessed during bloody disaster. If loving you was a sin, i'm gladly to be a sinner, Amara."

THE END