"Mutlu son diye bir şey yoktur. Ölümü sevmeyenler için 'son' her zaman mutsuz biter."
İnsan sonunu neden sever ki, insanlar ölümü sevmez. Kimi ölümü kaçmak için kullanır. Sevdiği için değil, kurtuluş yolu olarak gördüğü için. İnsanlar bir kere göre...
Bölüme yorum yapmayı, takip etmeyi ve oylamayı unutmazsanız sevinirim.
Keyifli okumalar.
∞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Size bir beden verildiyse sonunu da bilmelisiniz. Ruhunuz bedeninize yaşam olurken bedeniniz o ruha kilit vurur. Ruhlarda en çok tutsak olmaktan Korkmaz mı zaten? Yine de her bir ruh bir bedene, bir yaşama, sonra ise bir ölüme tutsaktır.
Yapmacık bir gülümsemeyle tesisatçıya kapıyı açıp içeriye davet ettim, daha tesisatçı içeri girmeden muhtemelen kapı sesini duyan Nalan Teyze elinde sarı beziyle mutfaktan çıkıp yanımıza geldi.
"Ah, bir an gelmeyeceksiniz sandım, o kadar korktum ki... Geldiğiniz için teşekkür ederim," Nalan Teyze ani bir duraksama yaşadı, "Çok özür dilerim, kötü bir hafızam vardır, adınız neydi? Bay..."
"Beyan."
Beyan mı? Beyan... bu İsim neden bu kadar tanıdık? Düşünceli bir şekilde etrafa bakınırken gözüme merdivenin üstündeki rastgele hareketlilik takıldı. Gördüğüm şeyin ne olduğunu fark ettiğim anda Nalan Teyze'yle Beyan Usta'ya yandan bir bakış attım. Yukarıdaki hareketlilik Beyan Usta'nın da dikkatini çekmiş gibi görünüyordu, onun olanları görüp görmediğinde habersiz dikkatleri üzerime çekmek amacıyla öksürük tutmuş gibi yaptım ve boğazıma gerçek bir ağrı saplanana kadar genzimden sert, sert öksürdüm, "Sorun," araya bir öksürük daha sıkıştırdım, "mutfakta."
"Yukarda şeyimi unutmuşum, siz başlayın. Ben hemen geliyorum."
"Neyini?" o kadar hızlı koşmuştum ki merdiveni yarılamıştım bile, "Şeyimi işte."
Bir hışımla odaya girip kapıyı sertçe kapattım. Merkür'e ve hemen yanında duran diğer pana kınayan bakışlar yolladım, "Siz ne yapıyorsunuz?"
Bana değil, düşmanca bir biçimde birbirlerine bakıyorlardı.
"Koridorun ortasında kavga etmek de ne demek?"
Onlara yaklaştığımda ürküp kaçmalarını beklemiştim ama öyle olmadı, Merkür başımın üstünden geçerek arkama saklandı ve at kuyruğu saçıma sıkıca tutundu, "Onunla gitmeme izin verme."
Onu bu kadar geren şeyin ne olduğunu merak etmeden edememiştim. Merkür'le kavga diğer pan da tanıdıktı; Mavi.
"Sadece görünüp geleceksin sadece, tutsak edileceksin diyen yok ki." Mavi bu durumdan artık bezmiş gibiydi.
Söylenen şeylerden hiçbir şey anlamamıştım, "Bana açıklarsanız belki yardımcı olabilirim."
Mavi anında olaya girmişti, "Merkür haftalardır panların yanına gelmiyor, endişelenmeye başladılar Beni de onu köye geri götürmem için yolladılar."
