"Maganda ka naman talaga."
That phrase kept replaying in my mind. It's another phrase from him. Wala namang dapat ikakilig kasi 'di siya napapangitan sa kahit sinong tao pero big deal na sa akin. Ilang araw 'yon bago nawala sa isip ko. Kababawan talaga. Nakakapanibago, parang hindi ako 'to. Sabi ko nga ang rupok ko talaga. Kung kiligin parang 'di dumaan sa isang napakasakit na heartbreak.
Di na ako natuto. Napagdaanan ko na 'to noon, eh. Akala ko pagkatapos no'n ay di na ako uulit at 'di ko na hahayaan ang sarili ko. Pero sadyang makulit ang puso ko at di ko mapigilan. So yeah, nalimutan at ipinagsawalang bahala ko ang nakaraan ko dahil sa kaniya. Hinayaan ko ang sarili kong mas mahulog pa kahit hindi ko alam kung worth it ba.
Bukod sa phrase na 'yon, naalala ko ring nagbanggit siya tungkol sa movie na "Like stars on earth". Nagandahan naman ako ro'n at natuwa para kay Ishaan. Pero actually, na-insecure din ako sa kaniya kasi kahit pangit siya (sa paningin ko), may talent naman siya. Samantalang ako kalait-lait na nga ang itsura, ang dami pang imperfections at walang talent.
Well, that's my sentiment before. You know, teenage years where my confidence is like an ice in a hot weather, melting and vanishing. Noong panahong iyon, pangit na pangit ako sa sarili ko at pakiramdam ko ako ang pinakapangit na tao sa buong mundo. Hindi ko namalayang darating ang araw na magbabago ang pananaw ko sa sarili ko sa sarili ko at sa ibang tao.
BINABASA MO ANG
I thought it was a Fairy Tale (Part 1) | Chatserye
Teen FictionEloisa, a high schooler, can't believe her best friend when she said that someone from the class likes him. A story about self-love, self-acceptance, and true love. Date written: 04-13-22 Date published: 04/16/22 - 06/03/22 [Photo not mine. Credits...
