Paz's POV
Nasa kalagitnaan kami nang katuwaan habang bumabiyahe nang biglang prumeno si Ryan. Dahil sa pagkabigla ay napasigaw ako. narinig ko din ang mura ni Ryan at ni Fon. Malakas din ang sigaw ni Luke. Sumubsub sila Fon at Luke. Mahigpit na mga bisig ang agad na yumakap sakin. Agarang sinubsub ni France ang ulo ko sa dibdib niya upang protektahan ako. napayakap din ako sa pagkabigla. Naramdaman ko ang bahagyang pagikot nan gaming sasakyan. Dahil sa bilis nang pangyayari ni isa samin ang hindi makasalita at habol ang mga hininga. Si France ang unang naka-pagsalita samin
"Ano ba Ryan..." pagalit na sigaw ni France nang mahimasmasan kami sa nang yari "...Konting ingat naman, puwede"
Yakap-yakap parin ako ni France at tila walang nang balak kumalas pa. dahil na rin siguro sa pagkakayakap niya sakin ay hindi naman ako masyadong nasaktan o napuruhan. Hindi tulad nang mga kasama ko
"S-Sorry..." huminga nang malalim si Ryan "...may itim na pusa kasing biglang dumaan. Iniwasan ko lang"
"N-nakasagasa ka nang i-itim na p-pusa" takot na tanongni Luke
"Iniwasan nga diba" iritadong sagot ni Ryan na lumingon pa sa likod kung saan naroon kami
Mabuti na lang at walang sasakyan na dumaan kung hindi paniguradong malaking aksidente ang nang yari at hindi lang untok at bukol ang natamo naming
"Okay lang ba ang lahat?" tanong ni Fon at lumingon pa sa gawi naming ni France
Tumango lang ako "Ingat na lang sa susunod Ryan"
"I'm really sorry Princesa naming"
"Shall I drive?" rinig kong tanong ni Damian kay Ryan
"Kaya ko nga" Singhal ni Ryan kay Damian na nagkibit balikat lang at muling binalik ang attensiyon sa labas nang bintana
Muling nagmaneho si Ryan at tinahak ang hindi pamilyar na kalsada. The vibe for me suddenly felt awkward for some reason. Lumingon ako sa lugar kung saan kami nadisgrasiya. May kung anong pakiramdam ako na ayaw umalis sa lugar nayun. Pakiramdam ko ay hindi tam ana umalis kami at kailangan kung bumalik sa lugar nayun
"Paz"
'Go back' saad ko na pabulong dahilan upang ako lang ang nakarinig sa sinabi ko
"Pazzy..." banayan pang inalog ni France ang balikat ko at napalingon sa kanya
"Huh?" takang tanong ko nakakunot din ang noo niyang nakatingin sakin
"sigurado bang okay ka lang?" tanong niya
"Oo naman"
"Hindi ka ba nauntog nang malakas? O..." hinawakan niya ang pisngi ko "...may masakit sayo?"
Umiling lang ulit ako "walang masakit sakin. Ikaw alam kong nauntog ka kanina. Okay ka lang?" this time ako naman ang umusisa sa ulo at mukha niya but France just gave me a sweet smile like he always does
"I'm Fine. Huwag mo akong isipin ang maha-" hindi na niya natapos ang sasabihin nang bigla itong dumaing at sinapo ang kaliwang bahagi nang ulo niya
"France..." sinapo ko rin ang hinahawakan niyang parte nang ulo niya "...masakit?"
"It's okay hindi masakit"
"Ano? Eh bakit ka dumaing..." nagaalala na ako ngunit mas umayos lang nang upo si France at mahinang tumatawa habang minamasahe ang masakit na ulo "...saan pa ang masakit?"
"Okay lang talaga ako..." pinakita niya ang ulo niya sakin "...see hindi naman dumugo. Bukol lang to"
Pinalo ko nang di kalakasan ang kanang balikat niya "Not funny, France Colin Legaspi..." matalim ko siyang tiningnan "...Sige magbiro ka pa"
France giggled at hiniga niya ang ulo niya sa balikat ko
"Okay lang talaga ako. Thanks for caring thou"
"Of course, I care, you idiot" I pouted at tumigin sa bintana I saw a signage with just a number
6-6-6
'odd' I told to my self
BINABASA MO ANG
ONCE UPON A DREAM
Mystery / ThrillerIt's the longest dream I had. The longest dream I wish I never had. It hurt, painful, and scary but I know you are there, that makes me feel safe for some reason. Ang sakit at takot na naramdaman ko nung araw na yun ay babaunin ko hangang makapiling...
