Not your Typically Long Lost Daughter.

Prologue

2015

" Hoy! Babae nagdrama na sad ka! Unsa naman sad  imong gi sulat, imo na pud uyab?! Jusko Emma nag ingon na si papa ayaw sa lagi mag uyab! Awa ron heartbroken na sad ka, ika 6 na nimo na ha?!" Sigaw sa ate kong maldita. ( Trans: Hoy! Babae nagdrama ka pa rin?! Ano naman ang sinulat mo, ang boyfriend mo naman?!, jusko Emma kasabi lng ni papa huwag ka muna mag boyfriend, yan tuloy heartbroken kana, ika 6 na siya ha)

Nagbuntong hininga na lang ako tsaka tinago ang Death Notebook ko sa drawer. Lumingon ako tska ko  inirapan ang ate.

" ate hindi ba uso sayo kumatok! At pwede ba may pamilya kana huwag mo na ako alalahanin eh daig mo pa si papa at kuya pulong mag alala eh" tumayo ako " and huli kana sa balita, break na kami ni Dan nakamove on na ako dun sa mokong na yun" galit kung sambit.

Tumawa lng ang ate at tsaka naglibotlibot sa kwarto ko. " haisst alam ko naman, nag bibiro lang ang ate, sinabi na sa akin ni Baste tungkol sainyo ni Dan, eh kaya pala mainit ulo ni papa dahil hindi niya alam paano hahanapin yung Dan na iyon" Sabi niya.

I chuckles and shook my head " eh sinadya ko talaga yon na hindi talaga mahanap si Dan, alam ko na hahanapin niyo yung ex ko tapos interrogate niyo , tapos tatakutin niyo huwag mo ako sisimulan paano niyo muntik mawalan ng ngipin si Gerald" kahit ex ko mga yon meron pa akong awa. Yung awa ko is isang timba ng konting tubig. " at pwede ba huwag mong galawan yang mga yan! Alam mong nag cocollect ako ng mga yan eh" sabi ko habang kinuha ko isang red na nerfed gud at pinantay ko ito.

" hay nko kahit 24 kana hindi mo pa bitawan yang mga yan. "

" ate kahit ano ang sabihin mo, hindi parin magbabago ang love ko sa mga nerf. Maging mamatay mn ako isasama ko mga collectibles nerf guns ko at mga- HOY SARA!!! HUWAG MONG PAKE---

Habang nag tatalon ako na parang palaka dahil gusto ko talaga makuha ang notebook ko. Importante kasi iyon, nandyan ang mga utang na hindi pa binayaran ng kaibigan kong buraot, mga tsismis hehehe marites ako eh, mga gastos ng Bike ko, mga exes ko basta lahat nandyan na.

Pilit ko kunin pero itong ate ko malakas at nakakahiya pa binasa niya pa nag malakas. Oo aminado ako mahal ko ang ate Sara pero kung gusto niya maranasan yung sinapak niya sheriff aba  arat na. Kaya lng hindi ko pa ginawa yun eh dahil isa love ko pangalawa pinagbawal na kami mag away kahit ang tanda na namn at pangatlo kailangan ko pa magpalakas ng suntok.

  " Hoy kamukha mo si Imelda, yung first lady"
"ang ganda ng kutis mo! pero hindi mo kamukha si mayor"
" tatay mo talaga si Mayor?"
" AMPON KA NO"

Yan ang palaging sinabi sa akin ng mahilig tismisin ang buhay ko. hindi ko naman pinapansin dahil na sanay na ako. Buong buhay ko,alam ko na hindi ako anak ni Mayor Rodrigo Duterte. Minsan masakit isipin pero habang tumatanda ako naging manhid na at parang normal lng sa akin. "

"Akin na yan ate, !!!" Naiinis na ako pero ang ate kong pinaglihi ni satanas patuloy parin sa pagbabasa tapos nag enjoy pa. So ibig sabihn ba yun nag eenjoy siya mga paghihirap ko. Kung meron man nag bebenta ng kapatid matagal kona ginawa.

"Hindi naman nag kulang si tatay Digong sa paglalaki sa akin- sa amin tinuring niya parin ako bilang anak niya kaya hindi ko naramdaman na paging ulila ko sa ama. "
Habang binabasa ni ate Sara ang nasulat ko bigla ako naramdaman ng lungkot o senti, hindi talaga ako emotional person, sadyang may times na ganito nag sesenti ako.

"kahit ganon pa yun, hindi ko pa mawala sa isipin ko  ang aking tunay na ama, kahit nandyan si tatay, pero hindi parin niya matutumbas ang nais makita at makapiling lng man ang ama ko. " kumalawa na ako habang nakikinig lamang kay ate, lumingon ako at nag punas ng luha. Sensitive subject talaga ang father issue ko noon pa mn dyan na ako maiiyak.