Başarılı bir cinayet büro komiseri olan Miray, yardımcısından gelen yeni bir cinayet ihbarı ile harekete geçer. Ancak işler bu sefer onun için diğer çözdüğü dosyalar kadar kolay değildir. Bir uçurum kıyısında sırlarla çevrili bir ölüm zinciri... Çok...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gece yarısı çalan telefonumun sesi ile uyandım uykudan. Arayan başkomiserdi. Belli ki önemli bir şey vardı. Uykum hemen dağılmıştı. Boğazımı temizleyip telefonu açtım.
"Buyurun başkomiserim."
"Miray ne yaptın sen?"
"Ne yapmışım başkomiserim?"
"Ne yaptığını sen daha iyi bilirsen ama hayatına mal olacak bir şey yaptın belli ki". dedikleri kafamı karıştırıyordu.
"Nen hala anlamıyorum sizi başkomiserim. Ne oluyor?" hemen sonra ağzından dökülen kelimeler ise dünyamı karartacak cinstendi.
"Salih savcı senin hakkında güçlü bir dilekçe vermiş. Açığa alınabilirsin."
Bugün karakolda odamdan çıkarken "göstereceğim ben sana görevi" derken bunu mu kast etmişti?
Ne diyeceğimi bilemiyordum. Öylece sessiz ve donmuş bir şekilde, kulağımda telefon duruyordum. Bu sessizliği başkomiserim bozdu.
"Ne yaptığını az çok tahmin edebiliyorum. Yarın erkenden karakolda ol." Telefonu suratıma kapattı.
Elimdeki telefonu koltuğun üstüne bırakıp öylece karşımdaki duvarı izlemeye başladım.
Hata mı yapmıştım? Yok yere mi Salih savcının o kadar üstüne gitmiştim? Çok mu ne yaptığını bilmez davranmıştım? Ve en kötüsü bu benim sonumu mu getiriyordu? Resmen çıkmaza girmiştim.
Bir cumhuriyet savcısına iftira ve ağır ithamlardan hakkımda soruşturma başlatılacak belki de. Bu benim sicilim için kara bir leke.
Gerçekten akılsızlık mı ettim, yoksa haklıyım da bunu açığa çıkaracak yeterli delile mi sahip değilim? Bu ikilemin arasında kalmak aklımı kaçırtacak bana çünkü ne şekilde hareket etmem gerektiğini oturtamıyorum.
İyi hissetmiyordum ve bu haldeyken bunca şeyle birden cebelleşmek beni yoruyordu. Emre'nin başına gelenler, Bulmam gereken bir katil var, Salih savcı tarafından köşeye sıkıştırıldım, başkomiserim yanımda değil, Peşimde beni ölümle tehdit eden biri var. Ne yola dönsem karşımda bir çıkmaz var.
Emre'yi düşündüm... Böyle zamanlarda o benden daha çok sinirlenirdi. Evet geçmişten beni çekip kurtaramaz hiçbir zaman ama geleceğimin güzel ve sıkıntısız bir şekilde var olması için ondan daha çok çabalayan hiç kimse olmamıştır hayatımda.
Emre eve geldiğinde sere serpe koltukta uzanıyordum. "Hoş geldin." derken sesim keyifsizdi.
"Hoş buldum." yanıma geldi ve beni öptü. "Keyifsizsin güzelliğim?"
