Başarılı bir cinayet büro komiseri olan Miray, yardımcısından gelen yeni bir cinayet ihbarı ile harekete geçer. Ancak işler bu sefer onun için diğer çözdüğü dosyalar kadar kolay değildir. Bir uçurum kıyısında sırlarla çevrili bir ölüm zinciri... Çok...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşağıdaki kargaşanın sesleri hala duyulmaya devam ederken koridordan hızlı adım sesleri de duydum. Ayrıca odaların kapıları da tek tek açılıyordu. "Bizi arıyorlar herhalde." dedim.
"Herhalde. Ama ne olur ne olmaz tedbirli olup odada durmakta fayda var."
Hışımla açılan kapıya baktığımızda bu Rıchard'ın adamlarından biriydi. Aşağıdaki kargaşadan sıyrılıp buraya nasıl gelmişti? "Ne olursa olsun o belgeler bu evden çıkmayacak, hemen bana verin." diye bağırırken oldukça kararlı duruyordu.
Biz hareket etmeyince silahını bize doğrulttu. "Size bana verin dedim!"
"EVET!" Kaan var gücüyle bağırmıştı. Bağırışına eş zamanlı beni kolumdan tutup arkasını sakladı. Uzun boyu önümü tamamen kapatmıştı ve ne olduğunu göremiyordum. Lafımı dinlemeden bunu her defasında yapacak mıydı!
İki saniye geçmişti ki bir silah sesi duyuldu. Peşinden bir kere daha.
Ardından "AMBULANS ÇAĞIRIN KAAN VURULDU!" diye bağırdı Olcay.
Kaan mı vuruldu?
Nasıl olur, hala dimdik ayakta duruyor?
Önümde dikilen Kaan sendeleyerek bir iki adım attı ve kapı pervazına sol elini yasladı. Sağ elini ise gövdesine koydu ama arkasında olduğum için neresinden yaralandığını göremiyordum.
Kaan'ın arkasından çıktım. Az önce bize silah doğrultan adam kapının önünde, hole doğru uzanmış yatıyordu. Olcay, eğilip adamın nabzını kontrol etti. "Ölmüş."
"Neresinden vurdun adamı?" diye sordum. ,
"Ensesinden." Kısa cevabının ardından doğruca Kaan'ın yanına gelip kolunu omzuna alarak ayakta kalmasına yardım etmeye çalıştı. "İyi misin kardeşim? Dayan gelir şimdi ambulans."
Kaan bir elini yarasına tampon yapmak amacıyla bastırırken yüzünü buruşturdu ve nefes nefese konuştu. "iyi-iyiyim. Sorun yok."
"Olcay, Kaan'ı yatağa oturt, aşağı indirmeye çalışıp zorlamayalım. Sonra da sen git aşağı, ekibin başına. Kaan'la ben ilgilenirim. Ambulans görevlilerini direkt buraya yollarsın."
"Tamam ben aşağıyı toplayayım o zaman." Dedi Olcay ve Kaan'ı daha sıkı tuttu. "Kaan ağırlığını bana ver, tutuyorum seni."
Kaan sendeleyince hemen ben de diğer kolunun altına girmek için hamle yaptım ama bana izin vermedi. Kafasını bana doğru çevirdi, kısık çıkan sesiyle konuştu. "Dengemi sağlayamıyorum, taşıyamazsın, ayağım dolanır üstüne düşerim. Çekil sen kenara."
