Başarılı bir cinayet büro komiseri olan Miray, yardımcısından gelen yeni bir cinayet ihbarı ile harekete geçer. Ancak işler bu sefer onun için diğer çözdüğü dosyalar kadar kolay değildir. Bir uçurum kıyısında sırlarla çevrili bir ölüm zinciri... Çok...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Biz böyle sohbet edip, eğlenirken gece yarısı olmuş, hatta geçmek üzereydi. Başkomiserin telefonu çaldı. "yeliz." dedi ve yerinden fırladı başkomiser. Çağrıyı yanıtlayıp telefonu kulağına götürdü. "bana iyi haberler ver yeliz." dedi kısa bir süre karşıyı dinledi ve telefonu kapatıp gülen yüzü ile bana baktı.
"dilekçede ki yazı ile mektuptaki yazı eşleşmiş. Ayrıca mektup kağıdından da yarım yamalakta olsa Emre'nin parmak izi çıkmış. Bütün deliller tamam. Yarın Orhan'ı sorguya alıyoruz. Ardından doğru nöbetçi mahkemeye. İşlediği her bir suçtan ayrı ayır müebbet yemekten kurtulamaz şerefsiz."
" sorguya girmek istiyorum başkomiserim." dedim.
Başkomiser Kaşlarını çattı." daha iyileşmedin Miray. Toparla biraz. Biz sana sorgu odasının görüntülerini veririz."
"hayır." dedim kararlılıkla. "ben orada olmak istiyorum."
"kızım, bak başkomiserin de olmaz diyor yavrum neden ısrar ediyorsun?" dedi şefkatli bir sesle annem.
"orada olmak istiyorum anne. Bu benim zaferim"
"Miray." dedi uyarıcı bir tonla Olcay. "bırak da halletsinler. Kendini hırpalama."
"iyiyim, gerçekten."
"sen ölümden döndüğünün farkında mısın?" diye sert bir tonla sordu Kaan.
"evet, ama ölmedim ve iyiyim." dedim.
"gidemezsin. Bir kere olsun söz dinle ve durduğun yer de dur bi." diye azarladı Kaan beni.
"anlamıyorum musun? O adamın gözünün içine baka baka hesap sormak istiyorum." dedim hafif yüksek çıkan sesimle.
"anlıyorum güzelim ama sen üstüne düşeni yaptın ve onu yakaladın. Şimdi bu haldeyken bırak da kalanı ekip halletsin." dedi Kaan yumuşak bir sesle.
"Kaan." dedim aynı yumuşak tonla. Kaan devam etmeme izin vermeden yanıma gelip elimi tuttu. "bence bu odadaki herkes haklı. Sen burada kalıyorsun, onlar gidiyor."
"sana ne." dedim ve elini ittim. "gideceğim!"
Kaan bir çocuğu ikna eder gibi tekrar elimi tuttu. "kendine eziyet etmenin manası yok."
Kararlılıkla, dik dik gözlerine baktım ama bir şey demedim.
Kafamı diğer yöne çevirdiğim esnada başkomiser ve Olcay arasında gidip gelen imalı bir bakış sezdim. İkisi de aynı anda bize baktıktan sonra tekrar birbirlerine baktılar ve ufacık gülümsediler.
