İRİS

Bölüm 16

  Gece gelen düşlerin , insan hayatında  başlayacak yeni bir gün için olumlu etkileri olurdu . Gece kabuslarının ise tersine yarına dair tüm umutları aldığını bilirdim . Yıllarca ruhumun beni olarak taşıdığım acı , merhamet duygumu , sevme sevilme duygumu , belki de eksik tüm yanlarımı tamamlamam içindi . Hiçbir zaman acıya isyan etmemiştim . Öyle öğretmişti dedem . Küçük Mine'yi saçlarını tarayıp okula gönderirken , acına ve sana bağışladıklarına sahip çık diye sıkı sıkı tembihlemişti. O kız , bugün acıya ayrılığa sıkı sıkı minnet duyuyordu.

çalan siren seslerinin ardından , telaşlı İstanbul şehrinde , koşuşturan tüm insanlara inat , aheste aheste atıyor iken adımlarımızı ,zihnimin içindeki acı tasvirinin sebebine baktım . Gözlerim onun buğday rengindeki yumuşak tenine temas ettiğinde , bir titreme aldı tüm bedenimi. Böyle olmasına alışmak bile güzeldi dedim . Onunla ayrılacak olmak da ruhumda bir ben gibi ahirete kadar eşlik edecekti bana. Düştüğüm de bir gün onunla kavuşmanın ferahlığı çökecekti . Ben her acıyla kıvrandığında organlarım , belki beynimin damarlarını büzüştürecek kadar yoğun bir acı ile inlecekken , çıkıp gelecekti Dean . Bir rüyada belki , tutacaktı elimi , saçlarımın arasında sıcak nefesi dolacak , her sözü tenimde büyük depremleri yaratacaktı . Öyle olmalıydı Tanrım .  Öyle olmalıydı. 

 "Dean" dedim fısıltı ile . Bakışlarını , hemen önümüzde bu akşam ki davette bize eşlik edecek, 60'lar kombinleri ile bulundukları yüzyıla Benden daha uyumlu olan Lenora, Ali ve Esra'dan çekip bana çevirdi. " Sizi dinliyorum Mine " utanarak bir süre yoldaki taşlara bakıp daha sonra derin bir nefes alıp zikrettim aklımdakileri.  " Biz dünyanın en güzel ayrılmak zorunda kalan sevgilileri olacağız " burukça gülümseyip usul usul beni olumlayan bir tavır ile salladı başını . Bir şeyler söylemek ister gibi nemlendirdiği dudaklarından birkaç kelime dökülmesini bekliyordum lakin öyle olmadı. Gömleğinin cebinden çıkardığı sigarayı dudakları arasına yerleştirip bir süre bekledi ateşe vermek yerine . Yutkunurken sanki bir şey takılmış  boğazına , yüzünü buruşturup acıyla kıvrandı. Sigara ,yüreğimdeki ateş ile paralel bir şekilde yandı.

 " Biliyordum Mine " dedi. " Ben bu ayrılığı doğdum doğası biliyordum." aramızdaki mesafeyi kapatıp koluna girdim. O sözlüklerini seçerken , ben de burada olduğum her saniye için onunla yakın olmanın fırsatını kolluyordum . Ezbere bilmek istiyordum ruhunu , bedenini . En çok ne zaman huzurla atıyordu kalbi ? En çok neye sinirliyken seğiriyordu alnındaki damarı ? Kime nasıl bakıyordu gözleri ? hepsi zihnimin not defterinde maddeler halinde yerini alsın istiyordum .  O sırada zihnimin sokaklarında bir ses yükseldi . "Ey Tanrı , yetebilir miydi tüm bunlara zaman ?" yetmez dedim fısıltı ile . 

 Bir ara sokakta , onun kollarında , ayrılığı beklerken  ölümü beklemek daha kolay olurdu diye düşündüm . Bir insana ölümden daha ağır gelen şey mi olurdu ? oluyormuş . gerçi insan , severek ayrıldığında da farksız ya . Ölüyormuş . " Hoş geldiniz Bay Cox" kapının önünde bekleyen sorumlu , Dean'a hoş geldin dileklerini ilettikten sonra Bize eşlik etmekten yana kullandı tercihi. Bize ait olduğunu düşündüğüm masanın etrafında Carlos'u görünce gülümseyip birkaç adım sonra da sarıldım . Sanırım onu da tüm herkes gibi çok özleyecektim. " Bizim çağdan biri gibisin" dedi gülümseyerek . "Geçit açıldığında , ben de seni bizim çağa götürmek isterim Carlos. Emin ol koşarak uzaklaşmak istersin " gülümseyip Beni gerisinde bırakarak Dean'a sarıldı . Bir süre fısıltı  ile bir şeyler söyleyip Lenora'ya yöneldi. Carlos , Lenora vasıtası ile bizimkiler ile tanışırken, Dean uzanıp avuçları içine aldı sol elimi. Dudaklarına götürüp birkaç küçük buse kondurup bıraktı . "Bu ne içindi ? " gülümseyip " Bana eşlik ediniz Mine " dedi. Uzanıp elini tuttuğumda bir kez daha anladım ki Dean ile gitmek , gitme eyleminin en anlamlı haliydi. Belki tanımı dedim .