• FURKAN •

bölüm -5

Furkan'ın Ağzından:

Yatakta hissettiğim ağırlık ile aniden gözlerimi açtım. Zaten uykum hafifti.
Sarp yanına oturmuştu. Sanırım uyandırmaya gelmişti. Uyandığımı görünce suçüstünde yakalanmış gibi sırıttı.
"Ah ...canım abicim. Ben de buradan geçiyordum!"
Hafifçe gülümsedim. Şu aralar çok gülümsüyordum.
"Günaydın. Neden bu kadar erken uyandın?"
Aniden kahkahayı basması ile ona deliymişcesine baktım.
" Kaç saattir uyuyorsun biliyor musunuz?"
Bunu demesi ile kaşlarımı çattım ve duvardaki saatte baktım. Saat 11'ydi. Hemen ayağa kalktım.
" Ben 12'yi aşkın saattir uyuyor muyum..?"
Başını salladı.
" Daha önce uyandıracaktım da annemgil gelmişti. O arada unuttum uyandırmayı."
"Tamam."
Banyoya yöneldim ve elimi yüzümü yıkadım.
"Şu an neredeler?"
"Arkadaşları ile günde."
"Tamam."
Kurulanıp bavuluma yöneldim.
" Abi artık bavulunu yerleştirsen mi..." Kahverengi eşofman takımımı aldım ve yanına oturdum.
" Gerek yok, hadi sen çık."
Gözüme hüzünle baktı ve kapıya yöneldi.
Sonra bir şeyi hatırlamış gibi geri bana döndü.
" Abi bu arada, bu güne alarm kurmuşsun sanırım. Saat 9 gibi çaldı. Not da eklemişsin. Neydi... Ha!..şey yazıyordu... 'Boğuldum'...O ne demekti?"
...
Boğuldum...
Ne kadar absürt ve acı bir kelime, benim için...
Bu gün o gündü. Nasıl unutmuştum bu günü.
" Yok bir şey, boşver Sarp..."
Bana tereddütle baktı. Sonra yavaşça odadan çıktı.
Elimdeki eşofmanı hemen bavula geri koydun ve siyah gömlek pantolonumu, hırkamı giydim. Bu güne özeldi bu kıyafetim... Bu gün...

İki sene önce:

Telaşla son yaş grubunun yatakhanesine girdim. Sadece o vardı. Bana döndü ve yanıma geldi.
"Furkan ne oldu?"
Gözyaşlarımı yavaşça sildi.
"Efe... Seni almaya gelmişler..."
"Ne..."
Bana sıkıca sarıldı ve başımı boynuna gömdü.
"Olsun, gelsinler. Her şey benim lafına bakar. Şimdi asma o yüzünü."
Derin bir nefes aldım ve gülümsedim. Çok seviyordum onu. Kader ve aşk ortağımdı o. O ailesinin ölümü ile buraya getirilmişti. O zaman tanışmıştık.
"Tamam"
Yavaşça eğilip dudağıma bir bubse kondurdu.
"Şimdi sen odana git ben bir bakayım sonra yanına gelirim."
Başımı salladım ve odadan çıktık.
Odama gidip oturdum. Bekledim. Bekledim. Bekledim. Yorgunluktan uyuya kaldım.

Sabah esneyerek uyandım. Herkesten önce uyandırdım hep. Dün olanlar aklıma gelince telaşlanmaya başladım. Dün gelmemişti.
Hemen kıyafetlerimi değiştirdim. Onun yatakhanesine geldim. Cesaretimi toplayıp kapıyı tıkladım. Son seneler, erken uyandırdı. Kapıyı Taner açtı. Yetimhanede anlaşabildiğimiz nadir insanlardandı.
"Taner , Efe nerede?"
Sustu.
"Taner..?"
"Dün onu evlat edinen aile yeni evine gitti..."
"Ne..."
Taner iç çekti. Titremeye başlamıştım.
"Gitmeden sana birkaç şey bıraktı. Gel içeri."
Hareket etmediğimi görünce beni kolunun altına aldı ve içeri çekti. Tepki verme yeteneğimi kaybetmiş gibiydim. Basım ağrıyordu.
"Lan Taner şu çocuğu buraya almayın be!"
"S*... ol süngersi hayvan!"
Diye çıkıştı Taner. Beni yatağa oturttu ve yanıma birkaç şey bıraktı.