• FURKAN •

Bölüm-14

Furkan polisler tarafından ona verilen kıyafetlere sıkıca sarılmış, elinde içinde ona emanet verilen kıyafetler bulunan bir poşet vardı. O gün onu sorgulayan polis bey onun yanındaydı.
Furkan başını kaldırıp binayı inceledi. Hoş bir havası vardı. Burası yeni yetiştirme yurdu idi; Erdemli Erkek yetiştirme yurdu.
Polislere verdiği ifade sayesinde kendisi ve bir sürü çocuğu kurtarmıştı. Derin bir nefes aldı. Artık nefes almak zor değildi. Onu doktor amcalar muayene etmişti.
Yanındaki polis onun kibarca elini tuttu.
"Hadi gel içeri girelim. Merak etme burası iyi bir yer. Müdürünü tanıyorum. Çok sevdiğim bir akrabam. Sana burada zarar vermezler."
Furkan kendini rahatlatmaya çalışan adama gülümsedi ve yavaşça içeri girdiler.
Müdürün odasının önüne geldiklerinde Furkan hafifçe durduğu yerde sindi. Eski yaşanmışlıklar hala aklındaydı. Her müdür odasına girdiğinde başına gelenler unutulmuyordu. O altınla süslenmiş gösterişli odanın gizli bir bölmesi vardı, loş ve küflü, soğuk bir işgence odası...
Polis içeri girince Furkan da onu izledi.
Oda sade ve hoş görünüyordu. Küçük bitkiler ve değişik tablolar odayı süslüyordu. Gizli bir oda var gibi gözükmüyordu.
Müdüre hanım gözlüğünü taktı ve Furkan'ın yanına geldi. Onun hizasına indi.
"Merhaba Furkan. Ben Ayşen Solmaz. Buranın müdürüyüm. Yeni evine hoşgeldin."
Kadın genişçe gülümsedi. Kalkıp masasından birkaç kağıt çıkardı. Eline verdi.
" Bunlar sana lazım olacak kağıtlar. En üstteki yeni okulunun ders programı. Okulun bu sokağın başındaki bir ortaokul. Bu gün yerleşmen için yarın okula gideceksin."
Furkan kafasını salladı.
Müdüre masasının üstündeki telefondan birini çağırttı.
Bir süre sonra bir çocuk ayağını sürüyerek içeri girdi. Girerken oflamayı ihmal etmemişti. Bu durumdan hoşlanmadığını belli eden bir ton ile konuştu.
" Beni çağırmışsınız Ayşen Hanım, nasıl yardımcı olabilirim."
Furkan bu tavrıra gerildi. Müdürün ona tokat atacağını hiç mi bilmiyordu. Kabalık ahlâklı bir eylem değildi. Müdüre doğru baktı ve ne ile ona vuracağını anlamaya çalıştı. Yüzük iyi acıtırdı ama elinde yüzük yoktu. Belki yandaki cetveli alıp onunla vuracaktı.
Müdür sakince gülümsedi.
" Bu yeni arkadaşınız Furkan. Senden iki yaş küçük. Ona hem yurdu gösterip hem de odasına kadar eşlik etmeni rica ediyorum, Ekin."
Ekin, Furkan'ı süzdü. Furkan'ın gözünde anlık bir şaşırma oluşmuştu ve bu komikti. Japon balığına benziyordu tipi. Furkan aniden kafasını çevirince göz göze geldiler. Ekin hemen gözünü çekti çünkü o mavi gözlerde boğulacağını zannetmişti.
"Emriniz olur Ayşen Hanım. Hadi velet duş önüme."
Furkan müdüre son bir bakış attı. Kadın vurmamıştı. Sonra emire itat etti ve Ekin ile odadan çıktılar.
Ekin odadan biraz uzaklaşınca durdu ve Furkan'a döndü.
" Bu katta yemekhane var. Yemekhanede de yurtun krokisi var. Yolunu oradan bulursun. Hadi elveda!"
Furkan anlamaz gibi ona baktı.
" Ne bakıyorsun? Haydi görüşürüz dedim. Bundan sonrası sende."
"Müdürün sözünü dinlenen lazım. Sözünü dinlememek ahlaksızcadır."
Ekin bir süre ona baktı ve gülmeye başladı.
"Bunun ahlakla ne alakası var lan. Hem öğrense alt tarafı azarlanırım."
Furkan gerildi ve gözlerini Ekin'e dikti. Ekin bundan biraz rahatsız oldu. Çok konuşmaması gericiydi.
" Ceza alabilirsin."
" Alsam ne olacak ki? Zaten şu an cezalı olduğum için sana rehberlik etmem istendi."
"Canın acıyor mu?"
Ekin garipçe ona baktı. Ne alakası vardı ki?
"Ne alaka?"
"Ceza sonucu canın acımadı mı?"
" Ne?! Acımak mı? Test çözmek ne kadar acıtabilir ki? Beni dövecek değillerdi ya?"
" Sizi dövmüyorlar mı?"
Bu soru ile Ekin dondu kaldı. Daha önce bu yüzden dövülmüş müydü bu çocuk?..
"Ekin hayırola?!"
Ekin ona seslenen Taner'e güç bela döndü.
"Onu daha önce bu yurtta görmedim. Bu yeni çocuk mu?"
Furkan kafası ile onayladı.
"Buraya hoş geldin. Ben Taner. Ekin ile aynı senedeyim. Memnun oldum. Senin adın ne?"
"Furkan."
"İsmin güzelmiş."
Ekin yeni kendine gelmiş gibi Taner'in omzuna vurdu. Bu ise bulaşmayacaktı.
"Sen de geldiğine göre Taner çocuk sana emanet. Hadi eyvallah!"
Taner giden Ekin'in arkasından göz devirdi.
"Bu görev sana ait! Benim başıma kakamazsın!"
"Bal gibi de kakarım. Bu garip çocuk sana emanet!"
Taner bir şey diyecekken Furkan öne atıldı ve Ekin'in üstünü asıldı. Ekin'in üstünden bir parça bez yırtıldı ve Ekin yere düştü. Furkan bağırarak;
"CEZA İSTEMİYORUM! SÖZ DİNLE! CEZA İSTEMİYORUM! ACITIYOR! ACITIYOR!GICIK! DÜŞÜNCESİZ! AHLAKSIZ! KÖTÜ KÖTÜ!"
Bunları demesi ile Ekin cevap veremeden Furkan koşarak oradan ayrıldı.
Beyaz ışık...