Taken By The Beast || YoonMin || TŁUMACZENIE

• O N E •

"TY CO?!"

Jimin krzyczy, zupełnie nie mógł uwierzyć w to, co usłyszał.

Obserwuje, jak grupy mężczyzn powoli zabierają rzeczy jego i jego ojca. Mężczyźni już zabierają się do noszenia drobiazgów, które pokazali.

"Ale ojcze, jak mogłeś do tego dopuścić!" Mówi przerażony. „Mama już od początku mówiła ci, żebyś przestał grać!" Krzyczy jeszcze raz patrząc na milczącego mężczyznę. „A teraz spójrz, w co się wpakowałeś!" Jego ojciec tylko wzdycha.

„Po prostu nie wiedziałem, że wszystko stracę..." Pociera skronie czoła „Powinienem był się zatrzymać, kiedy miałem okazję". Mruczy.

„Co się z nami stanie? Gdzie będziemy mieszkać? Jak będziemy jeść? Jak przetrwamy? A co z moją edukacją?" Jego oczy zaczęły łzawić, ale po prostu je wyciera. Pan Park potrząsa głową „Muszę mu powiedzieć..." Szepcze do siebie. To sprawiło, że Jimin przechylił głowę, nie mógł nawet zrozumieć, co powiedział jego ojciec.
Pan Park następnie podchodzi do Jimina. następnie kładzie ręce na ramionach syna, „Jimin..." Mówi: „Posłuchaj mnie..." Przełyka „Wszystko będzie dobrze, nie musisz się o to martwić..." Pan Park próbuje wypuścić uśmiech "Będzie.. W porządku." Jimin spogląda na niego zaskoczony jego słowami

"W PORZĄDKU?!" Podnosi głos: „TERAZ JESTEŚMY W ZASADZIE BEZDOMNI!"

- Nie, Jiminie. Wziął głęboki oddech, zanim otworzył usta i powiedział: „Jestem bezdomny". Mówi, patrząc w dół. Jimin był bardzo zdezorientowany. - Co masz na myśli, mówiąc, że jesteś bezdomny. Unosi brew.

„Jesteś..." Przełyka „Również część zakładu..." Kończy, gdy oczy Jimina się rozszerzają.

"Czekaj..." Trzyma swoje ręce na ramionach ojca i powoli staje się coraz bardziej niespokojny. "Też idę?" - pyta drżącym głosem. Jego ojciec powoli kiwa głową w odpowiedzi. W tym momencie jego oddech unieruchomił się, gdy poczuł, jak jego serce pęka i kruszy się. Kto po prostu oddałby w ten sposób swojego syna?

"Nie jesteś poważny."

"Zadzierasz ze mną!" Potrząsnął głową, gdy zaczął płakać

„Jimin, przepraszam..." Spuścił głowę i klękał przed nim „Naprawdę przepraszam..." Mruczy: „O-Ojcze... Proszę wstawaj!" Błaga, ale jego ojciec nie odpowiedział i klęczał dalej. Jimin już miał zejść, aby pomóc ojcu wstać, aż dwóch mężczyzn chwyta go za ramiona i zaczyna go odciągać. „C-CO? HEJ! POZWÓL MI ODEJŚĆ! Wycofuje się i wyrywa z uścisku dwóch mężczyzn. Piszczy, gdy mocniej go trzymali. Patrzy na ojca ze łzami spływającymi mu po policzkach.

"Jimin, przepraszam.. Bardzo cię kocham." Szepcze wystarczająco głośno, by mógł usłyszeć: „Oboje wiemy, że nigdy tego nie chciałem!" zaczął płakać, patrząc, jak jego syn zostaje zabrany. Jego serce zamarło, gdy słyszał, jak jego syn woła jego imię i krzyczy. „Ojcze! PROSZĘ NIE POZWÓL IM MNIE ZABRAĆ! BŁAGAM!" Jimin krzyczy z zewnątrz, jego głos rozbrzmiewał echem i dotarł do pana Parka, ale nie zrobił nic poza płaczem, klęcząc. W końcu co mógł zrobić? To był zakład, jest już za późno.

Jimin ciągle ciągnął się w kierunku otwartych drzwi swojego domu, ale obaj mężczyźni byli tak silni, że uścisk jego ramion bardzo go bolał. "Proszę pozwól mi odejść!" Płacze, ale oboje nic nie mówią i ciągną go w stronę bramy, by wreszcie wyjść z tego cholernego parkingu. Jimin wpatruje się w innych mężczyzn, którzy wkładają rzeczy do sypialni mistrza w ciężarówce, patrzy, jak pudła pełne ceramiki i szkła rozstawione po całym pokoju są niedbale wrzucane do środka. Kilku mężczyzn z ogromnymi młotkami i młotami wchodzi do ich domu, to powoli przykuło uwagę Jimina. Jego oczy rozszerzają się, gdy buldożer lekkomyślnie przejechał przez ich ogrodzenie i piękny ogród, nad którym jego matka spędziła lata, opiekując się nim.

"PRZESTAŃ PROSZĘ!" Krzyknął, ale został zignorowany, gdy buldożer powoli przejeżdżał po małym grządce z różami, którą kochała jego matka.

_________________________________________

Każda gwiazdka i komentarz motywują mnie do tłumaczenia kolejnych rozdziałów! Proszę zostaw coś po sobie.