To Love Again ( On Hold )

Chapter Three

NATHANIEL'S (POV)

I can't believe it's been 5 years since you left me my love...

Five years...

I am a deadman since then...

Five years na akong nangangapa sa dilim

Hanggang ngayon hindi ko mawari kung paano pa ako nabuhuhay ngayong wala ka sa sa aking piling...

My love... My Carmela... My wife....

We were suppose to be together... To love our lives ng magkasama... Face the challenges na darating sa atin...

Ang daya mo talaga... Iniwan mo ako...

It's so unfair.

Kahit anong gawin ko, nahihirapan akong harapin ang bawat bukas na dumarating dahil mula ng mawala ka pati ang puso ko ay naisama mo na rin sa kamatayan.

I am standing at her grave then finally put her favorite flowers, the orchids above her gravestone. I sat at the grass and light up the candle and put it there. Good thing hindi masyado mahangin at hindi mamamatay ang kandila.

Again I stare at her gravestone....

Carmela Salas-Suarez

Born: June 10, 1982

Died: September 2, 2007

You'll always be in my heart forever...

"I miss you so much Carmela." Bulong ko na halos tumutulo na ang luha. Nanatili lang ako nakatitig sa lapida at inaalala ang mga masasayang ala-ala naming magkasama.

(FLASHBACK)

I met her sa party na ng isa ko pang kaibigan. Unang tingin ko pa lang sa kanya tinamaan na agad ako. Her smile can melt an ice burg sa north pole at napaka masayahin niyang tao. Hindi nanging mahirap sakin ang makipagkilala at pakisamahan siya, she's approachable. Tinugon naman niya ang pakikipagkilala ko sa kanya at nagka kwentuhan kami. Bago siya makauwi, i bravely asked for her number at laking tuwa ko ng ibinigay niya yon. Since then i started texting her.

After weeks of texting i finally ask her out on a date and i was happy ng pumayag siya. After that first date ay pormal ko na siyang niligawan. Laking tuwa ko non nung two weeks ko palang siyang nililigawan ay agad agad sinagot na niya ako at don niya ako pinakilala s magulang niya at ganon din ako sa kanya. My parents are ecstatic dahil sa wakas may pinakilala na akong girlfriend sa kanila at inuudyokan pa ako na pakasalan ko na at ng mabigyan ko na daw sila ng apo.

And i did...

8 months kami naging mag kasintahan when i asked her to marry me. I will never forget the day i propose to her. Dinala ko siya sa paborito naming restaurant na wala siyang kaalam alam sa balak kong pag propose. Kinuntyaba ko pa ang mga staff doon lalo na yong mga nasa kitchen dahil don ko sa favorite niyang dessert pinalagay ang singsing. After eating nai-serve na ang desserts namin at nagsimulang kumain. Habang kumakain nagpatugtog na ang banda ng love song na request ko at kasabay don nakita ni Carmela ang singsing sa dessert plate. I could see na shock siya at napatingin sa akin. So i got up and went to her and grab the ring then got down on one knee. People at the restaurant are staring at us but i don't mind. I just want to hear her say yes.

"Sweetheart, I know that we haven't been together that long pero habang magkasama tayo isang i realize that you are really meant for me. I want you to be my wife, mother of my children and to grow old with you and i love you so much." I said looking at her straight in the eye. Siya na ang naging mundo yong tipong parang hindi na ako mabubuhay ng wala siya sa aking tabi.