°•Not a typical love story•°

5. Μια σπίθα ζωντάνιας

Ένας ενοχλητικός ήχος ακούγεται από το κομοδίνο ξανά. Το ξυπνητήρι είναι.

Το έκλεισα και σηκώθηκα και ετοιμάστηκα γρήγορα-γρήγορα ώστε να πάω πιο νωρίς σχολείο για να μπορέσω να την δω.

Παω να κάτσω στο τραπέζι της κουζίνας για πρωινο( τοστ με ένα ποτήρι γαλα) εκεί παρατηρώ τον αδερφό μου να βγαίνει από το δωμάτιο του.

"Καλημερα Μορφέα "

"Μμμ" απάντησε με κλειστά μάτια χουζουρευοντας στο τραπέζι.

" εγω σε λίγο θα φύγω οπότε κλείδωσε εσύ και πάρε τα κλειδιά"

" Εσυ; από τωρα; Πως και; μικρή μιλά τι συμβαίνει" αποκρίθηκε

Αααχχ δεν έχω χρόνο για τέτοια!

" Ναι εγω η Μέλανι θα φύγω από τωρα για το σχολείο γιατί θέλω να κάνω την διαφορά " ειπα

" Πες την αλήθεια " ειπε

Ειλικρινά πως ξέρει οτι λέω ψέματα;;

" θέλω να πάω πιο νωρίς ώστε να μην πλακώσει κόσμος μετά και δεν θα μπορέσω να περάσω έγκαιρα. Ενταξει; τελείωσε η ανακριση ;" πέταξα την πιο άκυρη δικαιολογία που με πέρασε από το μυαλό.

" Εντάξει κάνε ότι θες"

Με τα πολλά και τα λίγα αυτά συνέβησαν στο πρωινό. Τώρα έχω φτάσει ήδη στο προαύλιο του σχολείου , ελάχιστα παιδιά είναι αυτή την ώρα.

Βρήκα την ευκαιρία και πήγα με την ησυχία μου στο μέρος που την συνάντησα , χθες.
Άφησα την τσάντα στο 1ο σκαλοπάτι και κάθισα στο 3ο. Έβγαλα ενα βιβλιο να διαβάσω και το αγαπημένο μου Playlist για συνοδεία.

Το βιβλίο έχει να κάνει με μια αγάπη που δεν ήταν αποδεχτη αλλά κατάφερε και άντεξε. Οι πρωταγωνιστές είναι απλά ότι καλύτερο.

Καθώς διάβαζα και πέρναγα τις σελίδες μια-μια δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα. Για αυτο σε 8 λεπτά θα αρχίσω να πηγαινω προς στο προαύλιο , θέλω λίγο ακόμα να το απολαύσω.

Από την άκρη του ματιού μου βλέπω κάποιον να στέκεται, κανένα πρωτάκι θα είναι που θα μου σπάσει τα νεύρα.

Εκεινο το άτομο πλησίασε περισσότερο και κάθισε ήσυχα δίπλα μου και άρχισε να διαβάζει μαζί μου. Εγώ πάω λίγο ακόμα πιο κοντά του ωστε να μπορέσει να διαβάσει καλύτερα.

Ωραια όλα αυτά αλλά αυτή η αγωνία να δω ποιος είναι με κυρίευσε.

Έτσι όπως κάθομαι γυρνάω το κεφάλι μου απότομα προς την μεριά του και βλέπω την Τζόμι! Παναγία μου! Είναι τόσο κοντά!! Υπερβολικά! Τα χείλια μας για εκατοστά χωρισμένα.

Κοιτάω αυτά τα γουρλωμένα σκουρο-πρασινα μάτια και μένω εκεί.

Τωρα τι κανω;; Είναι τόσο κοντααα! Αααα

Κάνω απότομα κίνηση προς τα πίσω για να ξεκολλησω και νιώθω μια φούντωση , πρέπει να είμαι πολύ κόκκινη.

"Κ-Καλημερα Τζόμι δεν σε είδα! Χίλια συγγνώμη " ειπα κάπως ταραγμένη.

Εκείνη με κοίταξε και χαμογέλασε...και κατέβασε το κεφάλι για να κρύψει τα κόκκινα μάγουλα της

" Καλημερα Μέλανι! Δεν χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη εγω ήρθα πολύ κοντά σου χωρίς καν να σε προειδοποιησω. Εγώ ζητάω συγγνώμη "

Θεέ μου! Τι ευγενική που ειναι!

" Σε ενδιαφέρουν τα βιβλια; γιατί είδα ότι έδειξες κάποιο σχετικό ενδιαφέρον" ρώτησα

" οο ναι ! Διαβάζω βιβλία και μάλιστα αυτό που διαβάζεις είναι ένα από τα αγαπημένα μου ! Μην πω το No.1!"

" Οοο τι ωραία! Π-Πως και πέρασες από εδω;" ειπα για να συνεχίσω κάπως την κουβέντα

"Έρχομαι κάθε μέρα εδώ και κάθομαι λίγο να ξεσκασω" το ξέρα ότι θα βρίσκεται εδώ
"Ειδικά όταν έχω με την Πατροκλιωτη 1η ώρα"

"Μμμ...σε καταλαβαίνω δεν αντέχεται αυτή" συνέχισα

Να πω την αλήθεια την βλέπω πιο χαλαρή μαζί μου. Χαίρομαι πολύ! Αυτό σημαίνει πως έχω ευκαιρία να γίνω φίλης της!

Έκανε λίγο πισω τα πίσω και ειπε " Σε είδα να κάθεσαι εδώ και να διαβάζεις ακούγοντας τραγούδια και απλα ήρθα, μήπως σε πειραξε;"

"Όχι όχι δεν με πείραξε καθόλου! Ίσα ίσα χάρηκα που μου ήρθες" ειπα

Χάρηκα; Ναιι όντως χάρηκα μια ένιωσα μια σπίθα μέσα μου όταν την είδα

" πάλι καλά, γιατί ένιωσα πως γίνομαι βάρος με τα χθεσινά και να τώρα εδω-" απολογήθηκε η Τζόμι

"Μην το ξαναπείς αυτό! Δεν το έκανα από υποχρέωση αλλά από την δική μου θέληση, οπότε δεν χρειάζεται να νιώθεις λες και μου είσαι βάρος" της είπα

Εκείνη σήκωσε το κεφάλι της και με κοίταξε με μάτια που γυάλιζαν , ματια πανέμορφα και χαμογέλασε πραγματικά.

Είναι γλυκούλα όταν χαμόγελα.

Χτυπάει το κουδούνι , πρέπει να μαζευτούμε στην αυλή.

Εκείνη απλώς πήγε να φύγει τρέχοντας-

"ΤΖΟΜΙ!" φώναξα και γύρισε. Πάω και την πιάνω το χέρι της και με τις 2 μου παλάμες και κατεβάζω το κεφάλι μου από την ντροπή
" σε παρακαλώ γίνε φίλη μου!"

Έτρεμα από την ντροπή που με βρήκε. Γιατί το είπα!;; δεν με ξέρει καν η κοπέλα. Τ_Τ

Εκείνη απλώς με κοίταξε ελαφρως ξαφνιασμενη και απάντησε " Η Άλκης θα σου δώσει το ινστα μου , στείλε για να γνωριστούμε αμα θες "

Έριξε ένα χαμόγελο και έφυγε έτσι απλα