°•Not a typical love story•°

6. Κρυφό μίσος

Αφού μαζευτήκαμε και μπήκαμε όλοι οι μαθητές μέσα στην τάξη και πέρασαν 40 λεπτά χτύπησε το 1ο κουδούνι.

Τρέχω στους διαδρόμους να βρω την Άλκης
για να μου δώσει το ινστα της.

Παω να στριψω στις σκάλες και πήγα να πέσω γιατί έτσι όπως έτρεχα βλέπω τον αδερφο μου . Ευτυχώς που δεν με έχει καταλάβει γιατί δεν θα προλάβαινα τίποτα.

- "Μέλανι!!"

Γυρίζω και βλέπω τον Μορφέα. Γαμωτο γαμωτοο!

- " Ναι;" ειπα σαν βρεγμένη γάτα

- " απαγορεύεται να τρέχεις, αλλά για ποιο λόγο τρέχεις να έχουμε καλή ερώτηση;"

- "Γιατί έτρεχα εε; Λοιπόν προσπαθούσα να προλάβω και να βρω την Άλκης από το τμήμα μου για να τα πούμε λίγο "

- " Ααα την Άλκης από το Γ1 σωστα;"

- " Ναι"

- " Η Άλκης είναι μέλος του 15μελες και είχαμε συμβούλιο , μόλις τελειώσαμε οπότε θα βρίσκεται κοντά στην βιβλιοθήκη "

Σ αγαπω μητέρα τύχη!! Παίρνω μια βαθιά ανάσα επειδή έτρεχα.

- " Ευχαριστώ αδερφούλη μου!" Ειπα
" μπορείς να σκύψεις λίγο;"

Δεν ειπε κάτι απλά Έσκυψε λίγο προς τα κάτω γιατί είναι πολύ ψηλός. Του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο για ευχαριστώ και φεύγω τρέχοντας φωνάζοντας :"Ευχαριστώ! Τα λέμε σπιτι!"
Εκείνος φαινόταν έκπληκτος γιατί ακουμπησε το χέρι του στην καρδιά του , ακίνητος.

Όπως και να έχει κατεβαίνω τις σκάλες και στριβω αριστερά για να πάω στην βιβλιοθήκη.

Παίρνω 2-3 ανάσες για να δείχνω σαν άνθρωπος και ανοιγω την πόρτα σιγά σιγά. Κάνω λίγα βήματα και βλέπω την Άλκης να συμμαζευει τους φακέλους. Την πλησιάζω και κάνω θόρυβο ώστε να παρατηρήσει ότι βρίσκομαι εδώ για να μην τρομάξει.

Την Άλκης την ξέρω από το Δημοτικό που ήμασταν καλές φίλες αλλά όταν ήρθαμε στο γυμνάσιο σιγά-σιγά απομακρυνθηκαμε. Δεν ξέρω τον παρόλο που προσπάθησα να της μιλήσω πολλές φορές

- "ααα Μέλανι εσύ εισαι-τι κάνεις εδω;"

Καλά ούτε ένα γεια , το πολύ δεν με θέλει;

- " Γειά σου Άλκης και σε εσένα , ήρθα να κάτσουμε λίγο να θυμηθούμε τα παλιά αλλά και να σε ζητήσω κάτι" είπα πιέζοντας τον εαυτό μου να χαμογελάσει γιατί η ατμόσφαιρα έγινε πολύ αποπνικτική από την στιγμή που παρατήρησε την παρουσία μου.