°•Not a typical love story•°

παρτ.10 ασυνείδητα κινηθήκαμε.

Warning: s€xual hara$sm€nt trauma.

*Πήγαμε στο δωματιο μου για να μιλήσουμε.

Έκανα την φωνή μου να ακουστεί απαλή, ήρεμη και γλυκιά και την κοίταξα στα μάτια.

-"Αν χρειαστείς οτιδήποτε απλά πες το μου, σε παρακαλώ "

-"Αν σου πως θα με πιστέψεις;"

-"Φυσικά!"

-"ωραια τότε ξεκινώ "

-"σε ακουω" ειπα και έπιασα το χέρι της με προσοχή.

-"Ήμασταν με τα κορίτσια στο μαγαζί και χορεύαμε όπως όλοι οι υπόλοιποι. Ήταν και πάρα πολλά παιδιά της ηλικίας μας. Αυτό που φορούσα δεν ήταν πολύ μακρύ αλλά ούτε πολύ κοντό ώστε να το πεις μίνι. Όταν ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε σπίτια μας βγήκαμε έξω από το μαγαζί εγω και τα κορίτσια."

Παρατηρώ πως αρχίζει να αναπνέει βαριά και κοφτά. Αρχίζω να τρομαζω.

-" Τα κορίτσια έφυγαν και εγώ έμεινα μόνη μου έξω από το μαγαζί. Θα πήγαινα με τα πόδια σπίτι, δεν ξέρω γιατί. Στον δρόμο του γυρισμού κοντά στο πάρκο δηλαδή ,ένιωσα κάποιον από πίσω μου. Τρόμαξα εκείνη την στιγμή και άρχισα να περπατάω πιο γρήγορα αλλά συνέχιζε να με ακόλουθα και τοτε πήγα και κρύφτηκα. Μετά εμφανίστηκες εσύ και τα υπόλοιπα τα ξες."

Τρέμει!! Η Τζομι τρέμει! Τι να κανω;!!

Εγώ μένω σοκαρισμένη να την κοιτάω προσπαθώντας να βρω τρόπο να την ηρεμήσω.

Ανασαίνει βαριά, τρέμει λίγο και τα όμορφα της μάτια γέμισαν δάκρυα.
Ειλικρινά εγω κολλήσει, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι.

Την πλησιάζω σιγά σιγά και κάθομαι δίπλα της.

-"Τζόμι, μπορώ να σε αγγιξω;" ρώτησα για να πάρω την άδεια της

Εκείνη απλώς κουνησε το κεφάλι της καταφατικά.

Τότε την τύλιξα στα χέρια μου σφιχτά και κατάλαβα πως δεν μπορώ να την αφήσω.

Δεν μπόρεσα να την αφήσω από τα χέρια μου...

Την αφήνω από τα χέρια μου με βαριά καρδιά και πιάνω το πρόσωπο της με τα δύο μου χέρια. Βλέπω πως είναι στην ίδια κατάσταση και εγώ δεν έχω βοηθήσει!

-"Σε παρακαλώ ακουσε με" της λεω ήρεμα.
"Κοίτα με στα μάτια και ανάπνεε μαζί μου"

Το μόνο που έκανε ήταν να με κοιτάξει.

Την στιγμή που είδα τα σκουρο-πρασινα μάτια της κόκκινα από το κλάμα, ήταν η στιγμή που κατάλαβα τι ένιωθα. Δεν μπόρεσα να την αποτρέψω από αυτή την κατάσταση.

Νιωθω τόσο άχρηστη....

Το μυαλό μου πάγωσε.

Ενιωσα το σώμα μου να κουνιέται από μόνο του.

Πλησίασα τα πρόσωπο μου κοντά στο δικός της και ένωσα τα χείλη μου πάνω στα δικά της. Ήταν πολύ απαλά και ένιωσε πολύ όμορφα.

Όταν αποτραβιχτηκα την είδα πως ηρεμησε. Τελικά έπιασε το φιλι-
Το φιλί!!! Φιλι!φιλι!-

Μόλις-εγω-φιλησα-!!!!

Τωρα συνειδητοποίησα τι έκανα.!!!
Γη άνοιξε τώρα και κατάπιε με επιτέλους!

-"Χιλ-Χιλια συγγνώμη! "

Το λευκό της δέρμα έγινε κατακόκκινο και το βλέμμα της έλαμψε ξανά.

-"Οχι-οχι ! Για την ακρίβεια ένιωσα καλύτερα, σε ευχαριστώ" μου είπε και κατέβασε το κεφάλι της.

-"Αλήθεια σε λέω, άμα θες μην μου ξαναμιλήσεις ποτέ , σε έκανα να νιώσεις άβολα. Κατέστρεψα την φιλιά μας......σε παρακαλώ...μη-μην μισήσεις"

-" Όχι! Εννοώ πως δεν με έκανες να νιώσω άβολα , με την καμία, ισα-ισα μαζί σου νιώθω ασφάλεια. Για πες σου αρεσε;" σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε κατάματα.

Αχ αυτα τα μάτια....

Μπορεί να μην είδα τον εαυτό σε καθρέφτη αλλά είμαι σίγουρη πως έγινα κατακόκκινη.

-"Την αλήθεια;"

-"Ναι την αλήθεια θέλω να ακούσω" μου απάντησε

Λίγα δευτερόλεπτα σιωπής πέρασαν μεχρι να απαντήσω.

-" Να λέμε την αλήθεια....μου άρεσε πιο πολύ από όσο περίμενα. Μπορείς βέβαια να το καταλάβεις και από την καρδιά μου ,που δεν έχει ηρεμήσει ούτε λεπτο.. χα-χα.." ειπα γρήγορα

-" Same" Είπε και γέλασε.

Το γέλιο της....επιτέλους το ξαναείδα.

-" Μέλανι " κάλεσε και εγώ ένιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά στο άκουσμα του ονόματος μου από τα χείλη της.

-"Παρακαλώ ;"

-" Θες να το ξανακάνουμε;" ρώτησε και εγώ πεθανα.

-"Τι εννοείς;"

-" Ναα....ξες εσύ μωρέ! "

-" Μα δεν είμαστε ζευγάρι "

Γέλασε με την απάντηση που έδωσα. Λογικό είναι αφού έλεγα ανά ντάλα.

-" Δεν χρειάζεται να είμαστε ζευγάρι"

Τότε με πλησίασε εκεινη , σηκώθηκε λίγο και ένωσε τα χείλη μας τόσο απαλά που δεν μπορούσα να την αρνηθώ.

Την έπιασα από την μέση και την έφερα πιο κοντά σε εμενα. Είναι τόσο μικρή-τόσο χαριτωμένη.

Νιωθω την καρδιά μου ζωντανεύει ξανά , μια ζεστασιά την κατέκλυσε.