°•Not a typical love story•°

παρτ.11 Ξεχωριστή θεση

Αποτραβιχτηκε για να με κοιτάξει, πιθανόν θέλει να δει την αντίδραση μου.

Όταν με είδε ήμουν για κάποιο λόγο λαχανιασμενη , κατακοκκινη και έτοιμη να κλάψω.

Εκείνη μου χαμογέλασε γλύκα και σκούπισε τα δάκρυα μου με τα όμορφα αυτά δαχτυλάκια της.
Φαίνονται τόσο πολύτιμα σαν διαμάντια.

Ακούμπησα το κεφάλι μου πανω στο δεξι χέρι της. Στη συνέχεια πήρα το αριστερό χέρι και το φίλησα από την μέσα πλευρά και ειπα :

-" Σε ευχαριστώ..." ξαναφιλησα το χέρι της

Η Τζομι τα έχασα λίγο αλλά κατάφερε να ρωτήσει "γιατι;"

-" Με έκανες να νιώσω τόσα πράγματα , που είχα χάσει την ελπίδα πως θα τα βιώσω κάποτε."

Με χάιδεψε το μάγουλο τρυφερά.

-" heyy...για αυτο κλαις; Εγώ έπρεπε να κλαίω όχι εσύ, βρε χαζο"

-" Οχι, κανείς δεν πρέπει να κλαίει"

-" Οο, τι να κανει τοτε;"

-" Μμμ...να μου δώσει ένα φιλί , λέω εγώ τώρα, δεν ξέρω" ειπα και κοίταξα αλλού

Χωρίς κανέναν δισταγμό με φίλησε ξανά.

Αλλά αυτή την φορά ήταν διαφορετικά...

Λες και δεν ήθελε να με αφήσει....

Πρέπει να σταματήσουμε γιατί σε λίγο δεν νομίζω πως θα είμαστε σε θέση να ελέγξουμε τους εαυτούς μας. Αλλά πως; Δεν μπορώ να την αφήσω.

Τότε η πόρτα χτυπά , μια φορά.

Ξανά, δεύτερη φορά.

Παλι, τρίτη φορά.

Μετά ακούγεται ένα " Μέλανι όλα καλα; Θελω εξηγήσεις!"

Την σπρώχνω και με κοιτάει απορημένη.

-" Γρήγορα πανε στο κρεβάτι μου και κάνε οως κοιμάσαι!" Ειπα σιγανά , για να μην ακουστω

-" Γιατι; Τι εγινε; " ρώτησε χαμηλόφωνα

-" Ο αδερφός μου είναι! "

-" ΩΧ!"

Όταν πήγε και έκανε πως κοιμάται , μόνο τότε άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω να τον αντιμετωπίσω.

Τι λέμε τωρα; Ίσως κάποιο τυχαίο ψεμα;
Αλλά θα με καταλάβει...

Το μόνο που μου μένει είναι να του πω την αλήθεια.

Πάμε για την αλήθεια λοιπόν!

Να πω την αλήθεια έχω αγχωθεί λίγο γιατί δεν ξέρει τι εγώ και η Τζομι κάναμε πριν στο δωματιο μου-

Κάθισα στον καναπέ , απέναντι του.

Εκείνος καθόταν σταυροποδι και με κοιτούσε.

-" Αιντε λοιπόν! Μιλα"

-" Ωραια! Λοιπόν σήμερα το απόγευμα συνομιλουσα με την Τζόμι-την κοπέλα μέσα και μου είπε πως θα βγει σε ένα κλαμπ με κάτι φίλες της." Χαλάρωσα λίγο για να ακουστώ πιο καθαρά και όχι σφιγμένα.
" Αργά το βράδυ ένιωσα κατι κακό , ενα κακό προαίσθημα για την Τζόμι. Οπότε για να βεβαιωθώ πως είναι καλά. Τελικά δεν ήταν-
την ακολουθούσε ένας άστεγος , ενώ εκείνη γύριζε σπίτι, για αυτο σε έστειλα μήνυμα να πας στην οικοδομή. Ήταν μεθυσμένος-για την ακρίβεια "φτιαγμένος" και δεν ήθελα να τον αντιμετωπίσω μόνη μου"

Τα μάτια του πάγωσαν , δεν ξέρω άμα είναι από οργή ή από φόβο.

-" Έχεις την παραμικρή ιδέα τι μπορούσες να είχες πάθει!!" Φώναξε ο Μορφέας
"Μια κοπέλα μόνη της αργά το βράδυ σε ένα πάρκο αστέγων , με ναρκομανεις!"

-" Σε παρακαλώ μην φωνάζεις" ειπα όσο ευγενικά μπορούσα

-" Κι όλα αυτά γιατι; Για εκείνη την κοπέλα έβαλες τον εαυτό σου σε κίνδυνο;" ειπε πιο σιγανά.

-" Ναι! Όλα αυτά για εκείνη!"

-"Γιατι;"

Χαμηλωσα την φωνή μου και του Απάντησα

-"Είναι ξεχωριστή! Ενταξει; Είναι ξεχωριστή για εμένα, δεν είναι σαν τα άλλα κορίτσια. Την-"

Σταμάτησα απότομα.

Συνειδητοποίησα πως θα έλεγα " Την θέλω!"

Εγω; Θέλω την-

Τωρα καταλαβα αυτά που ένιωθα, ο λόγος τους.

Το ξαφνικό ενδιαφέρον για αυτήν δεν ήταν από περιέργεια όπως νόμιζα ή επειδή με τραβάει κάτι αλλά επειδή την ερωτεύτηκα-

Ωχ , την γαμησα-

Ο Μορφέας σηκώθηκε όρθιος και με πλησίασε.
Τύλιξε τα χέρια του γύρω από εμένα και ψιθύρισε στο αυτί μου

-" Δεν χρειάζεται να πεις κάτι άλλο. Αλλά να ξες όταν μου έστειλες μήνυμα εκείνη την στιγμή πέρασαν διαφορά φρικτά πράγματα από το μυαλό μου, που με τρέλαναν. "

Έπιασε την κορυφή του κεφαλιού μου με την δεξιά παλάμη του και φίλησε το μέτωπο μου.

-" Αν χρειαστείς κάτι μιλά μου , αρκετά κακός αδερφός ήμουν. Αα! Και μην με ξανατρομαξεις έτσι. Καληνύχτα και προσεχε" Ειπε γλύκα και έφυγε

Κάτσε λίγο-

Αυτός εδώ ο στοργικός και υπερπροστατευτικος άνθρωπος με κατανόηση ήταν ο αδερφός μου;

Ο δικός μου Μορφέας;

Περίεργο αλλά μου αρέσει :))

Ωραια! Ώρα για ύπνο.

Όταν μπήκα στο δωματιο η Τζομι κοιμόταν στα αλήθεια για αυτο κι εγώ πήγα και ξάπλωσα στον καναπέ.