°•Not a typical love story•°

3. Πρασινα ματια~

Περπατάω προς την πόρτα ώστε να βγω έξω , εκεί βλέπω 2 άτομα , γνωστές φιγούρες. Ο Μάνος και ο Αλεξ είναι....

Παλι αυτοί οι δύο , τι θελουν; Μάλλον θα θέλουν να με μειώσουν ξανά , δεν έχω όρεξη....ας στριψω αριστερά στις τουαλέτες καλύτερα.

Πριν μπω και χαθώ μέσα στις τουαλέτες βλεπω αυτούς τους 2 να κοιτάνε με "διαφορετικό" τρόπο ένα κορίτσι από την Β Γυμνασίου

Εκανα λίγα βήματα προς το μέρος τους ώστε να σώσω αυτό το καημένο θύμα τους από αυτά τα τέρατα.

Προχώρησα κι άλλο προς το μέρος τους ώστε να δω τι συμβαίνει καλύτερα εκεινο το θηλυκό άτομο. Την είδα...την είδα!!.

Είναι πανέμορφη, καστανοξανθα ίσια μαλλια ως τους ώμους , λευκή επιδερμίδα , αδύνατη , τέλειο στυλ και...και αυτά τα σκούρα πράσινα μάτια της μόλις συνάντησαν τα δικά μου. Κοκαλωσα. Ένα αγνώριστο συναίσθημα κατέκλυσε την καρδιά μου, μια ζεστασιά...μια ζωντάνια.

Μόλις την είδα ένιωσα...για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό ζεστασιά...ζωντάνια.

Δεν πρόκειται να την αφήσω να την φάνε αυτοί εδώ. Θα την προστατέψω.

Βγαίνω με φορά από την πόρτα και πλησιάζω γοργά εκείνους.

Η κοπέλα καθόταν στα σκαλοπάτια της σκάλας και αυτοί κοιτούσαν...κάποια επιχαμα σημεία. Θα τους βγάλω τα μάτια!!.

Εφόσον μπορούν να δουν αυτά τα σημεία γιατί δεν βλέπουν το ποσό άβολα ένιωσε η κοπέλα , η οποία φαίνεται να μην έχει παρέα και η μόνη της διαφυγή είναι αυτή η γωνίτσα στις σκάλες.

Αγόρια τι περιμένεις....

Σταμάτησα ανάμεσα στην κοπέλα και στα τέρατα. Γυρνάω προς το μέρος του Μάνου και λέω:

" Τι κοιτας; Δίνε τους από εδω!"

Κοίταξαν εμένα και τα 2 αγόρια.

" Τι κοιτάς σαν χάνος;!! Φύγε από εδω κι εσύ κι ο λιγουρης κολλητός σου!" τους φώναξα και έκανα ένα βήμα προς το μέρος τους.

" Τι στο διαολο θες; σε πειραξαμε ; δεν νομίζω. Εμείς δεν κάναμε τίποτα " πετάγεται σαν....Ο Αλεξ

Ένιωσα μια φλέβα να τεντωνεται στο κεφαλι μου σαν κλωστή.

" Χααα!! Μόλις τώρα δεν κοιταζατε αυτήν την αθωα κοπέλα σαν λιγουριδες; Μαλακα.
Δεν θα το πω στην κ.Παπανδρέου για αυτο ΔΙΝΕ ΤΟΥ!" τους είπα και έδειξα προς την υπόλοιπη αυλή με το χέρι μου.

Δεν είπαν κάτι, δεν τους συμφέρει να πουν κάτι.

Γυρνάω να δω πως είναι η μαθήτρια.

Με κοιτούσε με εκείνα τα σκουρόχρωμα πράσινα μάτια γουρλωμένα και ελαφρώς κόκκινα.
Με ένα βλέμμα που δεν μου άρεσε. Δεν θέλω να την βλέπω έτσι.

Μπορούσα να διακρίνω στο βλέμμα της πως ένιωθε άβολα και κατώτερη.

Σκύβω και κάθομαι στα γόνατα μου , της δίνω το χέρι μου και ένα χαμόγελο και λέω :

" Μέλανι χάρηκα!"

Το πρόσωπο της γλυκαίνει και σφίγγει το χέρι μου και απαντάει με ένα λαμπρο χαμόγελο :

" Τζόμι ! Χάρηκα κι εγώ!"

Τζομι!

Έμεινα να την κοιτάω στα μάτια για ωρα , όπως κι εκείνη , λες και είμαστε μόνες μας σε αυτό το σύμπαν.

Πρέπει να αλλάξω θέμα αμέσως!! Εμμ τι να πω; για το καιρο; για τα μαθήματα; Τιιιι!;;!!

Τελικά είναι πιο τολμηρή και αρχίζει πρώτη

" Σε-σε ευχαριστώ για πριν....ήσουν καταπληκτική!" .

" Μην το συζητάς! " απαντάω

" Δεν σε έχω δει σε καμία τάξη οπότε να φανταστώ είσαι από τις μικρότερες ταξεις; btw έχω είμαι από την Γ !"

Σηκώνεται και τινάζει το παντελόνι της , oversize σκούρο μπλε με μια σκουρη καφέ ζακέτα + τα piercings και λευκα nike ήταν αυτα που φορούσε.

" Ωχ! Ναι είμαι από την Β τάξη για αυτο δεν με έχεις δει χεχε. " απάντησε

" Ωχ! Ωραια-.." χτύπησε το κουδούνι. Όχι τώρα!! "Εμμ...χτύπησε το χαμενο"

Γέλασε πνιχτα " Χαμενο; χαχα όντως χτύπησε. Να πηγαίνω τώρα γιατί έχω ένα διαγώνισμα να γράψω...αρχαία...τα λέμε!!" Είπε και έφυγε αμέσως τρέχοντας.

Τα λέμε...ειπε. Αυτό σημαίνει πως θα την ξαναδώ!