A/N : Iba po ang timeline ng storyang ito. Late ko na kasing nasulat ito kaya hindi natama. Kung summer na ngayon, sakanila middle of the school year palang! Baka nga mag Christmas sila ng June eh! XD Anyway, sana po maintindihan niyo. I'm not really good at dates and time.
Spencer Reed
Good thing at nagkasakit lang ako ng sandali. Buti at hindi umabot ng Monday. Well, may sinat ako pero kailangan ko talagang pumasok. May quiz ata kami sa lahat ng subject kaya kailangan kong pagbutihan 'to. Ayoko namang mangulelat noh.
Chine-check ko ang schedule ng fake boyfriend ko habang ang kamay niya ay nakapalupot sa beywang ko habang naglalakad kami papunta sa room ko dahil ihahatid niya daw ako. To be honest, I really don't like the fact na hinahawakan niya ako sa may beywang pero at the same time I am loving the feeling. Parang safe ka? Parang sinasabi niyang 'Akin lang 'tong babaeng 'to! Walang aagaw!' ? too bad kapag tinitignan ko ang mukha ni Drex, nawawala yung feeling na yon.
It just means that I am imagining someone's face kapag ginagawa sakin ni Drex yun. L Naawa ako kay Drex. It feels like pinaglalaruan ko lang siya.
"Hey. You're spacing out." Nabalik ako sa ulirat at nandito na pala kami sa tapat ng room ko kanina pa.
Umiling iling ako. "Uh—Kung ano man yung sinasabi mo kanina, mamayang lunch mo na lang ulit sabihin ah? Sorry!" I apologized.
He smiled. "It's okay." Binigya ko na sakanya yung phone niya at kiniss ko na siya sa cheeks at nag paalam na siya.
Pumasok na ako sa loob and sat at my usual seat; beside stefan's. Wala pa siya kaya humiga muna ako sa desk and relaxed myself. Hindi naman kasi kasing ingay ng elementary room ang classroom namin e. Hmmm... nakaka-antok naman.
ZzzZZzzzzZzzzZ—"Ano ba?!" sigaw ko sabay palo ng malakas sa mes gamit ang dalawang kamay with matching tayo pa!
"Pardon miss Reed???" sigaw din sakin ni Ma'am Cham.
Umiling iling ako. "Nothing, ma'am." At umupo na.
First period namin si Ma'am Cham. It means I only dozed off for a few minutes. *Le sigh* lumingon ako sa katabi ko and glared at him.
He looked at me with his 'pang-asar' look. Kainis! Bakit hindi naman niya ako ginising?!
"Okay, did everybody get it?" tanong ni ma'am.
Ha? Get what? Nag si-oo yung mga ka-batch mates ko kaya nagpaalam na si Ma'am at lumabas na. I bit my lower lip. Kainis! Paano ko malalaman yun?! And paano yung quiz? Nag-quiz na kaya sila? Lumingon ulit ako sa katabi ko and I saw him smirking. -__- Probably assuming na tatanungin ko siya about what I missed during Ma'am's class. Huh. Dream on, ass. Hinding hindi ako magtatanong sa ungas na yan!
"Uh—Miss Spencer, alam niyo na po ba?" napalingon ako sa harap ko, kay Yuuki.
Umiling ako. "Care to tell me?" malumanay kong sabi.
Ngumiti naman siya. "Ah! Yung quiz natin—uhm gagawin ng lunch. Yun ang sabi ni Ma'am at makukuha lang natin yung mga paper sheets pagkatapos ng 5th class natin."
"You mean, kukuhain pa natin sakanya? Sa office niya?" tumango naman si Yuuki.
Tss... ang arte naman. "bakit raw?" tanong ko pa.
But she just shrugged. I sighed at tumayo at lumabas ng classroom para mag-cr, leaving my bag beside Stefan.
BINABASA MO ANG
Fallacious Prince & Conspicuous Princess
Romance"Is it possible to change the story?" I asked. I know the story well. I don't know who told me the story but I can remember her exact words, facial expressions and her soft voice. She said I need to save him. Save who? She said that his life is in...