Tatot? Yok, torot? Bu da değil, toronto?
Hiçbiri değil.
Şimdi size soruyorum ismini bile bilmediğim bir şeyin başına geçmek sizce ne kadar akıllıca?
Aşk akıl işi değildi ya zaten. Biz de delirip öyle yapıyorduk bir şeyler.
Hem ne demişler aşkta ve...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🦋
Ben küçükken garip konuları merak eder merakımı gidermek için mutlaka birilerine sorardım. Biz niye varız? Çocuk nasıl yapılıyor? Dünya yuvarlaksa biz içinde nasıl düz duruyoruz? Cinler varsa neden onları göremiyoruz gibi bir çok soru. Annem ise hiçbirini yanıtlamazdı, onun yanıtladığı tek soru insanlar öleceğini nasıl anlar sorusuydu.
Bir melekten bahsetmişti o zaman bana, Azrail'i göreceğiz ve Allah'ın iznini alarak canımızı alacak diye. Ama Azrail'in üç kadın şeklinde geleceğinden hiç bahsetmemişti.
Evde telaşlı bir koşuşturma başlamıştı. Herkes nedenini bilmeden bir yerlere koşuşturuyordu. Ama sadece koşuşturuyorduk, ortalığı toplamayı ya da kendimize çeki düzen vermeyi akıl edemiyorduk. Annemler az kalan aklımızı da almıştı"Oğlum hadi!" Dedi annem. Biraz sabırsızdı ve en nefret ettiği şeylerden biri kapıda bekletilmekti. Babamda çok yapardı bunu, ondan huyluydu bu hareketten.
Olduğumuz yerde durup birbirimize baktık ve dedik ki "Biz sıçtık!" Birbirini gösteren üç spidermandan başkası değildik şu an için. İçimizdeki korku ve akraba dalgalarıyla nasıl başa çıkabilirdik aklımız bile almıyordu. Aheste teyzenin aşağılayıcı bakışlarının altında ezilebilir mahalleden geçerken çöpçü İbrahim ağabeyin kafamıza attıklarından nasiplenebilirdik. Altay'ın eli saçındaki peruğa gitti yeniden. Her zamanki gibi ilk zeka belirtilerini o göstermişti ama zihnime düşen düşünceyle "Dur!" Diye bağırdım. Bu sırada annemler üzerine alınmış koro bir şekilde ayıplama nidalarına başlamışlardı. Sesimi alçaltarak Altay'ın elini tuttum ve ona yaklaştım.
"Dokunmayın hiçbir yerinize," dedim Alkan'ı da alıp küçük bir daire oluştururken. Birazdan Selena'yı çağıracaktık. Şaşkın ve ağlamaya hazır bakışları yüzümde gezindi, aynı ifadeden bende de vardı biliyordum."Asla olmaz!" Dedi Altay çileden çıkmak üzereyken "Abimin kulağına bir giderse dalgadan anamı ağlatır yeminle!" Dedi. Cidden ağlayacakmış gibi gelen sesi dediğini doğrular vaziyetteydi. "Anan mı ağlar baban mı ağlar bilmem ama bu tipe bin üç yüz lira daha bayılırsan cebin bence kesin ağlar!" Dedim "Üstelik tanıdık kuaför bu kadar aldı, diğerlerini tahmin bile etmek istemiyorum. Nefesini tutup sessizce zıpladı ve ayılıp bayılmaları bittikten sonra yüzüme baktı. Filmin en can alıcı yerinde, ölüm ile burun buruna gelmiş karakterlerin konuşmasını yapacaktık.
"Ben saklanıyorum, ne halt yersen ye, gönder hepsini." Dedi ve daha cevabımı bile beklemeden odaya kaçıp kapıyı kapattı. Umutla Alkan'a dönmüştüm ki karşımda göremeyerek etrafıma baktım. Eğilerek arkamdan dolanıp topukları poposuna vura vura o da Altay'ın yanına kaçmıştı, sinir bozukluğuyla nefesimi tuttum. "Sizin ben!.."
