I'm here now in my room, writing stories. Yes! I am an undiscovered writer. Kahit meron lang akong few readers but I still continue in my passion.
Nag-iisip lang ako dito kung ano ang puwedeng I next ko ng... My mom call me
"Kesha?!! Anak?!!"
"I'm here mom!!" I answered
Paisip-isip pa ako habang nakasandal in the small swivel chair
"Nagsusulat ka lang pala anak!" aniya and she sat in the chair beside me
"Why are you here mom? May sasabihin ka ba?! May kailangan ka ba sa akin?!" ani ko as I faced her
"Kinakamusta lang kita anak. So how are you?! Is everything went well??"
I know my mom. Shes a writer din. Nung panahong ganito pa ang edad niya
"Yes mom!. Pinagpapatuloy ko pa din naman. Even though, konti lang po yung nagbabasa"
Ngumiti naman siya ng pilit sa akin
"Uhmm mom?!" I faced her again
"Yes anak?!"
"Can you tell me a sad story po?! Yung realife po sana" wika ko
"Why naman na gusto mong makarinig ng sad story?!"
"Just nothing mom!. I just want to hear. Yung maiiyak ka po talaga mom, sana. Gusto ko po iyon"
"O sige. Wish granted"
Inayos muna niya ang upo niya bago magsimulang magkuwento
...
...
...
"I entered in that world. I guess, its 1999?? Same in your age"
I am 14 years old
"Nung una pa talaga anak. Reader pa ako. All I can say is, ang ga-ganda ng mga stories nila. Namangha ako! Sabi ko sa sarili ko, i-try ko kayang magsulat din ng aking storya!"
Nagpatuloy lang ako sa pakikinig sa kaniya
"Nung Simula, paliit-liit lang talaga. Do you know anak na minsan, kakawalanggana. But! Minutes passed, hours, days, weeks and months. Unti-unting dumadami sila"
"I had a lot of new friends. Finally, may makakausap na din ako. I had created GC nga nun eh!. Araw-araw anak, dumamadami ang mga naging kaibigan ko. And, doon ko nakilala ang daddy mo, doon nagsimula ang love story namin"
"Mommy, I thought that, sad story ang ikukuwento mo sa akin?! Bakit love story niyo ni daddy?!"
She smiled at me. At nagpatuloy sa pagkukuwento
"Lumipas ang 10 years. Nagpaalam na ako sa kanila. And that time anak, nasa tiyan na kita. I said to them that, magfo-focus na ako sa pamilya ko"
May pagkalungkot na ang boses niya
"Last month, I opened again my Facebook account. Yung, Daniela Writes. There's a lot of messages, friend request, notifications and etc. Nag-chat ako dun sa mga kaibigan ko na 'Hello, Kamusta'"
May namumuo nang luha sa gilid ng mata niya
"Do you know anak what is the saddest part?!"
"Ano po yun mommy?!"
"Yung... My best friends, friends, at iba pa. They all forgot me"
-END-
