Take A Journey with Me

Journal 24-Maghihintay by Marion Aumor

Ito na yata ang masakit na part ng buhay ko na makita ko yung isang tao na sobra kong mahal. Nakatayo sa harap ko. Akala talaga niya na nagcomplaint ako dahil nagkamali sila ng reservation ng room ko pero wala talaga akong reserved sa hotel niya. Hindi pa rin siya nagbabago, guwapo pa rin siya, matangkad, macho yummy pa rin yung abs niya, kissable lips pa rin siya. I want to touch him and kiss him every second of my life. Kasi malapit na ako mawala sa buhay niya. Sana lord huwag muna kasi nandito na ako sa harap niya. Gusto ko na matupad yung promise niya na babalik siya at magmamahal na kami habang buhay. Lord bigyan mo pa ako ng lakas para makasama si Brian kahit konti pa.

Hindi ko kaya na kausapin siya gusto ko na yakapin siya at sabihin na mahal na mahal ko siya. Na siya ang gusto ko makasama habang buhay. Yung nagkausap na kami na magstay muna ako sa bahay niya kasi wala talaga akong reservation. Actually walk in lang talaga ako sa hotel niya. Miss na miss ko na siya. Hindi ko alam kung papano kung sasabihin na malapit na ako mawala sa kanya. Tapos bigla pa sumakit yung ulo ko at nagpalalay pa ako sa kanya at hinanap ko na yung gamot ko yung nakita ko na nagulat siya na makita niya yung gamot ko. Alam ko na nasa isip niya na may brain turmor ako. Yung bigla na ako nakatulog pero nagising ako na magsalita siya na mahal niya ako ng sobra at ayaw niya ako mawala sa kanya. Gusto ko na maiyak kasi sobrang mahal ko rin siya. Siya ang buhay ko. Yung dumilat na ako nagulat siya at yung sinabi ko na sa kanya na gusto ko siya maging boyfriend ko ay hindi siya nagsalita pero sabi lang niya ay gusto niya siya ang magppropose sa akin na gusto niya ako maging girlfriend at kunwari hindi ko na siya maalala pero nagbibiro lang ako pero ang totoo ay malapit ko naman siya makalimutan. Grabe na talaga ang sakit ko. Yung sinabi ko na oo na gusto ko siya maging boyfriend ay nagsmile na siya at natuwa sa sinabi ko. Yung gusto ko na matulog ay tumabi na siya sa akin yumakap ng mahigpit. Ang sarap ng tulog ko yun ayoko na magising kung panaginip lang ito. Pero totoo ito na nasa tabi ko siya. 

Super late na kami nagising kasi late na rin kami nakatulog. Pagbukas ko ng mata ko ay si Brian pa rin ang nakita ko at hindi na siya umalis sa tabi ko. Hinaplos ko yung mukha niya ang guwapo mo pa rin talaga. Gusto ko siya ang makita ko hanggang naalala ko siya bago mawala yung alaala ko sa kanya. So, I decided to stand up na kasi gusto ko ako maghanda ng pagkain niya kasi ito yung matagal ko na gusto gawin. Habang nagluluto ako ay naramdaman ko na lang yung arms niya sa waist ko. "Mahal, gising ka na pala, malapit na ako makatapos sa ginagawa ko. Upo ka na doon sa may lamesa tapos ilalagay ko na yung pagkain doon. " sabi ko. " I just going to make coffee I can't live without coffee, you what do you want coffee or anything or me?" tanong niya sa akin. Bastos talaga itong lalaki na ito pero mahal ko naman. " Mahal, milk kasi yung ang irefer sa akin ng nutritionist ko sa New York para health daw yung liquid intake ko." sagot ko. Alam ko na ayaw niya marinig ang mga ganun bagay sa akin kasi feeling ko na gusto niya magtanong about sa sakit ko. 

" Mahal, ito na yung pagkain, kain na tayo kasi iinom pa ako ng gamot ko." sabi ko. Yung pumunta na siya sa may lamesa para ibigay sa akin yung gatas ko at nilagay na niya yung kape niya sa lamesa ay nakita ko malungkot na ang mga mata niya. " Mahal, hindi ako nagpunta dito para maging malungkot ka sa harap ko. Gusto ko maging masaya ka kasi nandito na ako magkakasama na tayo. Please don't be like this" sabi ko pero umiiyak na ako. " Mahal, sorry hindi ko kaya ipakita sa iyo na okay ang lahat kahit alam ko na may mali. Please tell me this not real? "he told me. " Mahal, ito na yung gusto ko na gawin bago ako mawala sa iyo pero yung pagmamahal ko ay nandito lang sa puso ko at yung pagmamahal mo ay nasa puso mo at tumitibok para lang sa akin. Kung ano man ang mangyayari sa akin tanggap ko na basta gusto ko makasama ka kahit ngayon lang." sabi ko sa kanya. Tapos hindi na siya nagsalita pa kumain na kami. Tahimik lang kami buong araw hindi kami naguusap pero hindi na rin ako pinayagan niya na sa hotel magstay dito na lang daw ako sa bahay niya at okay lang sa akin kasi ito talaga ang gusto na makasama siya.

Nagyaya siya na pumunta kami sa bundok ng Batanes kasi maganda daw ang view doon sabi ko sige punta tayo doon. Habang nasa may tuktok kami ng bundok ay kumuha si Brian ng mga pictures para daw sa promotion ng hotel niya kasi sa kanya na daw yung hotel dito sa Batanes. Sabi ko sa kanya ay kung okay na ipromote rin niya yung tourism dito sa Batanes para kikita yung local goverment at siya. Doon siya natawa uli sa akin. Kung matagal pa daw ako magstay dito sa Batanes tulungan ko daw siya sa business namin kasi matagal na pala niya ilagay sa name ko rin yung hotel na ito kasi baka daw sakali na maging asawa niya ako. Kaya hindi na ako nakialam pa doon at hinayaan ko na lang siya. Sabi ko naman sa kanya ay hindi ako magtatagal dito kasi kailangan ko rin bumalik sa New York kasi ischedule na yung operation ko. Gusto niya sumama pero sabi ko huwag na kasi gusto gawin ito para sa sarili ko. Pumayag naman si Brian. Basta daw ibigay ko sa kanya yung address ko sa New York at binigay ko rin sa kanya. After namin maghiking ay kumain na kami sa bahay niya kasi gusto niya siya ang magluto this time kasi gusto niya maging health yung kinakain ko para maging maayos yung kalusugan ko. Natulog na muna kami hanggang maggabi na. Bumangon na ako sa kama at pumunta sa terrace para magpahangin. Ang ganda ng sky at star talaga kapag nasa province ka. 

Napatagal na ako sa pagtingin ng view sa terrace ng bahay ni Brian kaya hindi naman ako makatulog, kumuha na lang ako ng pagkain sa baba at kumain na lang sa terrace. Habang kumakain ako ay naramdaman ko na hinalikan ako ni Brian sa noo ko at napasmile na lang ako sa kanya. " Mahal, are you hungry? I can get you food? " I asked him. " Mahal, ako na kukuha ng pagkain ko. Just enjoy your food! Mukhang masarap yan kinakain mo ha?" tanong niya. "Oo masarap nga ito avaocado sandwich lang ito pero nilagay ko ng butter para may konting fat sa katawan ko.hahaha." sabi ko." Mahal, aalis na ako bukas ha! kasi kailangan na ako sa New York. iseset na daw yung operation ko. Sorry mahal kung hindi ako matatagal dito kasi kailangan pa nila ng mga test before maiset talaga yung operation ko. Kasi kailangan maging maayos ang katawan ko para maging successful ang operation ko." sabi ko at paalam ko na rin sa kanya.

" Mahal, gusto ko pumunta sa New York para may kasama ka please! Can come with you?" tanong niya sa akin. " Mahal, please huwag mo na ako pahirapan okay. Babalik ako sa iyo promise! Ikaw ang babalikan ko at magpapakasal tayo. Magkakaroon tayo ng maraming anak. Ilan ba ang gusto mong anak? mahal" tanong ko sa kanya. " Mahal, kahit wala na tayong anak basta buhay ka at mawala ka ng sakit okay na sa akin. " sabi niya habang umiiyak. 

Hindi ko kaya na makita siya na umiiyak sa harap ko pero kailangan ko gawin. Kaya naman ako pumunta dito para makita at makasama siya. Kaya habang nakayap siya habang umiiyak. "Mahal, puwede mo ba ako ihatid sa airport bukas? Kasi gusto kita makasama habang papunta sa airport. Matagal ako mawawala kasi after ng operation ko ay magpapagaling pa ako. Don't worry may kasama ako doon sa New York. Please dito ka na lang. " sabi ko. Pumayag naman siya. Kaya natulog na kami kasi 6 in the morning ang flight ko papuntang New York. 

Yung kinaumagahan ay nagising na lang ako makita na may almusal na sa lamesa at nagaayos na si Brian sa baba. Kaya kumain na ako at naligo na ako. Nag ayos na rin ako ng baggage ko. Yung makatapos na ako ay umupo na ako sa may kama. Biglang bumukas na yung pintuan at nakita ko si Brian at tinanong ako kung okay na ako. Sabi ko ay okay na ako. Bumaba na rin kami at pumasok na sa sasakyan niya. Tahimik lang kami sa loob ng sasakyan niya. Habang nagpapatugtog ng radio niya. Tapos bigla ko narinig yung kantang "Maghihintay By Marion Aumor

Habang nakikinig ako sa kanta ay nakita ko na umiiyak si Brian habang nagdrdrive. Hinawakan ko yung kamay niya at sinabi na babalik ako huwag siya magalala. Yung makarating na kami sa airport ay tinulungan niya ako sa baggage ko na mailagay doon sa baggage counter. 

" Mahal tinatawag na yung flight ko. Huwag ka magalala mapapagaling ako at babalik ako sa iyo agad. Pangako ko yan. Mahal na mahal kita at hindi kita makakalimutan. Kung hindi ako makakabalik hihintayin kita sa kabilang buhay at doon na natin icocontinue ang love story natin. " sabi ko. "Mahal ko, maghihintay ako habang buhay kahit another ten years pa bumalik ka lang sa akin. Mahal na mahal kita. " sabi niya. 

Yun na naghiwalay na kami sa airport kahit ayaw namin maghiwalay pero kailangan ko gawin ko para sa amin ito. Sana pagbalik ko ay ako pa rin ang nasa puso niya. Maghihintay ako kahit habang buhay kahit ganon katagal. 

LOL

NOTE:  Malapit na siya matapos......Thank you