It was a journal about friendship, courtship, falling in love, and some heartaches and heartbreaks. How can they survive their daily struggles and challenges in life? Will they survive or be forever on their dark side of life?
Ayoko talaga dito sa ibang bansa, madami akong mamimiss sa Pilipinas. Namimiss ko na yung unit ko sa apartment ko sa Pilipinas dahil una, malapit sa school ko, pangalawang namimiss ko na si Brian. Siya ang naging kaibigan ko doon kahit mahal ko na siya. Hindi ko alam pero gusto ko na talaga siya, sana someday kapag nakabalik na ako sa Pilipinas wala pa siyang girlfriend. Sana mahintay niya ako kahit hindi niya alam na mahal ko siya. Sa tingin ko mas gusto ko na siya pero hindi lang gusto mahal ko na siya. Sana huwag na magalit si Brian na hindi ako nakapagpaalam sa kanya. Nabigla lang talaga ako na aalis na kami sa Pilipinas. Sana okay lang siya doon sa unit niya.
Kasi kailangan ko umalis sa Philippines kasi dahil na rin sa nangyari sa buhay namin ng parents ko.
Bigla na lang tumawag sa akin si Daddy that time at sinasabi sa akin na aalis na ako sa apartment kasi kailangan namin pumunta sa Seoul, South Korea kasi una ayoko sana maengaged sa isang tao na hindi ko gusto pero next week makikita ko na yung soon to be finance ko. Kasi kailangan ko magpakasal kasi para sa business ng parents to kasi mageemerge na yung company namin sa Seoul.
Bakit kailangan ko magsacrifice yung buhay ko para sa parents ko? Feeling ko wala akong choice kasi anak lang ako at magulang ko sila. Nakakaiyak na I need to sacrifice my simple life to this suffocating life that I'm going to enter. God, ikaw na lang ang alam ko makakatulong sa akin. Gusto ko pumunta sa Philippines and stay in my apartment and not go out. Stay there until I longer breathe. Gusto ko na tapusin ang buhay ko kasi ang sasakit na nararamdaman ko. I dont have a choose to chose for my freedom. I just stay in my room in our new house here in Gangam-gu, this is called the "Little Tokyo in Seoul". Our new house is one of the most expensive here in Gangam-hu. Its was so expensive and I dont want to be here because I want to be here in the first place.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Anak, baba ka na sa baba kasi kakain na tayo" alok ni Mommy sa akin. "Ayoko mommy kasi walang po akong gana kumain. Baka mamaya na lang po ako kakain. Thank you po mommy" sagot ko sa kanya. "Anak, I'm really sorry kung hindi ko naipagtanggol sa Daddy mo. Kailangan namin gawin yun para sa company at sa future mo." sabi niya."Hindi yun Mommy kasi puwede naman tayo magemerged ng business kahit hindi na ako magpakasal sa kanya. I'm sacrificing my simple and free life. Bata pa ako Mommy."sagot ko habang umiiyak. "Mommy,please I want to going back in the Philippines?"pakiusap ko. "I'm really sorry pero matagal ka pa makakabalik sa Pilipinas baka mga 10 years pa tayo makabalik doon."sagot niya. "Ten years mommy! Bakit naging maayos na naman ako na anak, bakit ano ginawa ko na masama para ganito ang gawin ninyo sa akin?" sagot ko. "I'm really sorry anak kung hindi kita matulungan."sabi ni mommy."Bumaba ka na lang mamaya kung kakain ka na. Magtatabi na lang ako ng pagkain para sa iyo. Again, anak I'm really sorry. Please forgive us its for your future that we choose this decision." sabi niya. So, I dont have choice just to stay here and study harder for that I can have a my own money. That is the only choice Im going to do. Sana Brian pagbalik ko diyan sa Pilipinas wala ka pang asawa at mahintay mo ako.
