Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bu da ne demek oluyor?"
Bana bunu söylemeye hakkı yoktu. Yıllardır oda oda kaçıp giden o'ydu. Bir kez olsun arkasına bakmayı deneseydi beni görürdü, ben zaten hep oradaydım.
Gidişleri sevmezdim. Gitmek, arkada bırakmak benlik değildi. Gidişler onun işiydi.
Sesi kesikçe devam etti. "Tamam, hiçbir zaman giden sen olmadın. Giden hep bendim ama neden her seferinde arkada kalmış gibi hissettim?"
Bunun cevabını bilmiyordum. Hatta o bana net olana kadar bilmeyecektim. Bildiklerimi yutacaktım.
"Bu sorunun cevabı sende Agah, bana böyle bir soruyu soramazsın."
Şu an ne kadar net olursam olayım içimde bir yerlerde oturup kalan küçük kız çocuğu koşarak onun yanına gitmek ve titrek sesindeki korkunun sebebini dindirmek istiyordu.
İkimizde uzunca bir süre bekledik. Ne o bir şey söyledi ne ben. Sadece içimden gelen gibi davranmak istedim.
Derin bir nefes alıp verdiğimde yutkunuyordum. "Agah," dedim sessizce. Telefonu biraz daha yaklaştırdım kendime. "Yanına gelirsem geçecek mi?"
