Buraya okumaya başladığınız tarihi yazabilirsiniz, geçen bölüm böyle bir boşluk bırakamamıştım :)
Sarı kalpler ve laleler de buraya 💛🌷
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsanın kendinden büyük, akıl danışabileceği bir abisi olması güzeldi. Fakat insanın kendinden küçük deli gibi saçmalayabileceği bir erkek kardeşi olması da en az abisinin olması kadar güzeldi.
Abimi de kardeşimi de çok seviyordum. Enes benim minik kardeşim, ben doğduktan altı yıl sonra dünyaya gelmişti. Onunla ve abimle ilişkimiz güzeldi. Enes ne kadar bize sonradan katılsa da her zaman değerimiz olmuştu.
Akıllı bir çocuktu ve espri; mizah anlayışı kuvvetliydi. Arada bizi delirtsede abime de banada kedi gibi sırnaşıp gönlümüzü alırdı.
Yeri geldiğinde yaşına göre çok çok olgun olup benimle dertleşirdi. Final haftalarımda ya da okulda zorlandığım ilişkilerde krize girdiğimde dizinde çok ağlamıştım.
Önce beni dinler, akıllıca konuşur sonrada şakaya vurur unutturmaya çalışırdı.
Canım kardeşim.
Abim ise abiydi işte. Yuva gibi, sığınak gibi. Babamdan sonra en güvendiğim, en çok sırtımı yasladığım kişi. İlk yardımıma koşanım. İlk oyun arkadaşım.
Ailemi seviyordum, bu konuda şanslı olduğumu da hissediyordum. Kuzenlerimden akrabalarıma geniş olsakta kıymetlilerdi benim için.
Bana zararı dokunmayana sevgim de saygım da sonsuzdu.
"Ee bu akşam çıkar mıyız bir yerlere?" diyen Filiz'le daldığım düşüncelerden sıyrıldım.
"Nereye çıkacağız?" diye sordum, konunun başını kaçırmıştım.
Bazen ortamda muhabbet sarmadığında odağım kayıyor ve ister istemez dinleyemiyordum karşıdakini.
"Yeni açılan bir studycafe vardı, oraya gideriz diye düşünmüştük ama..."
Oturduğum masada kollarımı öne doğru uzatıp başımı kollarıma yasladım. "Filiz kusuruma bakmayın ama bu seferlik de katılamayacağım size. Dünkü olayı anlattım size, eve gidip uyumak istiyorum sadece."
Filiz anlayışla başını salladığında minnet dolu bakışlarla karşılık verdim ona.
