Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geri koşabilir misin? Düne, bir hayat öncesine?
Söyleyeyim.
Hayır.
Bir hayat öncesine de, bir dakika öncesine de dönmek imkansızdı. O halde insanoğlu neden içinde bulduğu anları kendine zehretmek için debelenip durmakta bu kadar ısrarcı?
Bu, yaşantım içinde dikkat ettiğim şeylerin başında geliyordu. Ân'ı kendime zehretmemek için hayli çabalardım. Çünkü zehirlenen an'lar, çürük anıların beşiğiydi.
Bugün Trabzon'da son günümüzdü. Dün gerçekten güzel bir gün geçirmiştik. Birçok yere gitmiştik, önce Sümela ardından Uzungöl ve de Ayasofya Camii.
Gezdiğin her yer yine hayranlıkla bakakaldığım yerlerdi. Trabzon'u daha çok yeşilliğe ile bilsemde tarihi mekanları da çok etkilemişti beni.
Şu an ise Atatürk Köşk'ünden yayla evine çıkıyorduk. Bugün son günümüz olduğu için sabah saatlerinde çıkıp abimleri merkeze bırakmıştık, işlerini halledecekti Enes'le, onları bıraktıktan sonra günün kalanını yeşillikte geçirmek amacıyla eve dönüyorduk.
Dönen Ayda, Ayda'nın abisi Atalay abi, ben ve Agah'tık aslında. Diğer ekip gezmek istemişti biraz daha. Biz sakin kafayla dinlenmek istemiştik.
Eve çok az mesafe kaldığında Agah'a dönmüşüm. "Arabayı durdurur musun?" dedim o arabayı kullanırken. "Biz Ayda'yla inip eve kadar yürüsek?Çok güzel gözüküyor etraf."
Agah aynadan bana bakıp gülümsedi yalnızca ve başını salladı. "Dikkat edin, biraz aşağıda kalıyor burası. Çoban köpekleri falan vardır ama korkmayın."
Ayda'nın abisi güldü. "Sen bizim kızı hafife mi alıyorsun çakma Karadenizli?"
Ah evet. Atalay abi ve Agah burada olduğumuz mühlette ayrı bir samimiyet kurmuş gibilerdi. Sürekli şakalaşarak birbirlerine takılıyorlardı.
Agah'ın en çok yazdan yaza buraya gelmesine rağmen buralı olduğunu savunmasına kızıyordu. Kendileri de pek farklı değildi aslında ama takılıyorlardı işte.
Ayda uzun zamandır yoktu mesela.
Agah da istersem hiç gelmemeyim yarı genim buradan diyip duruyordu. Çocuk gibi atışmaları çok tatlıydı.
