The Hers

Chapter 22

Amora Cely's Point of View

"What the hell did I just witness, Amora?!" umupo ito sa sofa pagkarating namin sa bahay.

Hindi ako sumagot. I remaining standing sa harapan niya. My hands are shaking behind my back, I don't know what to do.

"I thought... I though mal-late ka-?"

"Nevermind, I finished it early. Any problem with that? Now, answer me. What was that?! What- Are you kissing a girl?!"

I didn't reply.

"Answer me-!"

"Yes!" I shout, he was stunned. "She's my girlfriend!"

Napahawak ito sa bibig at dibdib. Nakagat ko ang labi ko pagkatapos kong sabihin 'yon. I didn't expect na masasabi ko kaagad sakaniya ang tungkol sa amin but I'm relived dahil nasabi ko na kay dad ang tungkol sa amin ni Nayeli.

"I enrolled you in that school para matuto ka!" tumayo ito sa kinauupuan niya. "What are you doing?! That's not right, Amora! Tell me, that's not true!"

"It's true, dad," I took a deep breath and faces him. "Sinasabi mo lang na hindi tama kasi homophobic ka!"

"What did you say?"

"Come on!!! I'm fucking eighteen, dad! Nandito na naman ba tayo?!" I slicks my hair. "Lagi mo na lang akong cinocontrol sa mga gusto kong gawin! Paano naman mga gusto ko?! You're always like that! Stop baby-ing me! I'm an adult now!"

"You just turned eighteen yesterday, Amora. I'm just protecting you-"

"Protecting me from what?!" nauubos na ang pasensya ko. "Alam ko na ang mga ginagawa ko! Hayaan niyo na kami!"

"No! You're breaking with that girl or ililipat kita ng ibang school! Mamili ka!"

"What?! No! tatalikod na sana ito pero hinarangan ko. "Stop this bullshit, dad! I am not breaking up with her! I love her!"

"No, you don't love her!"

"Yes, I do!" I shout. "Dad, please!"

Nanlaki ang mata ko nang bigla niyang hablutin ang phone ko sa kamay ko at saka 'yon binalibag sa sahig, tinapak-tapakan niya rin ito.

"What the fuck, dad! Why did you do that?!" napaupo ako sa sahig.

"Hindi ka papasok sa school na 'yon hangga't hindi ka nakikipagbreak-up sakaniya!"

"Dad, please... don't do this."

Naiiyak-iyak ako habang pinupulot ko ang mga piraso ng cellphone ko habang si dad ay tinalikuran na ako at umakyat.

How am I gonna contact Nayeli and my friends with these?!

Maghapon akong nagkulong sa kwarto ko, umiiyak at hindi pa ako kumakain simula nu'ng pagdating ko. Kumakalam na ang sikmura ko pero ayokong bumaba dahil alam ko nasa sala pa si dad.

Nalahawak na lang ako sa bracelet na suot ko, ang bigay niya sa akin habang nakatulala sa kawalan. I don't know what to do. Mukhang namamaga na rin ang mata ko.

Dahil sa sobrang pagod na ang mata ko, nakatulog na rin ako papaano. Umuulan din nang kaunti kaya napalalim ang tulog ko.

Kinabukasan na ako nagising. I look at in the clock, it's seven thirty. Palihim akong nagbihis at nag-ayos dahil gusto ko talagang pumasok, gusto ko silang makita.

"Where do think you're going?"

I was about to open the door nang marinig ko ang boses ni dad sa likuran ko. Wala akong reaksyon, just poker face. Mission failed.

"Hindi ka papasok, Amora. Ano'ng sinabi ko sa 'yo?"

I didn't response. Tinalikuran ko na lang ito at saka bumalik sa kwarto ko. Binalibag ko ang bag ko sa may side table ko, nabasag ang salamin dahil matigas ang tumbler ko na nakalagay sa gilid ng bag ko.

Napaupo na lang ako sa sahig at saka umiyak. Cry again and again. I don't know why is he always like this... ngayon ko na nga nahanap 'yung nagpapasaya sa akin, ipagkakait pa sa akin.

Five in the afternoon, while I'm listen to Avril Lavigne songs in speaker ay may narinig akong sunod-sunod na doorbell kaya napasandal ako sandali sa pintuan ko para pakinggan kung sino 'yon.

Pero napakunot ang noo ko nang isang malakas na dabog lang ng pintuan ang narinig ko at wala nang sumunod pa. Nilakasan ko na lang ang music at hindi 'yon pinansin.

Six days later...

Mag-iisang linggo na akong hindi pumapasok. Lagi lang akong nakakulong dito sa kwarto ko, tuwing kakain naman ako.. tinatansya ko lang kung kailan wala sa baba si dad para makakain ako.

I don't want to see him. I don't want to talk to him. Except kung papayagan na niya akong pumasok at maging masaya sa relationship life ko.

Speaking of them, wala na akong balita sakaniya. Pati kay Nayeli, wala na rin akong balita sakaniya dahil sira ang phone ko.

Thanks God, wala namang mahahalagang documents ang phone ko na 'yon. Kaso 'yung ibang picture namin ni Nayeli, hindi ko pa nap-post!

I hope she's doing great. I hope they're doing well. Sana hindi nila ako kinalimutan, haha...

It's seven in the evening right now. Hindi pa ako kumakain simula umaga kaya kumakalam na naman ang sikmura ko. Hindi pa ako makalabas dahil may ginagawa si dad sa sala.

Kinuha ko na lang ang journal na regalo sa akin ni Miya at saka nagsulat do'n. Kumuha ako ng nga stickers sa drawer ng table ko at saka 'yon dinikit pagkatapos kong magsulat para design.

But while I'm journaling may narinig akong kalabog sa may balcony kaya napalingon kaagad ako ro'n. May sumunod na naman kaya kinuha ko na 'yung cutter sa tabi ko pangself defense. Baka akyat bahay na 'to.

Kumunot ang noo ko nang may nakita akong dalawang bato sa sahig kaya dahan-dahan akong lumapit sa balcony habang nasa harapan ko ang cutter.

"Who are you?!" sigaw ko. "Kita mo 'tong cutter na 'to?! Matalas 'yan! Fight me!"

"Amora!"

Nabitawan ko bigla ang cutter ko nang may bigla akong narinig na boses na tinatawag ako. Isang sobrang pamilyar na boses na matagal ko nang gustong marinig.

I gasp at nahampas ko ang bibig ko nang makita ko kung sino 'yon sa ibaba na kinakawayan ako.

"Nayeli?!"